Ξεσηκώθηκαν οι, ανά την επικράτεια, δημοσιογράφοι για το ότι τελικά εορτάστηκαν τα Θεοφάνεια με τα μέτρα που ίσχυα πριν από την επιβολή των νέων εβδομαδιαίων περιοριστικών μέτρων.
Εκπρόσωποι της Εκκλησίας είπαν τι η Εκκλησία έδειξε ανυπακοή και η Πολιτεία ανοχή.
Έπρεπε κάποια στιγμή να επιδειχθεί από την πλευρά της Πολιτείας ανοχή και στην Εκκλησία, όχι μόνον στους κάθε λογής αριστερούς και «προοδευτικούς».
Από ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς παρέλασαν ειδικοί και «ειδικοί» που προσπάθησαν να μας πείσουν ότι λόγω αυτού του γεγονότος θα έχουμε αύξηση κρουσμάτων.
Το χειρότερο και πιο επικίνδυνο είναι το ότι κάποιοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι άλλο είναι η Πίστη και άλλο οι Παραδόσεις.
Υποστήριξαν ότι η Πίστη είναι αναφαίρετο και προσωπικό δικαίωμα του καθενός, αλλά όχι και η τήρηση των Παραδόσεων κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
Πρόκειται για μία επικίνδυνη θεώρηση που πηγάζει από την Γαλλική Επανάσταση, σύμφωνα με την οποία ο καθένας μπορεί να έχει την Πίστη του, αλλά δεν θέλουμε τις Παραδόσεις ενός Λαού, ενός Έθνους.
Όταν όμως η συλλογική Πίστη ενός Έθνους δεν εκφράζεται μέσα από την τήρηση των Παραδόσεών του οδηγούμαστε σε ένα άκρως κοσμοπολίτικο Κράτος, όπου οι πολίτες είναι απλώς μονάδες χωρίς καμία Εθνική Συνοχή μεταξύ τους.
Εκεί προσπαθούν να μας οδηγήσουν γι’ αυτό χτυπούν τις Θρησκευτικές Τελετές και τις Εθνικές μας Εορτές.
Ας ελπίσουμε ότι, έστω και αργά, η Εκκλησία το κατάλαβε και δεν αντέδρασε μόνον επειδή ενημερώθηκε εκ των υστέρων. Να μην θίχτηκε μόνον ο εγωισμός της.
