γράφει ο Γιάννης Δράκος
Πολλά έχουν λεχθεί και λέγονται για την υποτιθέμενη προσφορά της Αριστεράς στους κοινωνικούς αγώνες και διεκδικήσεις. Ορόσημό τους είναι η καθιέρωση της εργατικής Πρωτομαγιάς, είναι όμως έτσι;
Η αρχή στον Καναδά και τις ΗΠΑ
Το 1872 μετά από την επιτυχημένη διεκδίκηση των βιομηχανικών εργατών στον Καναδά την σκυτάλη πήραν αυτοί των ΗΠΑ.
Το 1884 η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας αποφάσισε να πραγματοποιηθεί, μετά από δύο (2) χρόνια, την Πρωτομαγιά του 1886, απεργιακές κινητοποιήσεις στο Σικάγο.
Οι κινητοποίηση σημαδεύτηκε από επεισόδια με αποτέλεσμα να υπάρχουν νεκροί και συλλήψεις.
Σύμφωνα με μαρτυρίες μία αυτοσχέδια βόμβα, κατά την διάρκεια των ταραχών ρίχθηκε από την πλευρά των διαδηλωτών με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός αστυνομικού και τον τραυματισμό άλλων.
Υπήρξαν, πέραν της καταδίκης των υπευθύνων, δικαστικοί αγώνες των εργατών του Σικάγο για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και αρκετά από αυτά έγιναν δεκτά.
Αυτό που δεν μας λέει η Αριστερά ή δεν συνυπολογίζει είναι το εξής:
Η εποχή αυτή ήταν η εποχή που αναπτύσσονται βιομηχανικά οι ΗΠΑ, οι οποίες έχουν βγει από την κατάσταση της “Άγριας Δύσης”.
Βασικό ρόλο στην ανάπτυξη έπαιξε και π σιδηρόδρομος.
Τους εργάτες και τις διεκδικήσεις τους υποστήριξαν δικηγόροι από την Νέα Υόρκη γιατί οι ταραχές δεν ήταν προς όφελως της χώρας αφού το δίκτυο του σιδηροδρόμου έπρεπε να επεκταθεί στην Καλλιφόρνια, ώστε να ενωθούν συγκοινωνιακά οι ΗΠΑ.
Απεργίες και διεκδικήσεις στην Ελλάδα
Η πρώτη απεργία στην χώρα μας έγινε στην, υπό οθωμανική τότε κατοχή, πόλη της Δράμας το 1888.
Ξεκίνησε από τους καπνεργάτες οι οποίοι διεκδικούσαν 10 ώρες εργασίας ημερησίως.
Στην συνέχεια έλαβαν χώρα διεκδικήσεις και απεργίες το 1892 και 1894 οι οποίες οργανώθηκαν, ως επί το πλείστον, από τον σοσιαλιστή Σταύρο Καλλέργη, ο οποίος συνελήφθη τον Αύγουστο του 1892.
Τον Φεβρουάριο του 1936 έγιναν απεργιακές κινητοποιήσεις που κορυφώθηκαν τον Μάιο με αποτέλεσμα των συγκρούσεων με την αστυνομία 12 νεκρούς.
Αυτό που δεν μας λέει η, κατά τα άλλα, λαλίστατη Αριστερά είνσι το ότι από τις 19 Φεβρουαρίου 1936 ίσχυε το Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα.
Στις εκλογές του 1935 το ΚΚΕ είχε συμπήξει το “Παλλαικό Μέτωπο” με το οποίο συμμετείχε στις εκλογές.
Κανένσ κόμμα δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ο ηγέτης του κόμματος των φιλελευθέρων Θεμιστοκλής Σοφούλης έκανε συμφωνία με τον Στέλιο Σκλάβαινα του ΚΚΕ με όρο την αμνήστευση των κομμουνιστών και όχι τα δικαιώματα των εργατών, ας μην μας δουλεύουν λοιπόν με την δήθεν προσφορά τους στους κοινωνικούς αγώνες.
Αποτέλεσμα ήταν να γίνει πρωθυπουργός ο Δεμερτζής και Πρόεδρος της Βουλής ο Σοφούλης.
Αποκαλυπτικός, για το Σύμφωνο Σογούλη-Σκλάβαινα, είναι ο Νίκος Ζαχαριάδης ο οποίος είχε δηλώσει πως ακολουθήσαν αυτήν την τακτική γιατί εάν επέλεγαν μία λύση σοβιετικού τύπου θα έρχονταν αντιμέτωποι με τον λαό.
Την Πρωτομαγιά ως εορτή των Ελλήνων εργατών την καθιέρωσε το Εθνικό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά, του πρώτου τη τάξει Έλληνα εργάτη.
Δημοσιεύθηκε η απόφαση στο ΦΕΚ 135 (09-04-1937) τεύχος Α’.
Αυτό έγινε χωρίς πίεση από το εσωτερικό με διαδηλώσεις ή εξεγέρσεις.
Αρκετά με την παραποίηση της Ιστορίας από ην Αριστερά.
