γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Ο πολυσυζητημένος κυβερνητικός ανασχηματισμός, κανένα ενδιαφέρον δεν προκάλεσε στους ψηφοφόρους της παρατάξεως. Ούτε έπεισε κανέναν ο Πρωθυπουργός ότι πρόθεσή του είναι να «ανανεώσει» το δυναμικό του. Είναι ολοφάνερο, ότι το «ανακάτεμα» στο «κυβερνητικό τσουκάλι», μοναδικό στόχο έχει τον αποπροσανατολισμό τής κομματικής πελατείας. Πιστεύει ο Κυριάκος, ότι δι’ αυτού του τρόπου θα αμβλύνει την οργή των πολιτών για το έγκλημα των Τεμπών; Άκρως αφελής σκέψη, αφού η Νέα Δημοκρατία εξ αιτίας της άτεχνης και απεγνωσμένης προσπάθειας να συγκαλυφθούν οι ένοχοι της τραγωδίας, έχει απωλέσει πλέον την αξιοπιστία της.
Και την έχει χάσει, επειδή έχει συλληφθεί ψευδόμενη κατ’ επανάληψιν. Στα ψεύδη γαντζώθηκαν πρόσωπα απ’ όλες τις βαθμίδες. Από τον Πρωθυπουργό, μέχρι τους Υπουργούς και άλλους στενούς του συνεργάτες. Ο Κυριάκος προσποιείται τον ψύχραιμο, κι ότι το θέμα των Τεμπών, ετελείωσε! Πλανάται οικτρά. Για πολύ μικρότερης σημασίας ολισθήματα, κυβερνήσεις κατά το παρελθόν θεώρησαν επιβεβλημένο να παραιτηθούν και να προσφύγουν στην λαϊκή ετυμηγορία. Ο Μητσοτάκης δεν το τολμά, παρά το γεγονός ότι δεν έχει απέναντί του αντιπάλους με «ισχυρό προφίλ», που θα μπορούσαν να αποσπάσουν εύκολα την προτίμηση των εκλογέων. Παρ’ όλα αυτά, οι κυβερνητικοί παράγοντες ενδιαφέρονται αποκλειστικά να βρουν τον τρόπο, με τον οποίο θα μπορούσαν να κατευνάσουν την οργή ενός κόσμου που έχει ξεσηκωθεί, και δεν πείθεται με κανένα παραπλανητικό τέχνασμα.
Είναι αστείο να νομίζει ο Κυριάκος, ότι με την μετακίνηση ορισμένων προσώπων, θα πιστέψει και ο πλέον καλόπιστος ότι… κάτι άλλαξε! Αντίθετα, ο ανασχηματισμός εξαγριώνει περισσότερο τους πολίτες- και κυρίως τους Νεοδημοκράτες – διότι η «επιχείρηση εξαπάτησης» των ψηφοφόρων, είναι εμφανής και δεν πείθει ούτε τους πλέον πιστούς της οικογένειας Μητσοτάκη! Δεν καταλαβαίνει ο Πρωθυπουργός, ότι με το να συνεχίζει να κρατά τα ηνία της εξουσίας, παρά την γενική κατακραυγή, δίνει την εικόνα ανθρώπου που επιχειρεί να συγκαλύψει τους ισχυρούς δεσμούς συνενοχής που έχει αναπτύξει η κυβέρνηση, με διάφορες πλευρές που έχουν εκτεθεί με την τραγωδία των Τεμπών;
Η κυβερνητική ευθύνη για τον χαμό τόσων ανθρώπων δεν συγκαλύπτεται, και οι Αντιπολιτευόμενοι δεν θα αφήσουν να επουλωθεί το βαρύτατο τραύμα στην καρδιά της Νέας Δημοκρατίας. Έλεγε ο Βολταίρος για τον Λουδοβίκο 14ο: Το αξιοθαύμαστο είναι, όχι μόνο ότι έγιναν σπουδαία πράγματα κατά την διάρκεια της βασιλείας του, αλλά και ότι τα έργα αυτά τα επετέλεσε ο ίδιος. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρέπει να πούμε, ότι οι ασχημίες των Τεμπών, δεν έγιναν μόνον επί πρωθυπουργίας του, αλλά συγκαλύπτει ο ίδιος τις ευθύνες και τις ενοχές των Υπουργών του. Στην ιστορία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και παλαιότερα της ΕΡΕ, η ύπαρξη ενός αδιαμφισβήτητου ηγέτη, ο οποίος ουσιαστικά ενσάρκωνε το κόμμα και προσωποποιούσε κατά τρόπο καθοριστικό την ιδεολογία του, επέδρασε χωρίς αντιδράσεις θετικά στην πορεία της παράταξης, και συσπείρωνε τις μάζες.
