Ήρθε ο Τσαβούσογλου στην χώρα μας, συναντήθηκε με τον Νίκο Δένδια, όπου ο ένας αποκαλούσε τον άλλον φίλο, συναντήθηκε και με τον πρωθυπουργό όπου και ανακοινώθηκε η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στις 14 Ιουνίου.
Πολλοί ασχολήθηκαν με το τι έγινε κατά την επίσκεψη Τσαβούσογλου στην Θράκη, λίγοι όμως με την ουσία της. Τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης την χαρακτήριζαν ιδιωτική, προφανώς έχοντας πάρει «γραμμή» από την κυβέρνηση, όμως ο Τσαβούσογλου μετέβη στην Θράκη με το αεροπλάνο της Τουρκικής Δημοκρατίας, κάτι που προσδίδει στην επίσκεψή του επίσημο χαρακτήρα και φυσικά είχε γράψει στον λογαριασμό του στο twitter ότι ένας από τους λόγους της επίσκεψής του στην χώρα μας ήταν να συναντηθεί και με την «τουρκική» μειονότητα.
Μία ακόμη πρόκληση που πέρασε στα «ψιλά» ήταν το ότι κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στο μειονοτικό σχολείο οι Τούρκοι δημοσιογράφοι ήταν εντός του χώρου, ενώ οι Έλληνες συνάδελφοί τους κρατήθηκαν εκτός χωρίς να έχουν εικόνα και ήχο και όλα αυτά σε μία χώρα ελεύθερη και ανεξάρτητη, όπως μας λένε.
Χαρακτηριστικό του πως αντιμετώπισαν κάποιοι την κατάσταση είναι και η στιχομυθία απεσταλμένου δημοσιογράφου στην περιοχή, γνωστού τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού σταθμού, με τους συναδέλφους του στο στούντιο. Ερωτήθηκε ο δημοσιογράφος εάν επισκέφτηκε τα καταστήματα της περιοχής και μετά την καταφατική απάντησή του ερωτήθηκε: «τι γίνεται στα μαγαζιά εκεί, μασκούλες φοράνε;». Αυτό τους ενδιέφερε, το αν φορούσαν μάσκες, το ότι ο Τσαβούσογλου ήρθε να μας φορέσει φερετζέ δεν τους ενδιέφερε.
Το πλέον σοβαρό όμως που δεν αναλύθηκε επαρκώς είναι το ότι ο Τσαβούσογλου έκανε λόγο για «τουρκική» κοινότητα. Θα πουν κάποιοι ότι ξεχώρισε τους Πομάκους και τους Ρομά μουσουλμάνους και ανακάλυψε και «Τούρκους» ανάμεσα στην μουσουλμανική μειονότητα για να αμβλύνει τις εντυπώσεις από την στάση των Πομάκων της Ξάνθης που τον χαρακτήρισαν ανεπιθύμητο.
Το ζήτημα όμως έχει βαθύτερες και σοβαρότερες προεκτάσεις και φέρνει στην επιφάνεια μία νέα μορφή του προβλήματος που θα αντιμετωπίσουμε. Από το 1950 η Τουρκία έκανε συνεχείς και επιμελείς προσπάθειες ώστε η μειονότητα του 18% στην Κύπρο να αναβαθμιστεί σε «κοινότητα». Αποτέλεσμα ήταν μία πληθυσμιακή μειοψηφία να αναδειχθεί σε συνιδρυτικό στοιχείο της Κυπριακής Δημοκρατίας και μοιραία το Σύνταγμά της να πάρει δικοινοτικό χαρακτήρα. Τα υπόλοιπα τα γνωρίζουμε: αναποτελεσματικότητα στην διακυβέρνηση της χώρας και οι Τούρκοι να απαιτούν δύο ξεχωριστά Κράτη στο νησί επικαλούμενοι τις δύο διαφορετικές κοινότητες, ενισχύοντας έτσι όλες τις μορφές διαχωρισμού στην Κύπρο.
Αυτό, το τόσο σοβαρό πέρασε στα «ψιλά» των αναλύσεων και οι περισσότεροι στάθηκαν στο ότι συμφωνήσαμε, εμείς και οι Τούρκοι, να αναγνωρίσουμε το «πράσινο πιστοποιητικό» για τον κορωνοϊό. Και αυτό το συμφωνήσαμε με μία χώρα στην οποία ο κορωνοϊός είναι σε έξαρση και δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για κρούσματα και θανάτους.
Αυτοί θέλουν να πάρουν την Θράκη μας και εμείς θα μείνουμε με το πιστοποιητικό στο χέρι.
