Την στιγμή που εμείς δεν ασχολούμαστε με τίποτε άλλο εκτός από κρούσματα, εμβολιασμένους, ανεμβολίαστους, πρόστιμα και δείκτες θετικότητας του ιού, οι Τούρκοι, αργά αλλά σταθερά, προωθούν τις θέσεις τους.
Την Τρίτη 20 Ιουλίου, ανήμερα του Αττίλα, ο Ερντογάν βρέθηκε στο ψευδοκράτος και ανακοίνωσε την δεύτερη φάση του ανοίγματος της πόλης των Βαρωσίων στην Αμμόχωστο. Η πόλη που παλαιότερα αποτελούσε τουριστικό προορισμό μετά την εισβολή έχει μείνει κλειστή και φρουρείται από τους Τούρκους καταπατητές.
Όλοι διαμαρτυρήθηκαν, από τον ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α. Άντονι Μπλίνκεν και φυσικά εμείς και οι Κύπριοι.
Φταίνε όμως οι Τούρκοι ή εμείς; Για το μόνο που δεν μπορούν να κατηγορηθούν οι Τούρκοι είναι για το ότι αιφνιδιάζουν, την πρόθεσή του αυτή ο Ερντογάν την είχε ανακοινώσει από το προηγούμενο καλοκαίρι. Τι κάναμε εμείς; Τίποτε, συνεχίζαμε τις συζητήσεις λέγοντας ότι το θετικό είναι πως «έσπασε ο πάγος» και υπάρχει επαφή, κάτι το οποίο οι Τούρκοι το εκμεταλλεύονταν και δρούσαν για τα δικά τους συμφέροντα.
Συνεχώς οι επίσημοί μας δήλωναν πως οι κυρώσεις κατά των Τούρκων δεν είναι αυτοσκοπός για να μην κακοκαρδίσουν τους Γερμανούς και όποιους άλλους κάνουν μπίζνες με τους Τούρκους, εκτός εάν φοβόντουσαν και έβρισκαν δικαιολογία. Τώρα πρέπει να το καταλάβουν ότι οι κυρώσεις είναι αυτοσκοπός και μάλιστα οι αυστηρές κυρώσεις.
Όλες οι κυβερνήσεις δεν έχουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ένα απλό πράγμα, ότι η Τουρκία πάντα κάνει ένα βήμα προς τα συμφέροντά της μόλις εμείς δεχτούμε μία πρότασή της.
Η λύση της δικοινοτικής-διζωνικής Ομοσπονδίας για την Κύπρο ήταν η ιδέα-λύση την οποία πρότεινε η Τουρκία την δεκαετία του 1980, μόλις η ελληνική πλευρά το δέχτηκε η Τουρκία υπαναχώρησε και ζήτησε δύο ξεχωριστά κράτη. Εάν δεχτούμε αυτήν την λύση τότε θα προχωρήσει στο να ζητά αυτοδιάθεση και ένωση του τουρκικού θύλακα με την Τουρκία. Τι δεν καταλαβαίνει η κυβέρνηση και ο φίλος του «αγαπητού Μεβλούτ»;
Αλλά βλέπουμε, στους Έλληνες πολίτες αγριάδες και πρόστιμα, στον Ερντογάν σε στάση προσοχής.
