γράφει ο Δημήτριος Τσίκας
Τὴν περασμένη ἐβδομάδα μὲ ἔκπληξη διαπίστωσα μιὰ ἀλλαγὴ στάσης στὸν πατριωτικὸ χῶρο ὅσον ἀφορᾶ τὸ ζήτημα τῆς ψήφου τῶν ἀποδήμων. Οἱ Σπαρτιάτες καὶ ἡ ΝΙΚΗ δήλωσαν ὅτι προτίθενται νὰ ὑπερψηφίσουν τὸ νομοσχέδιο, ὅπως ἐπίσης καὶ (παραδόξως) ἡ κυρία Κωνσταντοπούλου. Ὁ κωλοτούμπας Βελόπουλος, ἂν καὶ πέρυσι εἶχε ἀντίθετη γνώμη, φέτος ἐπέλεξε νὰ συνταχθεῖ μὲ τὸν λαϊκισμό τῆς ἀριστερᾶς.
Τὴν Τρίτη 25 Ἰουλίου, ὅταν ἦρθε πρὸς ψήφιση τὸ νομοσχέδιο στὴν Βουλή, οἱ Σπαρτιάτες ἄλλαξαν στάση, προφανῶς ἔπειτα ἀπὸ πιέσεις τοῦ Ἠλία Κασιδιάρη. Ἂν καὶ ἡ λογικὴ λέει ὅτι οἱ Ἕλληνες πολίτες πρέπει νὰ ἔχουν τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκλέγειν καὶ τοῦ ἐκλέγεσθαι ἀνεξαρτήτως τοῦ τόπου διαμονῆς τους, στὴν ἀριστερὰ (καὶ ἐννοῶ ὅλο τὸ φάσμα ἀπὸ τὸν διεθνὴ ὡς τὸν ἐθνικὸ σοσιαλισμό) ἐπικρατεῖ ἡ λογικὴ ὅτι ὅσοι ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα εἶναι «ῥιψάσπιδες» καὶ λίγο-πολὺ «προδότες».
Καὶ ἄντε, ἡ διεθνιστικὴ ἀριστερὰ ἔχει λόγο ἐκ τοῦ πονηροῦ νὰ ὑποστηρίζει τὴν στέρηση ψήφου στοὺς ἀποδήμους, αἰτιολογώντας τὸ σκεπτικὸ «ἀφοῦ μένουν στὸ ἐξωτερικό, νὰ ψηφίσουν στὸ κράτος ὅπου διαμένουν», καὶ μὲ τὴν ἄτοπο ἀπαγωγὴ νὰ τὸ φέρουν στὸ δικαίωμα ψήφου τῶν ἐν Ἑλλάδι μεταναστῶν. Οἱ δῆθεν «πατριῶτες» ὅμως πῶς πέφτουν σέ αὐτήν τήν παγίδα;
Καὶ μάλιστα στὸν «Ἐθνικιστικὸ χῶρο» αὐτοὶ ποὺ εἶναι ἐναντίον τῆς ἀσκήσεως τῆς ψήφου τῶν ἀποδήμων, εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ κουνοῦν τὸ δάχτυλο σὲ ὅσους ἀπέχουν ἀπὸ τὶς ἐκλογές. Ἀδυνατοῦν νὰ καταλάβουν ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν ἀπεχόντων εἶναι αὐτοὶ στοὺς ὁποίους ἐπιθμοῦν τὴν στέρηση τοῦ ἐκλέγειν! Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι δὲν μιλάμε γιὰ νέους ψηφοφόρους, ἀλλὰ γιὰ τὴν διευκόλυνση νὰ ψηφίσουν ἐξ ἀποστάσεως οἱ ἤδη ἔχοντες τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκλέγειν καὶ εἶναι ἐγγεγραμμένοι στοὺς ἐκλογικοὺς καταλόγους.
