Χαιρέτησε και χθες, στην εκδίκαση της έφεσης της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής, υψώνοντας την δεξιά, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, συνήγορος του Ιωάννη Λαγού.
Ο κύριος Πλεύρης έχει δηλώσει ότι χαιρετά αρχαιοελληνικά και όπως χαιρετούσαν επί Ιωάννου Μεταξά στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Η αλήθεια είναι ότι σε περιπτώσεις στην Αρχαία αλλά και Βυζαντινή Ελλάδα χαιρετούσαν έτσι, όπως επίσης έτσι χαιρετούσαν και οι Ρωμαίοι δείχνοντας τον σεβασμό και την πίστη τους στον Αυτοκράτορα. Επίσης έτσι χαιρετούσαν και επί εποχής του Πατέρα του ΟΧΙ, της εποχής του Ιωάννη Μεταξά.
Το δημοσιογραφικό κατεστημένο ζητά “το κεφάλι” του Κωνσταντίνου Πλεύρη, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν ενοχλούνται όταν κάποιοι χαιρετούν με υψωμένη την αριστερή γροθιά. Χαιρετισμός που παραπέμπει στο πιο αιμοσταγές καθεστώς που πέρασε από τον πλανήτη, το κομμουνιστικό. Τον κατηγορούν για “ναζισμό”, ξεχνούν όμως ότι ο άνθρωπος που χαιρετούσε με αυτόν τον τρόπο, ο Μεταξάς, ήταν αυτός που όταν η Γαλλία, αλλά και οι Κάτω Χώρες είχαν υποταχθεί ή παραδοθεί στον Άξονα, έδωσε την πρώτη Νίκη στους συμμάχους.
Ξεχνούν ότι με το δεύτερο του ΟΧΙ αντιστάθηκε στις υπέρμετρες γερμανικές δυνάμεις και έδωσε την ευκαιρία να διασωθούν μεγάλα τμήματα του αγγλικού στρατού. Άσχετα με το εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτό, αυτή είναι η Ιστορία.
Την ίδια περίοδο οι πολιτικοί πρόγονοι αυτών που θεωρούν τιμή να χαιρετούν με την αριστερή γροθιά υψωμένη ήταν σύμμαχοι αυτών που σήμερα κατηγορούν ως “ναζιστές”. Σίγουρα για την τροπή που έχουν πάρει τα κοινωνικά, ηθικά και τα οικονομικά ζητήματα στην χώρα μας δεν ευθύνεται ο κύριος Πλεύρης.
Είναι όμως μία δικαιολογία για να αποκτήσουν περισσότερα “δημοκρατικά” εύσημα όσοι έχουν στηρίξει το καθεστώς από την μεταπολίτευση και εντεύθεν. Ίσως όμως και εμείς θα πρέπει να δούμε τα πράγματα κάπως διαφορετικά και να μην δίνουμε λαβή στο σύστημα το οποίο όχι μόνον είναι ισχυρό, αλλά θέλει και δικαιολογίες για να κάμψει το Εθνικό μας Φρόνημα.
Δικαίωμα του κυρίου Πλεύρη (και του καθενός) είναι να χαιρετά όπως θέλει, κανείς δεν μπορεί να του το απαγορεύσει, αλλά προέχει το γενικότερο καλό.
