γράφει ο Τάσος Σοφούλης
Στις 22 Μαρτίου γίναμε όλοι δεκτές μιας τρομοκρατικής επιθέσεως στην Μόσχα από ισλαμιστές οι οποίοι φέρουν την καταγωγή τους από τον ισλαμικό Καύκασο και συγκεκριμένα ανήκουν στο σουνιτικό Ισλάμ. Το Τανζτικιστάν, το Νταγκεστάν το Κιργιστάν και λοιποί πληθυσμοί εντός του ομοσπονδιακού, πολυπολιτισμικού στην πραγματικότητα, μοσχοβίτικου καθεστώτος αποτελούν το 30% του ισλαμικού κόσμου στην Ρωσία συμπεριλαμβανομένων και των Σιιτών ισλαμιστών που ειρήσθω εν παρόδω έχουν καλές σχέσεις ως επί το πλείστον με τον Πούτιν.
Σαφώς και φέρει λογική να σκεφτούν κάποιοι, είτε συμπαθούν είτε αντιπαθούν τον Πούτιν, πως πίσω από την επίθεση ενδεχομένως να εμπλέκεται ο αμερικανικός παράγοντας στοχεύοντας σε μια εσωτερική αποσταθεροποίηση της Ρωσίας. Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο περιπεπλεγμένα και μέσα σε αυτά εντάσσεται πρώτον η γεωπολιτική, δεύτερον η εσωτερική πραγματικότητα της πολυσχιδούς Ρωσίας και τρίτον και τελευταίο οι σχέσεις του Κρεμλίνου με το Ισραήλ και τον αραβικό κόσμο καθώς και η σχέση του με τον τουρκικό παράγοντα ο οποίος ανανεώνει την επεκτατική ρητορική του δία μέσου του ισλαμικού κόσμου, αν υπολογίσουμε τις σχέσεις Τουρκίας και ISIS, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει γεωπολιτική σταθερότητα και με την Ευρασία και με την Δύση.
Από την εποχή τόσο του Μεγάλου Πέτρου όσο και του νέου ρωσικού κράτους η ευρωπαϊκή Ρωσία παλεύει με τον ρωσικό ασιανισμό ο οποίος δεν μπορεί να κατανοήσει την Ευρώπη. Φτάνει να διαβάσει κάποιος ρωσική λογοτεχνία ούτως ώστε να διαπιστώσει την πολιτισμική αντιπαράθεση μεταξύ Μόσχας και Ασιανισμού. Αναμφισβήτητα λοιπόν η εσωτερική ανομοιμορφία είναι ένα ιστορικό χαρακτηριστικό της Ρωσίας και η συνθετική της πραγματικότητα είναι που την μετουσιώνει μέσα από το κοσμικό στην ουσία πολυπολιτισμικό αφήγημα του Πούτιν και στην εργαλειοποίηση του αντιναζιστικού βραχίονα που αποτελεί μια υβριδική νεοκομιντερνική πολιτική.
Στην περίπτωση του τρομοκρατικού χτυπήματος όμως, έχουμε το εξής στοιχείο για να προχωρήσουμε την ανάλυση μας. Η λέξη κλειδί είναι το Σιιτικό ισλάμ με το οποίο η Ρωσία έχει καλές σχέσεις σε επίπεδο οικονομικοπολιτικό ενισχύοντας έτσι το Ευρασιανικό σύμπλεγμα. Ο βομβαρδισμός ισλαμικών στόχων του ISIS στην Συρία από την ρωσική αεροπορία και η συμμαχία με την Ινδία στον αντίποδα του πυρηνικού σουνιτικού Πακιστάν είναι ένας καλός λόγος του ισλαμικού κράτους να χτυπήσει το εσωτερικό της Ρωσίας, αν υπολογίσουμε πως προ τριανταετίας ο πόλεμος στην Τσετσενία ήταν μια πραγματικότητα. Η στάση επίσης του Πούτιν γύρω από το Παλαιστηνιακό αλλά και η ενίσχυση του πετρελαϊκού εμπορίου με το Ισραήλ καθιστά την Ρωσία έναν ενδεχώμενο στόχο του ισλαμικού κράτους. Στην πραγματικότητα η Ρωσία ανανεώνει τις ενεργειακές της πηγές με το Ισραήλ προκειμένου να διεισδύσει στην δυτική συμμαχία ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να βγει στην Μεσόγειο.
Οι εξαπλουστευμένες αναλύσεις θα περιοριστούν στο κομμάτι της αμερικανικής παρέμβασης. Το αστείο όμως της υπόθεσης είναι πως η Αμερική ενημέρωσε την FSB για την επίθεση, άρα τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι δύο.
Πρώτον αφού ήξερε ο Πούτιν από τους Αμερικάνους το τι θα γίνει τότε γιατί δεν έπραξε τα δέοντα να αποτραπεί κάτι τέτοιο κα δεύτερον πως εξηγούν ορισμένοι το γεγονός πως σε καιρό πολέμου δεν έχει ενεργοποιηθεί κάποιος νόμος ισχυρός που να προβλέπει την αποτροπή της οποιασδήποτε τρομοκρατικής επιθέσεως;
Ας μην γελιόμαστε, καμία τρομοκρατική επίθεση δεν είναι υπεράνω των μυστικών υπηρεσιών είτε άμεσα είτε έμμεσα, συνεπώς θα μπορούσε κάποια κακοπροαίρετη ικασία να υποστηρίξει πως ο Πούτιν ενδεχωμένος να επιδίωξε και να επιτάχυνε τους ”χρήσιμους ηλίθιους” ισλαμιστές προκειμένου να επιβάλει το σοκ και δέος στην Ρωσία εν μέσω πολέμου.
Όσο για το αν πίσω από την επίθεση κρύβεται η Ουκρανία, πέρα από εξοργιστικό το συγκεκριμένο επιχείρημα είναι και φαιδρό διότι η Ουκρανία πάρα την γενναία της αντίσταση, το πεδίο της μάχης το χάνει άρα δεν έχει την πολυτέλεια να πράξει κάτι τέτοιο, αξίζει να αναφερθεί πως οι Ουκρανοί κατάφεραν αντεπίθεση στο Belgorod και πως στα πεδία των μαχών πάρα την μειωμένη δύναμη πυρός έχουν καταφέρει καίρια χτυπήματα απέναντι στην Ρωσία άρα το επιχείρημα αγγίζει τα όρια της συνωμοσιολαγνίας.
Δεν γίνεται το puppet state της Ρωσίας η Λευκορωσία να μπόρεσε να εμποδίσει τους τρομοκράτες στα σύνορα και η Ρωσία όχι, άρα θέλοντας και μη η Ρωσία είναι εκτεθειμένη σε βαθμό που να γεννά υποψίες.
Το χτύπημα του Ισλαμικού Κράτους είναι οι αντίστοιχοι δίδυμοι πύργοι της Ρωσίας και η ιστορία έχει δείξει πως οποιαδήποτε υπερδύναμη επιχειρεί το δικό της PAX κάποια στιγμή δέχεται τις συνέπειες της πολιτικής της που βολικά την ονομάζει τρομοκρατία προκειμένου να σκληρύνει την στάση της. Ας μην ξεχνάμε πως η Ρώμη έπεσε από όταν ο Ουάλης έδωσε υπέρμετρα δικαιώματα στους Γότθους.
