Ως γνωστόν οι Ειδικές Δυνάμεις της Αστυνομίας, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ, διενέργησαν επιχείρηση στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, στις φοιτητικές εστίες. Όχι για να εκκενωθεί κάποια κατάληψη από κάποιες πολιτικές ομάδες.
Υπήρχαν πληροφορίες, οι οποίες επαληθεύτηκαν ότι εκεί δρούσαν εγκληματικές ομάδες διακίνησης όπλων, ναρκωτικών και διενεργούσαν και ληστείες.
Συνελήφθησαν 32 άτομα εκ των οποίων τα 8 διέμεναν μόνιμα στις εστίες και τα 12 περιστασιακά.
Ανάμεσα τους και μία δοκιμή αστυνομικός η οποία έδινε και πληροφορίες για τις ενδεχόμενες επιχειρήσεις της Αστυνομίας.
Οι συλληφθέντες έχουν, οι περισσότεροι, ποινικό παρελθόν και ο ένας εξ αυτών επιτέθηκε με κατσαβίδι σε μία αστυνομικό.
Η αστυνομικός πυροβόλησε, όπως έπρεπε, και το άτομο συνελλήφθη και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Μέχρι εδώ όλα καλά…
Σημασία έχουν όμως οι αντιδράσεις των κομμάτων της Αριστεράς και των υποστηρικτών ΜΜΕ.
Τα λεγόμενα “προοδευτικά” ΜΜΕ ανέφεραν το γεγονός λέγοντας μεν την αλήθεια, αλλά όχι όλη
Ανέφεραν το γεγονός αποσπασματικά, γράφοντας ότι Αστυνομικός άνοιξε πυρ σε κάποιον παράνομο.
Η ουσία είναι ότι μία νέα κοπέλα που υπηρετεί στην Αστυνομία κάνοντας το καθήκον της δέχθηκε επίθεση από καταζητούμενο για εγκληματικές πράξεις με κατσαβίδι
Πέραν της ειδησεογραφίας και των τυπικών αξίζει να δούμε την στάση της “ελληνικής” Αριστεράς
Ο κύριος Τζαννακοπουλος δήλωσε ότι είδε μόνον αστυνομική επέμβαση και κατεστραμμένες αίθουσες
Δεν μας είπε όμως γιατί έγινε η επέμβαση και ποιοι κατέστρεψαν τις αίθουσες
Από την πλευρά του ο βουλευτής του ΚΚΕ Κατσωτης δήλωσε ότι οι πέντε (5) πυροβολισμοί που ρίχθηκαν ήταν πολλοί.
Να υποθέσουμε ότι η άμυνα ενός αστυνομικού απέναντι σε έναν κακοποιό έχει δοσολογία (σιρόπι βήχα, μία κουταλιά πρωί, μεσημέρι, βράδυ).
Όσο για την “σπουδάζουσα” νεολαία της ΚΝΕ, σύμφωνα με τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, κακώς έπεσαν οι πυροβολισμοί.
Οι πραγματικοί στόχοι τους
Λέγοντας τα όμως αυτά καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να προσελκύσουν την μεγάλη μάζα των Ελλήνων ψηφοφόρων.
Απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο, απλά λόγω των μνημονίων και της οικονομικής ανέχειας έκαναν το κάτι παραπάνω.
Οι αποδείξεις πολλές:
Θα θυμίσουμε τον υπουργό οικονομικών Τσακαλώτο που παραδέχτηκε ότι συνειδητά εξόντωσαν την μεσαία οικονομική τάξη.
Αυτό είναι το ζητούμενο της Αριστεράς, η ισοπέδωση. Θα θυμίσουμε την Έφη Αχτσιογλου η οποία είχε δηλώσει ότι η κανονικότητα δεν είναι θετική για την Αριστερά
Άρα χωρίς κανονικότητα μπορούν να επανέλθουν ξανά στα πράγματα και να πάρουν όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και την εξουσία, όπως είναι και το παράπονο της συντρόφου του Τσίπρα.
Ας αναφέρουμε και στον Νίκο Φίλη που είναι αντίθετος, γιατί, στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία, όπως και την Αυλωνιτου που την ενοχλεί το δόγμα “Νομός και Τάξη”. Γιατί; Μα γιατί η Αριστερά πάντα προσέβλεπε και ήθελε την αναταραχή για να πει το ψέμα της στις απογοητευμένες μάζες, γιατί ως μάζα μας βλέπουν.
Φυσικά ακολουθεί από κοντά ο πρώην ΠΑΣΟΚος Κατρουγκαλος, που δήλωσε ότι ήδη έχουμε αρκετή αστυνόμευση.
Υπάρχουν όμως και οι Αριστεροί “καλλιτέχνες”, οι τραγουδοποιοί, κατά το αρτοποιοί όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου που είχε δηλώσει για τα επεισόδια με μολότοφ σε συναυλία, όταν επενέβησαν οι αστυνομικές δυνάμεις, για αυταρχικές επεμβάσεις σε χώρους ζύμωσης.
Το ζητούμενο είναι πως βλέπει κάποιος την “ζύμωση”.
Ο πραγματικός ρόλος της Αριστεράς και το χρέος μας
Όλα αυτά δεν τα λένε οι Αριστεροί γιατί προσελκύουν ακροατήριο και ψηφοφόρους.
Τα λένε γιατί ξέρουν σε ποιους απευθύνονται.
Απευθύνονται σε μία αμελητέα μειοψηφία η οποία μπορεί να έρθει στα πολιτικά πράγματα και την εξουσία μόνον εάν στην χώρα διαλυθούν τα πάντα.
Για αυτό, παρά το ότι είναι πολιτικά παράλογο και αυτοκτονικο, υποστηρίζουν, έστω και πλαγίως και συγκαλυμμένα, κακοποιούς του κοινού Ποινικού Δικαίου.
Η Αριστερά ζει στα χρόνια πριν από το πραξικόπημα των μπολσεβίκων και δεν το έχει κρύψει, υποστηρίζοντας, εμμέσως ίσως, εγκληματικές ομάδες που διαπράττουν ληστείες, εμπόριο ναρκωτικών και όπλων.
Πρέπει εμείς να καταλάβουμε ότι η μόνη αντιπολίτευση, σοβαρή αντιπολίτευση, που μπορεί να σταθεί απέναντι στην Νέα Δημοκρατία είναι αυτή ενός μεγάλου και δυνατού Πατριωτικού Μετώπου.
Γιάννης Δράκος
