γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Συγγραφέας Αρθρογράφος «Ελεύθερη Ώρα»
Είναι δύσκολο όταν έχεις αποτύχει στο πρώτο μέρος της πολιτικής σου πορείας, να εμφανισθείς ως «σωτήρας», με μία επανεμφάνιση στη δημόσια ζωή. Αυτό, συνέβη με τον Αλέξη Τσίπρα. Θα περίμενε κανείς ν’ ακούσει κάτι καινούργιο από το στόμα του πρώην πρωθυπουργού, που να κινήσει το ενδιαφέρον των πολιτών. Επαναλαμβανόμενα φραστικά «κλισέ», δεν έπεισαν. «Θα είμαστε μαζί στο ταξίδι που θα ξεκολλήσει την Ελλάδα από τον σημερινό βάλτο»! Αλλά, στον βάλτο αυτόν, δεν έριξε τη χώρα μόνο η Νέα Δημοκρατία, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, με αρχηγό τον συγγραφέα της «Ιθάκης». Ποτέ δεν έπεισε ο Αλέξης, ότι θα μπορούσε να γίνει ο μεγάλος ανακαινιστής, που θα ενέπνεε τις μάζες και θα σάρωνε τους αντιπάλους του. Άλλα περίμεναν οι αμφιταλαντευόμενοι πολίτες ν’ ακούσουν στην εκδήλωση στο «Παλλάς» της Βουκουρεστίου, και δεν τα άκουσαν. Στον ρόλο του «Αριστερού», ο Αλέξης απογοήτευσε. Από το λεξιλόγιό του, η λέξη «σοσιαλισμός» διαγράφηκε. Προτιμά να κολυμπά σε αχαρτογράφητα νερά μίας θολής και κάλπικης «κεντροαριστεράς». Στην παρουσίαση του βιβλίου (που, στην πραγματικότητα, αποτελούσε σάλπισμα ενός νέου ξεκινήματος), περίμεναν όλοι να δουν νέα πρόσωπα, που θα μπορούσαν ίσως να δώσουν την αίσθηση «φρεσκαρίσματος». Αντ’ αυτού, αντικρύσαμε «φθαρμένα υλικά», τους παλιούς αποτυχημένους Συριζαίους, που έχουν χρεοκοπήσει. Και μόνο η παρουσία τους εκεί, έδωσε την αίσθηση ότι ζητούν τρόπο για να ανασυρθούν από τον δημοσκοπικό πυθμένα. Και επειδή ο δυστυχής Φάμελλος – χωρίς να φταίει – καταπλακώθηκε κάτω από το βάρος του εξευτελισμού που επλάσαρε ο Κασσελάκης, ως… «πρόοδο», γαντζώθηκαν οι Συριζαίοι στον παλαιό αρχηγό, που διαθέτει την μαεστρία να εμφανίζεται ως «ανανεωτής»! Πάντως, η χρονική στιγμή που έγινε η εκδήλωση, ευνόησε τον Αλέξη, επειδή η έκρηξη των αγροτών, κλονίζει την Κυβέρνηση. Μέσα σ’ αυτήν την φορτισμένη ατμόσφαιρα, ένας κόσμος ολόκληρος έχει ταχθεί αμετάκλητα κατά του Μητσοτάκη και είναι εύκολο να στραφούν προς τον Τσίπρα, άσχετα με το τι θα γίνει, εάν εκείνος επιστρέψει στου Μαξίμου. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή και τίποτε αισιόδοξο δεν προοιωνίζεται. Έξυπνα ο Αλέξης, χρησιμοποίησε ηχηρές εκφράσεις: «Ριζική ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου»! Δηλαδή, βγάζει από το τέλμα όλους τους αποτυχημένους του ΣΥΡΙΖΑ και των παραφυάδων του. Είναι ο μόνος από τον χώρο του, που γνωρίζει ότι κύριο όπλο του «πολιτικού πολέμου», είναι η προπαγάνδα. Και την χειρίσθηκε αρκετά έξυπνα, επηρεάζοντας τους πολλούς που δεν σκέπτονται. Ο Μαρξ είχε πει, ότι: «Η ιδέα μετατρέπεται σε υλική δύναμη, όταν μπει μέσα στις μάζες…». Αυτό εφαρμόζει ο συγγραφέας της «Ιθάκης». Δεν υπάρχει μορφή ανθρώπινης δραστηριότητας και τρόπος επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων, που να μην χρησιμοποιούνται από τον «πολιτικό πόλεμο» για την επίτευξη των σκοπών του. Και ο Αλέξης γνωρίζει ότι στην κατάλληλη στιγμή, η ιδέα μπορεί να μετατραπεί σε υλική δύναμη, όταν μπει μέσα στις μάζες… Κι αυτό θα το δούμε στην ώρα του. Η πολιτική προπαγάνδα αποβλέπει, στην τοποθέτηση πολιτικών ιδεών, με σκοπό τον επηρεασμό της πολιτικής στάσεως του κοινού. Με αυτή την μέθοδο, ο Τσίπρας αγόρευσε στο «Παλλάς». Τουλάχιστον, στο συγκεκριμένο ακροατήριό του, είχε απήχηση. Ο Φάμελλος και οι στενοί του συνεργάτες, παρηκολούθησαν την ομιλία του πρώην αρχηγού των, από τον εξώστη. Ήταν φανερό, ότι στο εξής θα βρίσκονται στο «θεωρείο» της παράταξης και όχι στην «πλατεία»! Διαφορετικά, δεν έχουν καμία ελπίδα επιβίωσης μέσα στο «γήπεδο της πολιτικής». Όσο για το ΠΑΣΟΚ, ο Αλέξης ειρωνεύτηκε τον Ανδρουλάκη (χωρίς να τον κατονομάσει), ότι ενδιαφέρεται να είναι πρώτος στο χωριό. Η απάντηση του Ανδρουλάκη, δεν ήταν πειστική, επειδή σέρνει στο κόμμα του φθαρμένου «πράσινου ήλιου», ολετήρες σαν τον μακαρίτη Κώστα Σημίτη, ή τον Γιωργάκη Παπανδρέου και δεν τολμά να τους αποκηρύξει. Αμετανόητος όμως ο Τσίπρας, επεχείρησε να σβήσει τα αρνητικά του, με την παραπλανητική φράση: «Είμαι υπερήφανος για τη διαδρομή μας. Τα καταφέραμε, εκεί που απέτυχαν οι επαγγελματίες της εξουσίας…»!
