γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Συγγραφέας Αρθρογράφος «Ελεύθερη Ώρα»
Με μαθηματική ακρίβεια, βαδίζουμε σε μία ακυβερνησία, που θα προκύψει σύντομα. Την επιστροφή τού Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική αρένα, πρέπει να την δούμε με ψύχραιμη ματιά, και να σταθμίσουμε τα γεγονότα. Δεν πρόκειται να κάνουμε τώρα κριτική τού πολυδιαφημιζόμενου βιβλίου του. Αυτό είναι άλλο θέμα, που δεν ενδιαφέρει κατά την παρούσα στιγμή. Γεγονός όμως είναι, ότι η από καιρό αναμενόμενη επανάκαμψη τού πρώην πρωθυπουργού, θα αλλάξει τους συσχετισμούς στην κομματική σκακιέρα.
Πρώτο στάδιο επιδιώκει ο Αλέξης, να κερδίσει την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αυτός είναι ο αρχικός στόχος, και δεν είναι τόσο δύσκολο να τον πετύχει. Η αιτία βρίσκεται στην θλιβερή κατάσταση που έχει περιπέσει ο συγκεκριμένος αντιπολιτευτικός χώρος, που υψώνει μία κάλπικη σημαία τής φθαρμένης και ουσιαστικής ανύπαρκτης «Κεντροαριστεράς». Διότι, ούτε «Κέντρον» με την παλαιά έννοια υφίσταται, ούτε φυσικά και «Αριστερά», η οποία έχει αποβιώσει προ πολλού, χάρις κυρίως στον Κασσελάκη και τον Τάϊλερ!
Ο θάνατος τής δήθεν «Αριστεράς», δεν είχε τίποτε το ηρωϊκό. Ήταν μία γελοιοποίηση και εξευτελισμός, που έστειλε τον ΣΥΡΙΖΑ στον πάτο των δημοσκοπήσεων, χωρίς να φταίει ο δυστυχής Φάμελλος, και χωρίς ουδεμία προοπτική «Ανάστασης νεκρών». Διατηρώ μάλιστα την πεποίθηση, ότι ο Τσίπρας επίτηδες «αβαντάρισε» τον Ελληνοαμερικανό Στέφανο στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με την βεβαιότητα, ότι δι’ αυτού του τρόπου, το κόμμα θα διαλυόταν, πράγμα που θα τον βοηθούσε στα προσεχή του σχέδια για δημιουργία κάτι καινούργιου, υπό την δική του πορεία φυσικά.
Ασφαλείς πληροφορίες περί των κρυφών επιθυμιών τού Αλέξη, φυσικά δεν υπάρχουν, αλλά το αποτέλεσμα δικαιώνει τις υποψίες μας. Πώς διαγράφεται, λοιπόν τώρα το τοπίο; Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά έχει κατεδαφιστεί. Σε προσεχείς εκλογές, θα ανοίξει τελειωτικά ο τάφος του. Το κομματίδιον τής «Νέας Αριστεράς» που βρίσκεται υπό το μηδέν, για να σωθεί θα απορροφηθεί από το νέο κατασκεύασμα τού Αλέξη. Θα τον συντρέξουν όλοι οι χωρίς ελπίδα πολιτικής επιβιώσεως, της παρούσης Αντιπολιτεύσεως.
Το ΠΑΣΟΚ που τυχαίως βρίσκεται σήμερα στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, ελέω καταβύθισης ΣΥΡΙΖΑ, θα πάρει κι αυτό τον κατήφορο. Ο Ν. Ανδρουλάκης δεν έχει τα προσόντα πολιτικού ηγέτη. Δίνει απλά την εικόνα, ενός συμπαθούς «οργισμένου» φοιτητή, και ουδείς τον φαντάζεται για πρωθυπουργό! Το ΠΑΣΟΚ είναι ανίκανο να διατηρήσει έστω την ανάμνηση τού ιδρυτού του. Διότι, όσοι ακολούθησαν στην ηγεσία τού ξεθυμασμένου «πράσινου ήλιου», μόνο συμφορές επέφεραν στον τόπο. Χωρίς, κατάλληλη ηγεσία το ΠΑΣΟΚ, θα δει κάποια στελέχη του, να μεταπηδούν στο νέο όχημα τού Αλέξη! Εδώ, σημαντικά στελέχη του πήγαν ακόμα και στην Νέα Δημοκρατία. Και δεν θα πάνε στο καινούργιο όχημα τού παμπόνηρου «Οδυσσέα»; Επομένως και για το ΠΑΣΟΚ, ο κατήφορος είναι ανοικτός. Μοναδική ελπίδα για το ΠΑΣΟΚ, θα ήταν η γρήγορη αλλαγή αρχηγού, που να μπορεί να δώσει ένα νέο «προφίλ». Η πολυθρόνα τής αρχηγίας όμως, έχει μαγνήτη, και ο Ανδρουλάκης δεν θα θέλει να τον εγκαταλείψει.
Όσο για το ΚΚΕ, δεν χρειάζεται να κάνουμε καμία κουβέντα. Εκείνο είναι ευτυχισμένο, αφού όλοι το χαϊδεύουν και το καλοπιάνουν! Το 5% του αρκεί, και δεν θέλει τίποτε περισσότερο! Έτσι, λοιπόν, όταν φτάσουμε στις κάλπες, που – ασχέτως τού τι λέει ο Κυριάκος – θα γίνουν νωρίτερα εκλογές, ο Τσίπρας θα έχει να αντιμετωπίσει την Νέα Δημοκρατία τού Μητσοτάκη. Ο τελευταίος στηρίζει τις ελπίδες του, στο ότι μέχρι τώρα δεν υπάρχει ουσιαστικά Αντιπολίτευση. Μπορεί να έρχεται πρώτη στις δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία, αλλά την πραγματική πτώση της, την αποκρύπτουν. Φυσικά ο Τσίπρας, δεν περιμένει στήριξη από δυσαρεστημένους Νεοδημοκράτες.
