Ενστερνίστηκα την ιδεολογία του Εθνικισμού κατά τα πέτρινα χρόνια του μηδέν κόμμα κάτι. ΕΠΕΝ, ΧΑ, Πρώτη Γραμμή, Εθνική Συμμαχία κλπ. πάντα λάμβαναν τέτοια ποσοστά, που αντιστοιχούσαν με τις δημοσκοπήσεις της εποχής που έδειχναν ότι το ποσοστό των Ελλήνων που τους απασχολούσαν τα εθνικά θέματα ήταν επίσης μηδέν κόμμα κάτι. Με την έλευση του ΛΑΟΣ, το τηλεοπτικό κανάλι του Γ. Καρατζαφέρη και τα «παιδιά του εθνικισμού» στις τάξεις του (Πλεύρης, Βορίδης κλπ.) το εκλογικό τουλάχιστον μέλλον για την εθνικιστική παράταξη έμοιαζε ελπιδοφόρο.
Ακολούθησαν μνημόνια, κωλοτούμπες στελεχών με ρητορική ικανότητα για να φτάσουμε εκλογικά τα κόμματα της παράταξης να πιάνουν συλλογικά το 2012 το 16% και δημοσκοπικά το ίδιο έτος το 21.5%! Σήμερα τα κόμματα του χώρου συγκεντρώνουν 13%. Ένα σημαντικό διψήφιο ποσοστό και εν δυνάμει ακόμα μεγαλύτερο.
Αυτή είναι μια μικρή σύνοψη της στατιστικής καταγραφής του χώρου τα τελευταία χρόνια. Τα προβλήματα της χώρας σίγουρα ώθησαν αυτή την αύξηση των ποσοστών. Η δε ξεκάθαρη πλέον τοποθέτηση της ΝΔ στο χώρου του κέντρου, αντιγράφοντας τις θέσεις των Δημοκρατικών των ΗΠΑ και ανταγωνιζόμενοι τον ΣΥΡΙΖΑ για την «αγάπη» των ΛΟΑΤΚΙ σχεδόν εξασφαλίζουν ότι αυτά τα ποσοστά δεξιά της ΝΔ δε πρόκειται να επιστρέψουν σε αυτή. Αντιθέτως αν υπήρχε μια καλύτερη κομματική πρόταση στα δεξιά της ΝΔ τα ποσοστά αυτά θα αυξάνονταν όσο η ΝΔ συνεχίζει να διολισθαίνει στα αριστερά και να ανταγωνίζεται για τη ψήφο των κεντροαριστερών.
Συνεργασία και σοβαρότητα
Μιλώντας για καλύτερη κομματική πρόταση, δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε αυτό το στάδιο στην ύπαρξη ενός και μόνο εθνικιστικού ή πατριωτικού κόμματος. Τα τρία κοινοβουλευτικά κόμματα θα μπορούσαν να συνεχίσουν την αυθύπαρκτη παρουσία τους και να αποτελούν μια καλύτερη πρόταση συλλογικά υπό δύο προϋποθέσεις. Πρώτον τη συνεργασία τους. Συνεργασία στο κοινοβουλευτικό έργο. Συνεργασία στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση (πράγμα που ξέρουμε ότι δεν επιτεύχθηκε). Συνεργασία σε πατριωτικές εξωκοινοβουλευτικές δράσεις.
Δεύτερη προϋπόθεση η σοβαρότητα. Η εικόνα προς τα έξω κόμματος υπό διάλυση μόλις μέρες μετά τις εκλογές είναι τραγική. Όπως απαράδεκτο είναι να μην επιτρέπεται η ανάδειξη ικανών στελεχών εκτός του προέδρου. Ή η εμμονή με ένα θέμα που ούτε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν κέρδισε με τα εκατομμύρια των υπογραφών. Την ίδια ώρα η ΝΔ κυριολεκτικά σερβίρει στο πιάτο των κομμάτων του χώρου πεδίον δράσης λαμπρόν. Μπελέρης, λαθρομετανάστες, Έβρος, ατιμωρησία γύφτων και λοιπών προνομιούχων ομάδων, ανασφάλεια…
Είναι πραγματικά μια δεύτερη ευκαιρία μετά τα μνημόνια για να γίνει το επόμενο άλμα. Όπως επισήμανε πρόσφατα ο Ιωάννης Κολοβός, σε 15 από τις 27 χώρες της ΕΕ τα πατριωτικά κόμματα έχουν ποσοστά άνω του 20%. Κυβερνούν σε χώρες όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Σουηδία και η Ιταλία ή συμμετέχουν σε κυβερνήσεις ή με τη παρουσία τους και μόνο επηρεάζουν κυβερνητικές αποφάσεις διότι τα κυβερνώντα κόμματα φοβούνται περαιτέρω ενίσχυσή τους. Και σε ευρωπαϊκό επίπεδο χρειάζεται συνεργασία για την ανατροπή του εθνομηδενιστικού συστήματος που ελέγχει την ΕΕ. Αλλά ας αρχίσουμε από τα δικά μας ώστε οι 15 χώρες να γίνουν 16.
Γιώργος Μανωλόπουλος