Δηλαδὴ οἱ αὐτοαποκαλούμενοι «πατριῶτες» καὶ «ἐθνικιστὲς» (προφανῶς ὄχι στὸ σύνολό τους) υἰοθετοῦν ἀμάσητη τὴν προπαγάνδα τῆς ἀριστερᾶς καὶ συντάσσονται μὲ τὶς πλέον ἀνθελληνικὲς ἀπόψεις ποὺ στὴν οὐσία ἀμφισβητοῦν τὸ jus sanguinis (Δίκαιο τοῦ Αἵματος)καὶ τὴν ἀπόκτηση ἰθαγένειας βάσει καταγωγῆς, ἀποδεχόμενοι πλήρως τὴν ἀριστερὴ ἄποψη τοῦ «Ἕλληνας γίνεσαι, δὲν γεννιέσαι».
Προσωπικὰ ἀδυνατῶ νὰ καταλάβω ἂν αὐτὴ ἡ στάση τῶν Ἑλλήνων ἐθνικιστῶν προέρχεται λόγω ἀδυναμίας κατανόησης ἢ διότι οἱ σοσιαλιστικὲς ἀντιλήψεις τους στὰ οἰκονομικὰ τοὺς μετέτρεψαν σὲ σοσιαλιστὲς καὶ στὰ κοινωνικὰ ζητήματα. Τὸ μόνο σίγουρο εἶναι ὅτι ἡ ἀριστερὰ βρῆκε ἕναν ἀναπάντεχο σύμμαχο σὲ ἕνα ζήτημα ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν περιθωριοποιήσει. Οἱ ὀμιχλώδεις θέσεις τῶν Σπαρτιατῶν στὰ οἰκονομικὰ (δηλώνει «νεοφιλελεύθερο κόμμα») διευρύνονται καὶ σὲ ἄλλους τομεῖς ὅπως τὰ Ἐθνικὰ θέματα καὶ ἡ ἀμφισβήτηση τῆς Ἑλληνικῆς καταγωγῆς τῶν ἀποδήμων. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Βελόπουλος, ὁ ὁποῖος προτίμησε τὴν φθηνὴ ἀντιπολίτευση μὲ βλακώδη ἐπιχειρήματα (δεῖτε τὶς τοποθετήσεις του στὴν Βουλὴ ἐπὶ τοῦ θέματος).
Ἀναμφισβήτητα, τὴν πιὸ σοβαρή, ὑπεύθυνη καὶ Πατριωτικὴ στάση μέχρι τώρα τὴν κρατάει ἡ ΝΙΚΗ. Μὲ σοβαρὰ ἐπιχειρήματα, προσεγμένο λόγο, χωρὶς ὑπερβολές, καὶ μὲ ἀναφορὰ στὶς ἐπιφυλάξεις ὡς πρὸς τὴν ὑλοποίηση, ψήφισε ὑπὲρ ἐπὶ τῆς ἀρχῆς, ἀφήνοντας τὸ ξεκάθαρο ἰδεολογικὸ στίγμα της χωρὶς λαϊκισμοὺς καὶ ἰδεολογικὲς ἀσάφειες.
Πολλοὶ βιάστηκαν νὰ χαροῦν μὲ τὴν εἴσοδο γιὰ πρώτη φορὰ τριῶν πατριωτικῶν κομμάτων. Δὲν σκέφτηκαν ὅμως ὅτι αὐτὸς ὁ κατακερματισμὸς ἔχει βαθύτερα αἴτια καὶ εἶναι ἀποτέλεσμα ἰδεολογικῆς σύγχυσης καὶ ἀσάφειας. Μονόδρομος εἶναι οἱ αμοιβαῖες ὑποχωρήσεις καὶ ἡ συμμαχία τῶν σοβαρῶν προσωπικοτήτων ποὺ ἀπαρτίζουν τὸν χῶρο. Ἂν δὲν τὸ καταφέρουμε αὐτὸ στὶς προσεχεῖς Εὐρωεκλογές, τὸ ἤδη χαμηλὸ ἐπίπεδο τοῦ Πατριωτικοῦ χώρου θὰ πέσει ἀκόμα παρακάτω.
