Όπως είναι γνωστό, το 2010, η Ελλάδα, μπήκε σε καθεστώς μνημονιακής επιτήρησης με την υπόσχεση μιας σύντομης λιτότητας και γρήγορης ανάκαμψης. Δεκαπέντε χρόνια μετά, η αλήθεια είναι αμείλικτη: η χώρα, με τις «ευλογίες» των μνημονιακών κυβερνήσεων, βίωσε μαζική απορρύθμιση και εθνική οικονομική και κοινωνική λεηλασία, με την ελληνική τριπλή κρίση (χρέους, δημοσιονομική και τραπεζική) να ξεχωρίζει ως μία από τις βαθύτερες και πιο παρατεταμένες κρίσεις όλων των εποχών στον ανεπτυγμένο κόσμο, με τη συρρίκνωση του πραγματικού ΑΕΠ να είναι ανάλογη με αυτήν της Μεγάλης ΄Υφεσης των ΗΠΑ (1929-1933).
Ακόμα χειρότερα, η μείωση του ελληνικού ΑΕΠ κατά 26,6%, μεταξύ 2008 και 2014, ήταν χωρίς προηγούμενο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνον. Η Ισπανία και η Πορτογαλία, που επίσης υπέγραψαν μνημόνια, αντιμετώπισαν πολύ πιό ήπιες απώλειες, της τάξης του 4%+ και ενώ οι χώρες αυτές επέστρεψαν σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης εντός 3 -5 ετών, η Ελλάδα παρέμεινε σε ύφεση για πάνω από μια δεκαετία. Όσο για την πλήρη ανάκαμψη ακόμα και σήμερα παραμένει θολή και αβέβαιη.
Χώρα Απώλεια ΑΕΠ (%) Διάρκεια Ύφεσης (έτη) Έτος Εξόδου από Μνημόνιο
Ιρλανδία ~8% 3 2013
Πορτογαλία ~4,2% 3 2014
Ισπανία ~4,6% 5 2014
Ελλάδα ~27% 10+ 2018;
Επιπρόσθετα, η πρόσφατη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή αποκαλύπτει μια ζοφερή πραγματικότητα για την ελληνική οικονομία :
Η έκθεση επισημαίνει ότι με δεδομένο οτι μέσα στην κρίση οι συνολικές επενδύσεις κατέρρευσαν, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην επαρκούν να δημιουργήσουν νέο κεφάλαιο αλλά και να μην μπορούν να καλύψουν ούτε την απόσβεση του υπάρχοντος κεφαλαίου, η ανάκτηση αυτού του απωλεσθέντος κεφαλαιακού αποθέματος του 2010 (έτος με το υψηλότερο ιστορικά καταγεγραμμένο απόθεμα της ελληνικής οικονομίας από το 1960 έως το 2024), θα απαιτήσει σημαντικό χρόνο.
Στο αισιόδοξο σενάριο, με ετήσιο ρυθμό αύξησης επενδύσεων 6,6%, η ανάκτηση θα επιτευχθεί το 2030. Στο πιο συντηρητικό σενάριο, με ρυθμό 4,0%, η ανάκτηση μετατίθεται για το 2036.
Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Σήμερα βρίσκεται στα 19.130 € και σύμφωνα με το αισιόδοξο σενάριο, το επίπεδο του 2007 (τα 21.470 €) προβλέπεται να επιτευχθεί το 2030, ενώ σύμφωνα με το συντηρητικό σενάριο, αναμένεται να ξεπεραστεί το 2032.
Η αλήθεια είναι ότι όλα τα σενάρια είναι αρκετά αισιόδοξα και όπως δείχνουν τα στοιχεία οι προκλήσεις παραμένουν. Το χειρότερο είναι οτι επιβεβαιώνουν την αδυναμία της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον για τις αναγκαίες επενδύσεις και την ανάπτυξη. Τα παθήματα από τη χαμένη 15ετία δεν έχουν γίνει μαθήματα.
Ως ΝΙΚΗ φρονούμε ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις υπογράφοντας τα μνημόνια της καταστροφής τέλεσαν εθνικό έγκλημα. Περαιτέρω η μονομερής έμφαση τους στην λιτότητα, στις μνημονιακές ντιρεκτίβες των δανειστών και στις εθνοκτόνες οικονομικές πολιτικές τους που διέσωσαν με πακτωλό δισεκατομμυρίων τις συστημικές τράπεζες, μεταβίβασαν ολόκληρή την δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο των δανειστών, φορολήστεψαν νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλπ αποδεικνύει ξεκάθαρα την έλλειψη πολιτικής βούλησης τους για την διάσωση και ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας.
Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να ανακάμψει και να ευημερήσει, αλλά αυτό απαιτεί μια νέα προσέγγιση, όπου οι πολιτικές αποφάσεις θα συνδυάζουν την οικονομική αποτελεσματικότητα με την κοινωνική δικαιοσύνη. Η ΝΙΚΗ υποστηρίζει ότι για να επιτευχθεί η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας απαιτείται α. ένα απλοποιημένο, λειτουργικό, δίκαιο και μακροπρόθεσμο φορολογικό σύστημα β. ένα αναμορφωμένο και υγιώς ανταγωνιστικό τραπεζικό σύστημα. Είναι αδιανόητο οι πολίτες και οι επιχειρήσεις να ασφυκτιούν από το ολιγοπώλιο που δημιουργούν τα τραπεζικά καρτέλ που λειτουργούν σήμερα. Γι’ αυτό, είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί τουλάχιστον μία τράπεζα στρατηγικής σημασίας, στην οποία το ελληνικό κράτος θα κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο ή ένα μεγάλο ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου. Μόνο έτσι θα υπάρξει πραγματικός ανταγωνισμός στην αγορά, εξασφαλίζοντας δίκαιη χρηματοδότηση για τα νέα νοικοκυριά, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δίνοντας ώθηση στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή της χώρας μας. γ. την άμεση, ακέραιη και αποτελεσματική απόδοση δικαιοσύνης, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη λειτουργία της ανεξάρτητης δικαστικής εξουσίας δ. την πλήρη λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών των Υπουργείων και των Ανεξάρτητων Αρχών ώστε να παύσει η λειτουργία των καρτέλ, να παταχθεί η αισχροκέρδεια, τα φαινόμενα διαφθοράς και να καταστεί η Ελλάδα κράτος δικαίου.
