γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Αρθρογράφος Συγγραφέας
Το Έπος της 28ης Οκτωβρίου 1940 και του Ελληνοϊταλικού πολέμου στην Προαιώνια Ελληνική Γη της Βορείου Ηπείρου έχει αφήσει, συν τοις άλλοις, και φωτογραφικά αποτυπώματα, τα οποία νίκησαν την φθορά του Χρόνου και δείχνουν το Μεγαλείο του Ελληνικού Έθνους και σε εκείνη την ιστορική περίοδο.
Μια από τις πλέον διάσημες και χαρακτηριστικές φωτογραφίες που συνδέονται με την συγκεκριμένη πολεμική εποχή είναι κι αυτή που κοσμεί το συγκεκριμένο κείμενο. Η φωτογραφία αυτή «παίζει» και φέτος σε εφημερίδες, περιοδικά και διαδίκτυο. Σε κάποιες περιπτώσεις, υπάρχει και μια λεζάντα που την συνοδεύει, γράφοντας τα εξής: «Γυναίκες στην Βόρειο Ήπειρο εργαζόμενες για την διάνοιξη δρόμου προς διάβαση του Ελληνικού στρατού».
Η Πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική, τόσο για το μέρος στο οποίο τραβήχτηκε η συγκεκριμένη διάσημη φωτογραφία, όσο και για την ταυτότητα των Γυναικών αυτών. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη κοντά στην περιοχή της «Κατάρας» (κοντά στα σύνορα των νομών Τρικάλων και Ιωαννίνων) και πιθανότατα στην περιοχή που ονομάζεται «Κάμπος του Δεσπότη». Κάποιες άλλες μαρτυρίες αναφέρουν πως είναι τραβηγμένη στην είσοδο του Χωριού Νέα Κουτσούφλιανη (νυν Παναγία), το οποίο βρίσκεται στην διαδρομή Τρικάλων – Ιωαννίνων. Οι Εννιά Γυναίκες που απεικονίζονται στην φωτογραφία ήσαν κάτοικοι της Νέας Κουτσούφλιανης, μέλη δηλαδή του Βλαχόφωνου Ελληνισμού.
Όπως οι πρόγονοι τους, στις 13 Μαϊου 1898, Έγραψαν Ιστορία, με το Εθελούσιο Ολοκαύτωμα της Κουτσούφλιανης και την φυγή όλων των κατοίκων του Χωριού περνώντας τα τότε Ελληνικά σύνορα, μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, μην αντέχοντας την εκ νέου παράδοση της Κουτσούφλιανης στον τουρκικό ζυγό, έτσι και οι Γυναίκες αυτές στάθηκαν στο Ύψος των τότε περιστάσεων, προσφέροντας, από το δικό τους μετερίζι, το δικό τους λιθαράκι στο χτίσιμο του Έπους του 1940, όπου Λαός και Στρατός ενωμένοι έδωσαν την δική τους απάντηση στην ιταλική εισβολή. Ταυτόχρονα, έδωσαν ένα ακόμη σκληρό μάθημα στην ιταλική προπαγάνδα, η οποία υποστήριζε ότι ο Βλαχόφωνος Ελληνισμός ήταν «ρευστής εθνικής συνείδησης «(όπως έλεγε και για τον εαυτό του ο Τζέφρι – Γιωργάκης Παπανδρέου…), διαψεύδοντας οικτρά τις όποιες ελπίδες και επιδιώξεις τους.
Οι Γυναίκες της Κουτσούφλιανης αποτελούν κι αυτές ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα της Ελληνικότητας των Βλάχων. Για να μην περάσουν στην λήθη, παρουσιάζονται, ως Ελάχιστο Φόρο Τιμής, τα ονόματά τους.
Από αριστερά προς τα δεξιά: Ζιώγα Μαρία του Συμεών (γένος του Κωνσταντίνου Αλεξίου, Κώτσιου αλ Αλέξη), Μαρέσα Κωνσταντινιά του Λάμπρου (γένος Δημητρίου Λιάτη [Τσόρβας]), Μουχίκα Ζωή του Δημητρίου, Πάκου Γιαννούλα του Ιωάννου, Ζαμπουρα Δήμητρα του Στεργίου (γένος Ιωάννου Παπανίκα [Πλούμης]), Παπανίκα Ευαγγελία του Γεωργίου (γένος Δημητρίου Κώττα), Μουχίκα Ελένη του Αδάμ (γένος Ιωάννη Αλεξίου [Γιάννη αλ Βασίλη Αλέξη]), Γιάννα Αλεξίου του Γεωργίου (σύζυγος Κωνσταντίνου Στεργίου Λάππα), Μισιάκα Θεοδώρα του Γεωργίου (γένος Γεωργίου Ματζαβέλα [Αγάς]). Κατ’ άλλους , η προτελευταία γυναίκα δεν είναι η Γιάννα Αλεξίου, αλλά η Ελένη Δημοτσαλή του Γεωργίου.
Η τελευταία γυναίκα στα δεξιά της φωτογραφίας, η Μισιάκα Θεοδώρα του Γεωργίου, είναι η Γιαγιά μου!
Αυτή, λοιπόν, είναι η Αληθινή Ιστορία μιας διάσημης φωτογραφίας, για την οποία όμως μέχρι πρότινος ελάχιστα στοιχεία ήσαν γνωστά ως προς την πραγματική ταυτότητα των Πρωταγωνιστριών της.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940! Ζήτω οι Ατρόμητες Γυναίκες της Πίνδου! Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!
