γράφει ο Νίκος Παπαγεωργίου
Δεν πάει άλλο, ο λαός έχει απηυδήσει με όλα όσα συμβαίνουν στην χώρα, αλλά και με το αίσχος του πολιτικού συστήματος και γενικότερα με την δημόσια διοίκηση. Και ενώ ο λαός καθημερινά διαμαρτύρεται οι πολιτικοί τον γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, μη πούμε κάτι χειρότερο, και δεν κάνουν τίποτα. Συνέχεια ακούμε λόγια, λόγια, υποσχέσεις που δεν καταλήγουν πουθενά.
Οι Έλληνες είναι θυμωμένοι με τους πολιτικούς. Είναι ένα καζάνι που σιγοβράζει έτοιμο να εκραγεί. Και όταν θυμώνουν οι Έλληνες η μπάλα που θα πάρει τους πολιτικούς θα τους τελειώσει και πολιτικά. Πολλά τα παραδείγματα. Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής, Παπανδρέου, οι νεότεροι, Βενιζέλος, Σαμαράς, Τσίπρας, και ετοιμάζεται η σειρά του Μητσοτάκη του νεότερου, όλοι κατά το κοινώς λεγόμενο πήγαν κουβά!
Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει σταματήσει να χαμογελά, είναι κατηφείς και φανερά προβληματισμένοι. Η οργή έχει καταλάβει την καθημερινότητα τους με αποτέλεσμα να διαπληκτίζεται με το παραμικρό, ενώ παλαιότερα έλεγε, δεν βαριέσαι. Αυτό αποδεικνύεται και από έρευνες όπου πρωταγωνιστές είναι ο θυμός και η απογοήτευση. Οι τραγωδίες δεν τελειώνουν, στα Τέμπη, στο Μάτι, στην Μαγούλα, Πυρκαγιές κατακαίουν περιουσίες, πλημμύρες σε περιοχές ολόκληρης της Θεσσαλίας, αποκλεισμοί από τις χιονοθύελλες και τα προβλήματα δεν έχουν τέλος.
Ο Έλληνας βράζει από θυμό διότι αισθάνεται την αδικία και την ατιμωρησία που βασιλεύουν στην χώρα. Μετά από όλες αυτές τις καταστροφές που προαναφέραμε ποιοι τιμωρήθηκαν; Κανένας δεν φταίει; Γιατί υποθέσεις γι’ αυτά τα θέματα σέρνονται για χρόνια στα δικαστήρια; Πότε θα αποδοθούν ευθύνες και τιμωρίες; Περιμένουν με την πάροδο του χρόνου να τα ξεχάσει ο λαός τρομάρα τους;
Είναι γεγονός ότι οι Έλληνες έχουν κουραστεί να επαναλαμβάνονται συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και γι’ αυτόν τον λόγο είναι θυμωμένος με τους πολιτικούς, περιμένοντας την επόμενη τραγωδία που θα πλήξει την χώρα μας. Όταν λοιπόν σε θέσεις ευθύνης τοποθετούνται ρουσφέτια δίχως προσόντα είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια ότι θα έχουμε κάποια τραγωδία. Και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν να τοποθετούν καθημερινά άσχετους, ρουσφέτια όμως, σε υπεύθυνες θέσεις.
Επομένως γιατί να μην είναι θυμωμένος ο λαός με τους πολιτικούς; Ο θυμός του δεν εξαντλείτε μόνο στις μεγάλες τραγωδίες, είναι παντού, στην καθημερινότητα του. Στις υπηρεσίες του δημοσίου, στα νοσοκομεία, στην ακρίβεια που τον έχει γονατίσει, στους πλειστηριασμούς, κλπ., κλπ. Η καθημερινή επιβίωση είναι ένας Γολγοθάς δίχως τέλος. Μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει για τους οικονομικούς δείκτες που δείχνουν βελτίωση αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο ο λαός δεν την έχει αισθανθεί. Οι μεσαίες και χαμηλές εισοδηματικές τάξεις παλεύουν καθημερινά για να επιβιώσουν.
Τελικά οι πολιτικοί έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον που μας οδηγεί στα άκρα. Μέσα από τον θυμό μας όμως μπορούμε να διεκδικήσουμε από τους πολιτικούς ένα καλύτερο παρόν και μέλλον. Ας χρησιμοποιήσουμε τον θυμό μας σαν μία δημιουργική δύναμη και μην τον αφήνουμε να μας καταστρέφει. Και προειδοποιούμε τους πολιτικούς ότι, όταν θυμώνει ο Έλληνας τότε τους αναμένει το καλάθι των άχρηστων της πολιτικής.