Στην ΕΡΕ και στο ξεκίνημα τής Νέας Δημοκρατίας, ηγέτης ήταν το ίδιο πρόσωπο, αλλά και ιδρυτής: Ο Καραμανλής. Αναπόφευκτα, η αποχώρηση αυτής της ηγετικής προσωπικότητας κάποια στιγμή, τροφοδότησε την ενδοκομματική αντιπαλότητα, και τις ομαδοποιήσεις ανάμεσα στα μέλη τής «ολιγαρχίας των γνωρίμων»! Αντιπαλότητα που ενισχύθηκε από το γεγονός, ότι υπό την σκιά τού «Ενός», δεν αφέθηκε να αναδειχθεί ο διάλογος, και συνακόλουθα η διαδοχή.
Σήμερα, ο Κυριάκος δεν είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης, αλλά προσπαθεί να παρουσιάζεται με αυτά τα χαρακτηριστικά, χωρίς να το επιτυγχάνει. Τώρα οι ομαδοποιήσεις που συντελούνται παρασκηνιακά εντείνονται, επειδή πολλοί διαπιστώνουν, ότι με την αλαζονεία της ηγεσίας Μητσοτάκη, η Νέα Δημοκρατία έχει απωλέσει την αξιοπιστία της, και βαδίζει συνεχώς προς το κατήφορο. Αφελώς νομίζει ο Κυριάκος, ότι θα παραμείνει «αδιαμφισβήτητος αρχηγός» με ένα φαιδρό ανασχηματισμό, που προκαλεί όμως ζωηρή ταραχή στους Υπουργούς που φεύγουν, αλλά και σ’ εκείνους που είχαν φιλοδοξίες, και έμειναν έξω από το «σκεπτικό» του αρχηγού!
Η προσφυγή στις κάλπες, θα ήταν θαρραλέα κίνηση, και θα συσπείρωνε τους Νεοδημοκράτες. Η αποφυγή με διάφορα τεχνάσματα στην κρίση του Λαού, πείθει τους πάντες ότι ο Κυριάκος φοβάται να προσφύγει στους ψηφοφόρους. Γίνεται εμφανές, ότι η λαϊκή μάζα δεν εμπιστεύεται πλέον εκείνον, που του έδωσε το κλειδί της εξουσίας. Υπάρχουν πολλοί μέσα στην Νέα Δημοκρατία που πιστεύουν, ότι το κόμμα που είχε ιδρύσει ο Κων. Καραμανλής, δεν είναι ίδιο με το σημερινό. Η ιδεολογική πυξίδα πρώτα απ’ όλα, είναι διαφορετική. Περισσότερο όμως, αυτό που προβληματίζει τους Νεοδημοκράτες, είναι ότι με αρχηγό τον Κυριάκο, η παράταξη αυτή, δεν έχει μέλλον. Η αίσθηση της αναγκαιότητας νέας ηγεσίας που θα έδινε ζωή στο κόμμα, αρχίζει και συζητείται ολοένα και περισσότερο στα κομματικά παρασκήνια.
Πρώην αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας, που επηρεάζουν άμεσα τα στελέχη αμφισβητούν ευθέως την γραμμή που ακολουθεί ο Κυριάκος. Ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, όπως οι ευθύνες για την συμφορά των Τεμπών, αφήνουν αδιάφορη την κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός γαντζωμένος πεισματικά στο Μέγαρο Μαξίμου, αρνείται να δώσει τον λόγο στους πολίτες. Η δημοκρατική ευαισθησία έχει εκλείψει από την Νέα Δημοκρατία. Εξ αιτίας του πρωθυπουργικού πείσματος και της αλαζονείας, ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο κ. Τασούλας, ξεκινά την θητεία του με ένα σοβαρότατο πρόβλημα: Τους εμπλεκομένους με τα Τέμπη.