Το σύνολο τού αντιπολιτευτικού χώρου τον ενδιαφέρει. Η Νέα Δημοκρατία με τον Κυριάκο – που συνεχώς αποδοκιμάζεται – δεν είναι σε θέση να κατακτήσει αυτοδυναμία. Επομένως, θα φθάσουμε σε μία ακυβερνησία, η οποία θα κρατήσει αρκετά, με όλες τις συνέπειες κυρίως στον οικονομικό τομέα. Θα αρχίσουν ακροβατισμοί και προσφορές, για βιώσιμο σχήμα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αναζητείται και πρωθυπουργός κοινής αποδοχής, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο.
Ο Πρόεδρος τής Δημοκρατίας θα αγωνίζεται να ανεύρει το κατάλληλο πρόσωπο, και υπάρχει φόβος να καταλήξουμε σε κακή επιλογή. Ξανά θα σαλπίσουν για νέες εκλογές, με αμφίβολα αποτελέσματα. Είναι από εδώ και πέρα, δύσκολο να μαντέψει κανείς την συνέχεια. Αλλά μέχρι την πρώτη φάση τής ακυβερνησίας, όσα αναφέραμε θα πάρουν τον δρόμο τους με βεβαιότητα. Ο Αλέξης, δεν έρχεται ως Οδυσσέας στην Ιθάκη του, αλλά ως ταξιδευτής που τον εμάγεψε η Κίρκη των Βρυξελλών, και παραμένει μνηστήρας μιάς Πηνελόπης, που στην πραγματικότητα λέγεται εξουσία… Έχουμε, λοιπόν, μία «Οδύσσεια», σε γελοιογραφική έκδοση…
Εύλογο το ερώτημα: Πώς θα μπορούσε η Νέα Δημοκρατία να κερδίσει αυτοδυναμία, ώστε να αποφευχθεί η περιπέτεια τής ακυβερνησίας; Απαραίτητη προϋπόθεση, είναι η αλλαγή ηγεσίας. Ο Κυριάκος όχι μόνο δεν μπορεί να προσελκύσει νέους ψηφοφόρους, αλλά τον εγκαταλείπουν οργισμένοι και πολλοί παλαιοί «ακραιφνείς» τής παράταξης. Πρέπει να αντιληφθεί, ότι ο ηγετικός κύκλος του έκλεισε. Εδώ, ισχύει αυτό που είχαν πει για τον μεγάλο Αμερικανό δραματουργό Τένεσση Ουΐλλιαμς.
Ο ίδιος εχαρακτήρισε την ξαφνική καθιέρωσή του, «καταστροφή τής επιτυχίας». Μίας επιτυχίας, που στηρίχθηκε στην αποτυχία και την καταστροφή των ηρώων του, στην διάψευση των ελπίδων τους, και στην απόγνωσή τους για όσα πόθησαν, αλλά δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν! Η διάψευση των ελπίδων τού Νεοδημοκρατικού κόσμου, είναι εμφανής. Η καταστροφή τής πρώτης επιτυχίας, ήλθε με τα απανωτά σφάλματα τού Μητσοτάκη σε όλους τους τομείς. Η δουλική πρόσδεσή του στις σκοτεινές επιδιώξεις τού Ιερατείου των Βρυξελλών, με τελικό μέγιστο σφάλμα να γίνουμε ουραγοί τού Ζελένσκι, και να κάνουμε – άνευ λόγου – εχθρική απέναντί μας την Ρωσία, δείχνει την πολιτική χρεοκοπία τού Πρωθυπουργού των εμβολίων τού Μπουρλά (για να μην ξεχνάμε το τι περάσαμε) που ποτέ του δεν απολογήθηκε για εκείνο το αίσχος.
Ο Κυριάκος, προσπαθεί να δώσει την εντύπωση, ότι αγωνίζεται για την ενίσχυση τού εισοδήματος τής μεσαίας τάξης, αλλά την ίδια ώρα, άλλοι εργαζόμενοι κατεβαίνουν σε απεργίες, και οι αγρότες βγήκαν στους δρόμους. Δεν χρειάζονται πείσματα και αλαζονείες. Ο Τσίπρας – πέραν των δικών του ελαττωμάτων – πολύ πιο «καπάτσος» από τους αντιπάλους του, ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, θα καθηλώσει περισσότερο την Νέα Δημοκρατία, και η χώρα θα μεταβληθεί σε ακυβέρνητο σκάφος. Τα αποτελέσματα των προσεχών εκλογών – όποτε κι αν διεξαχθούν – θα δώσουν αναπόφευκτα την κατάρα τής ακυβερνησίας.
Η Νέα Δημοκρατία, εάν έχει εθνική συνείδηση, οφείλει να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο, με αλλαγή ηγεσίας, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Είναι ο μόνος τρόπος να νικήσει τον Τσίπρα, και να κατοχυρώσει αυτοδυναμία, η οποία θα σώσει την πατρίδα μας, από επικίνδυνες περιπέτειες.
Η Ελλάς υπό τα σημερινά δεδομένα, ευρίσκεται ενώπιον περιπετειών. Η προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία, για να παρουσιάζει θετικές πλευρές, απαιτεί μία νέα εθνική παράταξη, χωρίς την παρουσία τού σημερινού Πρωθυπουργού. Εάν αυτό, δεν γίνει αντιληπτό, μας αναμένουν δεινά…