Διερωτάται κανείς: Τι κατάφερε; Το ότι υπέκυψε στους εκβιασμούς και στις απειλές του Ιερατείου των Βρυξελλών, ήταν «κατόρθωμα»; Και φιλοδοξεί να «δημιουργηθεί μία μεγάλη πολύχρωμη κινηματική παράταξη…» Σίγουρα, «πολύχρωμη», εννοεί… παρδαλή! Διότι προσκαλεί άτομα διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων που θα αποτελέσουν ένα σουρεαλιστικό κομματικό πίνακα, α λα Πικάσο!
Η «Αριστερά» σκέτη, δεν φτουράει πλέον, γι’ αυτό πρέπει να της βάλει «συμπλήρωμα» ιδεολογικό. Αυτές οι ιδεολογικές σαλάτες, δεν συγκινούν πλέον τις μάζες. Έχουν σημειώσει παταγώδη αποτυχία και δεν καρποφορούν.
Ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, αναγγέλλοντας ουσιαστικά την ίδρυση νέου κόμματος, έριξε δίχτυα προς το Κέντρον. Αλλά το Κέντρον έχει σβήσει προ πολλού. Υπήρχε τα παλιά χρόνια, όσο υπήρχαν πολιτικές προσωπικότητες που μπορούσαν να συναρπάζουν τα πλήθη. Μετά την Μεταπολίτευση, επειδή σ’ αυτή την παράταξη ηγήθηκαν μετριότητες χωρίς απήχηση, το Κέντρον έσβησε. Έτσι, τώρα ο όρος χρησιμοποιείται απλά για να δείχνει μία μετριοπάθεια.
Ποιο το αποτέλεσμα, λοιπόν; Στον αντιπολιτευτικό χώρο, επειδή μέχρι σήμερα η εικόνα είναι τραγική, θα κυριαρχήσει ο Τσίπρας και φυσικά το ΠΑΣΟΚ με Ανδρουλάκη, θα γκρεμιστεί από δεύτερο κόμμα. Το πρόβλημα, όμως, είναι η Νέα Δημοκρατία. Ο Κυριάκος την αλλοίωσε και την κατέστρεψε. Είναι βουτηγμένη μέσα σε σκάνδαλα και αποτυχίες σε όλους τους τομείς. Ο Μητσοτάκης, έγινε φερέφωνο των Βρυξελλών. Στην Ελλάδα, φουντώνει επαναστατικό τσουνάμι με τους αγρότες και άλλους επαγγελματικούς κλάδους που, κάποια στιγμή, μπορεί να ρίξουν την κυβέρνηση. Εάν πάμε σε εκλογές με τον Τσίπρα από την μία μεριά και τον Μητσοτάκη από την άλλη, το μέλλον θα είναι σκοτεινό. Ο κίνδυνος να ανέλθει εκ νέου στην εξουσία ένας εσμός αποτυχημένων ερασιτεχνών, είναι πιθανός. Αλλά και πρώτη να έλθει πάλι η Νέα Δημοκρατία, αυτοδυναμία δεν θα υπάρξει. Μία παρατεταμένη ακυβερνησία θα ακολουθήσει. Συμπέρασμα: Η Νέα Δημοκρατία έχει κλείσει τον κύκλο της. Απαιτείται νέα ηγεσία ή νέο κόμμα «Δεξιάς». Ηγετική νέα προσωπικότητα έχει ανάγκη το κόμμα που ίδρυσε ο Καραμανλής. Πρόσωπο, που θα μπορεί να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα. Είναι δύσκολη η τωρινή αποστολή της εθνικής παρατάξεως. Πώς να δώσει μάχη κατά των αντιπάλων, τη στιγμή που δεν υπάρχει ο κατάλληλος ηγέτης; Πώς θα αγωνισθεί η πλειοψηφία των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων, χωρίς κατάλληλο «αρχιστράτηγο» για να εξουδετερώσει απατηλά τεχνάσματα και αφανείς παγίδες; Το πολιτικό πρόβλημα, μετατοπίζεται τώρα στον κυβερνητικό χώρο. Πρέπει κι απ’ αυτή την πλευρά, να προκύψει κάτι «νέο». Διαφορετικά, ο Τσίπρας θα βρει ανοικτό το δρόμο μπροστά του. Και δεν βοηθά να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στη ρεαλιστική πραγματικότητα…
