Κι ανάμεσα σε όλα τα κακά που έχουν βρει τον τόπο μας, ήρθε κι αυτό: Το 5ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε υπό καθεστώς πλήρους αποσύνθεσης. Μαζικές παραιτήσεις, εσωτερικά μαχαιρώματα, αποχωρήσεις στελεχών και κλίμα πολιτικής θλίψης – για να μην πούμε γελοιοποίησης. Οι «σύντροφοι» που κάποτε υπόσχονταν επαναστάσεις και «ανατροπές», σήμερα ψάχνουν ποιος θα αλλάξει τις καμένες λάμπες στα γραφεία της Κουμουνδούρου.
Η «πρώτη φορά Αριστερά» δεν διαλύεται απλώς οργανωτικά — έχει ήδη αυτοδιαλυθεί από τότε που ο Αλέξης Τσίπρας, φορώντας γραβάτα δανεική, υπέγραψε με χαμόγελο το τρίτο και πιο βαρύ μνημόνιο. Από εκεί και πέρα, το μόνο που διασώθηκε ήταν η ψευδαίσθηση του «ηθικού πλεονεκτήματος».
Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη —ενός αρχηγού που εμφανίστηκε από το πουθενά, με γκλίτερ Wall Street και lifestyle τύπου Instagram— όχι μόνο δεν έσωσε τίποτα, αλλά επιτάχυνε τη διάλυση. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αναστηθεί ως ένα «προοδευτικό ΚΙΝΑΛ» για τους politically correct των βορείων προαστίων.
Το κόμμα που το 2015 πούλησε στους Έλληνες «ελπίδα», σήμερα δεν μπορεί να πουλήσει ούτε εισιτήρια για το ίδιο του το συνέδριο. Η εκλογική του κατάρρευση είναι απόλυτη: από 36% σε 17,8%, με τη φθορά να συνεχίζεται. Και τα στελέχη του; Αποχωρούν ή καταγγέλλουν αλλήλους, σε έναν ατελείωτο εσωκομματικό εμφύλιο χωρίς αρχή, μέση ή τέλος.
Την ίδια στιγμή, το συνέδριο βρίσκει τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αντιμέτωπο με μια καταιγίδα παραιτήσεων στελεχών με σημαντικό κοινωνικό έρεισμα: μετά τη Ζωή Καρκούλια, ακολούθησαν οι Γεωργία Σουλτάτη, Τάνια Καραγιάννη, Κώστας Μανιάτης και Νίκος Μαδεμλής. Στελέχη πασοκογενούς καταγωγής, με ισχυρή παρουσία σε τριτοβάθμια όργανα, δηλαδή η καρδιά της κάποτε περιβόητης «Προοδευτικής Συμμαχίας».
Πλέον, ακόμη και ο εσωκομματικός εμφύλιος έχει αποκτήσει ονόματα: από τη μια οι «Φαμελλίστας», προσκείμενοι στον Κασσελάκη, και από την άλλη οι «Πολακίστας», σε συμμαχία με τον Παππά. Οι γνωρίζοντες τα ενδότερα ήδη μιλούν για δυναμική εμφάνιση Πολάκη, ο οποίος επιτέθηκε στον Τσίπρα, ζητώντας άμεσο πρόγραμμα εξουσίας απέναντι στον Μητσοτάκη. Με λίγα λόγια, άλλο ένα επεισόδιο στο σίριαλ διάλυσης της σύγχρονης αριστεράς.
Η Αριστερά πέθανε όπως έζησε: με αυταπάτες
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε. Όχι μόνο τώρα. Απέτυχε από τη στιγμή που μπήκε στο Μαξίμου και έγινε ο πιο πειθήνιος υπηρέτης των διεθνών μηχανισμών και ξεπέρασε σε υποταγή ακόμη και τους «δεξιούς εχθρούς» που κάποτε έβριζε.
Η σημερινή του κατάρρευση είναι απλώς η φυσική κατάληξη ενός κόμματος χωρίς ιδεολογική ραχοκοκαλιά, χωρίς κοινωνικό έρεισμα και –τελικά– χωρίς λόγο ύπαρξης.
