Αν έπρεπε να ονοματίσουμε με μία μεγάλη φράση την σημερινή κατάσταση στην χώρα μας, τότε αυτή δεν θα μπορούμε να μην εμπεριέχει τις στάχτες, τα ερείπια και την μεταπολιτευτική προδοτική πολιτική. Περισσότερο από ποτέ, μπορούμε να κάνουμε λόγο για εκφυλισμό, για παρακμή, για ηθική κατάπτωση του ανθρωπίνου πνεύματος και σήψη του Ελληνικού λαού. Οι παρούσες καταστάσεις έχουν μεταβάλλει τους νέους , τους κάποτε ενεργητικούς, γεμάτους ζωντάνια και θέληση για δράση και αγώνα ανθρώπους, με υψηλά ιδανικά, διάθεση για αυτοβελτίωση αλλά και αυτοθυσία, σε παθητικά άτομα με αυτοκαταστροφικές τάσεις, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη προσωπικότητας, σε άτομα χωρίς όνειρα για το μέλλον τους και το μέλλον του Έθνους τους, χωρίς καμία αξία, ιδανικό, υψηλό στόχο, χωρίς διάθεση να ξεχωρίσουν ή να αριστεύσουν σε κάτι, χωρίς την επιθυμία να μοιάσουν στους προγόνους τους, να τους μιμηθούν ή ακόμα και να τους ξεπεράσουν.
Η Ελληνική Φυλή, ανελεύθερη πια, έχοντας πλέον μία ακρωτηριασμένη πνευματική υπόσταση, μαστίζεται από τη νωθρότητα και τον υλιστικό τρόπο σκέψης, μαθαίνοντας έτσι στους νεοέλληνες να συντηρούν μία παρηκμασμένη κοινωνία που καταρρέει. Αληθινά και υψηλά ιδανικά και αξίες, όπως η συνέχιση της φυλής, η αγάπη για την φύση και την προγονική γη, η σωματική και πνευματική άσκηση, επαφή με τον Θεό διαμέσου της προσευχής και των μυστηρίων, έχουν αντικατασταθεί από “σκουπίδια”, τα οποία με ύπουλο και συστηματικό τρόπο, οι “δημοκράτες” έχουν καταφέρει, μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ, της εκπαίδευσης, των φερέφωνων της πολιτικής ορθότητας και της γενικότερης νοοτροπίας, να εμφυσήσουν στις ψυχές των Ελλήνων.
Θέτοντας έτσι τις νέες δικές του βάσεις, αυτό το σάπιο καθεστώς αποστρέφει τον άνθρωπο από τον προορισμό του. Από την παράδοση, την ψυχική ανέλιξη, την Εθνική Συνείδηση, την Πίστη στον Θεό και την αμάθεια της ίδιας του της Ιστορίας. Αφαίρεσαν από τον Έλληνα την σκέψη και την αισθητική και υιοθέτησε την μετριότητα, την διαστροφή, τον άκρατο υλισμό και έτσι είναι πρόθυμος να θυσιάσει τα πάντα στον βωμό της πρόσχαρης διασκέδασης. Αυτό το φαινόμενο εκτυλίχτηκε αρκετά τις τελευταίες δεκαετίες στην Πατρίδα μας, αλλά θεωρώ πώς το έτος που διανύουμε ξεπέρασε κάθε προσδοκία σήψης και κατάπτωσης.
Δωροδοκίες νέων ανθρώπων με ενάμιση κατοστάρικο για να “τσιμπηθούν” λες και δεν αξίζει το μέλλον αυτού του τόπου τίποτα, λες και η νεολαία κοστολογείται σε αριθμούς. Αδυναμία του κρατικού μηχανισμού ή και πρόθεση αυτού για αντίδραση στις φονικές για το περιβάλλον πυρκαγιές, από “επενδυτές”. Καμία λέξη από την κυβέρνηση για την σωβινιστική στάση των Σκοπίων και την παραβίαση κάθε θαλάσσιου νόμου από τον προαιώνιο εχθρό του Ελληνισμού, που λέγεται Τουρκία. Περιφορά μίας μουσουλμανικής μαριονέτας αντί της Μεγαλόχαρης, την περίοδο της εορτής της Μάνας όλων των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών. Πιέσεις για υποχρεωτικό εμβολιασμό νέων ανθρώπων, υγειονομικών και δασκάλων χωρίς την θέληση τους και απειλές σε όλα τα επίπεδα έμμεσα ή άμεσα από κυβερνητικούς εντολοδόχους.
Σήμερα που η χώρα μας δεν είναι παρά μία αποικία με ύπατο αρμοστή το καθήκον του καθενός και της καθεμιάς είναι να στέκονται όρθιοι μπροστά στα ερείπια που πλακώνουν τις ζωές και τις συνειδήσεις ακόμη και τον ήλιο που αν μπορούσαν θα τον πουλούσαν οι δυνάστες για να αυξηθούν οι μετοχές της «δημοκρατίας. Ας αγωνιστούμε λοιπόν για μία Πατρίδα χωρίς σύνορα, χωρίς όμως έναν στείρο επεκτάσιμο, αλλά με ανάδειξη της κουλτούρας, του πολιτισμού, της τέχνης, της φιλοσοφίας και όλων των στοιχείων που διαμόρφωσαν τον Ελληνισμό σε όλες του τις εκφάνσεις.
Κωνσταντίνος Παπαδογιάννης