Ο Ανώτατος Άρχων, μπορεί να συμβουλεύσει τον Πρωθυπουργό για εκλογές. Πώς να το κάνει όμως, όταν ο καινούργιος ρυθμιστής τού Πολιτεύματος, δεν είναι γενικής αποδοχής, αλλά επελέγη για το αξίωμά του αποκλειστικά από την Νέα Δημοκρατία; Ο κ. Τασούλας, «παιδί» τού αειμνήστου Ευάγγελου Αβέρωφ, διδάχτηκε πολλά σημαντικά πράγματα από την πείρα τού μέντορά του. Καλό θα ήταν, να μνημονεύσει στον Πρωθυπουργό, πως όταν συνήλθε η κοινοβουλευτική ομάδα για να εκλέξει νέο αρχηγό – μετά τον Ράλλη – τρεις ήταν οι υποψήφιοι: Αβέρωφ, Κωστής Στεφανόπουλος και Ιω. Μπούτος.
Εξελέγη ο Αβέρωφ, ο οποίος αναμφισβήτητα έδωσε μία νέα δυναμική στο Κόμμα. Ατύχησε όμως στις ευρωεκλογές, διότι δεν πέτυχε τον στόχο του. Συγκέντρωσε μόνο το 38,05%, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κλίμα δυσφορίας ανάμεσα στους βουλευτές. Τότε ο Αβέρωφ, εξεδήλωσε την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την ηγεσία τού κόμματος, και συνέστησε στους Αβερωφικούς βουλευτές, να στηρίξουν τον Κωνστ. Μητσοτάκη, που είχε ήδη εγγράψει πρόθεση να κατακτήσει την αρχηγία. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι πολύ χρήσιμα για τους πολιτικούς της νεότερης γενιάς, διότι τους προφυλάσσουν από ολισθήματα.
Αντίθετα, η πεισματική αλαζονεία, οδηγεί μαθηματικά στον κατήφορο τού γκρεμού. Ο Κυριάκος οφείλει να σκεφθεί ψύχραιμα, και να σταθμίσει το γεγονός, ότι η παράταση του βίου αυτής της κυβέρνησης, η οποία έχει απωλέσει την λαϊκή νομιμοποίηση, θα βλάψει το μέλλον της παράταξης.
Η δημοκρατική ευαισθησία και η πολιτική ευθιξία, πρέπει να είναι τα κύρια χαρακτηριστικά εκείνων που αναλαμβάνουν το πηδάλιο των κομματικών σκαφών. Ευθύνες τεράστιες φέρουν πολλοί Υπουργοί της σημερινής παραπαίουσας κυβέρνησης. Κανονικά, θα έπρεπε όλοι αυτοί να αντικατασταθούν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να κοπάσει η οργή του κόσμου. Ένας εξ αυτών, είναι ο Γ. Γεραπετρίτης, ο οποίος στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για το E-MAIL Τριαντόπουλου που έλαβε ο ίδιος ως προσωρινός Υπουργός Μεταφορών, μας είπε στην Βουλή, ότι δεν υπάρχει σ’ αυτό η λέξη «εντολή» για μπάζωμα! Ισχυρισμός που προκαλεί θυμηδία και εκθέτει τον ίδιο. Όπως διακωμωδήθηκε και ο υπουργός Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδης, με την φράση του: «Όποιος μιλάει για μπάζωμα είναι για τα μπάζα…»!
Το πλήρωμα τού κυβερνητικού σκάφους, δεν χαίρει καμιάς εμπιστοσύνης από τους πολίτες, ακόμα και από τους Νεοδημοκράτες. Ο ανασχηματισμός δεν δίνει λύση, ούτε αμβλύνει εντυπώσεις. Αντίθετα, εξαγριώνει περισσότερο τον ξεσηκωμένο λαό, διότι αντιλαμβάνεται αμέσως, ότι το νόημα αυτής της «μετακίνησης επίπλων», στοχεύει να παραπλανήσει αυτούς που φωνάζουν «θέλουμε οξυγόνο». Η δημοσκοπική κατάρρευση της Νέας Δημοκρατίας εξακολουθεί χωρίς φρένο, εν μέσω λαϊκών αποδοκιμασιών. Εσωκομματικές «ανταρσίες» καλλιεργούνται στο παρασκήνιο, ενώ το φάγωμα για τα χαρτοφυλάκια από τους «εραστές της εξουσίας», συνεχίζεται. Το ερώτημα αυτή την στιγμή, είναι: Θα μπορέσει ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να συμβουλεύσει τον Κυριάκο ότι η πορεία προς τις κάλπες δεν ανακόπτεται;
