29 Μαΐου 1453. Η Βασιλεύουσα πέφτει. Η Πόλη των Πόλεων προδίδεται.
Δεν ήταν απλώς μια πολιορκία. Ήταν το τέλος μιας αυτοκρατορίας και η αρχή της εθνικής λήθης.
Η Πόλη δεν έπεσε γιατί δεν πολέμησε. Έπεσε γιατί έμεινε μόνη.
Οι πύλες άνοιξαν από μέσα.
Οι υποσχέσεις της Δύσης δεν ήρθαν ποτέ.
Οι εφιάλτες ντύθηκαν διπλωμάτες.
Οι προδότες είπαν «ρεαλισμός».
Σήμερα, 572 χρόνια μετά, το μάθημα παραμένει: Όταν ξεχνάς ποιος είσαι, δεν χρειάζεται εχθρός να σε κατακτήσει. Αρκεί η αδιαφορία σου.
Η Πόλη δεν είναι σύμβολο μόνο του χθες.
Είναι υπενθύμιση του αύριο που δεν πρέπει να ξαναχαθεί.
Οι Σπαρτιάτες δεν ξεχνούν.
Δεν σιωπούν.
Δεν αποδέχονται το ξεπούλημα της Ιστορίας.
Είμαστε εδώ για να θυμίζουμε:
Η Ελλάδα δεν είναι ένα κομμάτι γης. Είναι μια υπόσχεση τιμής.
Και η Τιμή, όπως και η Πόλη, δεν πέφτει ποτέ όσο υπάρχουν Έλληνες όρθιοι.
Η Ιστορία δε συγχωρεί.
