Έγινε ένα πρώτο θετικό βήμα, έσπασε τουλάχιστον ο πάγος, μας είπαν για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, μπορούμε όμως να εφησυχάζουμε λόγω των αβροτήτων και του καλού κλίματος μεταξύ των δύο; Άλλωστε τι μπορούσε να γίνει, μία συνάντηση στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ ήταν και τίποτε παραπάνω. Την επόμενη ημέρα τις πραγματικές διαθέσεις της Τουρκίας τις δείχνει η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών αντιδρώντας στην κοινή Διακήρυξη που υπέγραψαν οι υπουργοί Εξωτερικών των Μεσογειακών Κρατών –Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Παρασκευή 11 Ιουνίου.
Με την Διακήρυξη καλούν όλες τις χώρες της περιοχής να σέβονται την εδαφική κυριαρχία και τα δικαιώματα όλων των κρατών μελών της Ένωσης καθώς και το Διεθνές Δίκαιο, περιλαμβανομένου του Δικαίου της Θάλασσας.
Της Άγκυρας δεν της άρεσε αυτή η διατύπωση και έσπευσε να κατηγορήσει την χώρα μας για «μαξιμαλιστικές» θέσεις στο Κυπριακό και στην Ανατολική Μεσόγειο. Στράφηκε και εναντίον της Λευκωσίας υποστηρίζοντας ότι έχει εμποδίσει όλες τις προσπάθειες για εξεύρεση λύσης για να διατηρήσει το σημερινό status quo, στράφηκε και εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί επιμένει σε λύση Ομοσπονδίας που όπως αναφέρουν οι Τούρκοι δεν συνάδει με τις σημερινές συνθήκες και συνιστά ανοιχτή υποστήριξη που παρέχει «ζώνη ασφαλείας» στην Ελληνοκυπριακή πλευρά.
Η κοινή Διακήρυξη υπογράφηκε στις 11 Ιουνίου, η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν έγινε στις 14 και η ανακοίνωση εκδόθηκε μετέπειτα, οι Τούρκοι δεν υποχωρούν ούτε χιλιοστό από τις παράλογες απαιτήσεις τους και όσες φορές συζητούν το κάνουν για να δείξουν «καλό πρόσωπο». Εμείς τι κάνουμε;
