γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Μετά τις μεγαλειώδεις πανελλαδικές συγκεντρώσεις για την συμπλήρωση δύο ετών από το έγκλημα στα Τέμπη, ας προσπαθήσουμε να αποσαφηνίσουμε την κατάσταση που οδήγησε στην τραγική αυτή κατάσταση.
Από τις πρώτες κιόλας ώρες μετά την σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκίνησε μια επιχείρηση συγκάλυψης της εγκληματικής φύσης του γεγονότος. Με την «μονταζιέρα» του Μαξίμου να δουλεύει στο έπακρο και να μοιράζει ηχητικά κοπτοραπτικής, για να θεμελιωθεί το «ανθρώπινο λάθος”. Με τον χώρο του εγκλήματος να αλλοιώνεται, για να εξαφανιστούν ουσιώδη και «άβολα” στοιχεία. Με τον ίδιο τον Μητσοτάκη να υποστηρίζει την ψεύτικη εκδοχή του «ανθρώπινου λάθους”.
Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, με κάποιες αναμενόμενες διαφοροποιήσεις από κόμμα σε κόμμα, επιχειρεί πολιτική εκμετάλλευση, τώρα που ο Μητσοτάκης δείχνει να είναι «με την πλάτη στον τοίχο». Όμως, δεν εμβαθύνει καθόλου στην ουσία του προβλήματος, καθώς και η ίδια έχει σοβαρές ευθύνες για το έγκλημα. Τι θα μπορούσαν να πουν για την ουσία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ( και όσα κομματικά μορφώματα προέρχονται από τις σάρκες τους),όταν μαζί με τη ΝΔ οργάνωσαν και ολοκλήρωσαν την (εγκληματική, όπως αποδείχθηκε) ιδιωτικοποίηση – πλιάτσικο του ΟΣΕ;
Εάν δεν υπήρχαν οι Συγγενείς των θυμάτων και μια σημαντική μερίδα του Λαού, η συγκάλυψη θα είχε ήδη συντελεστεί. Όπως επιχειρήθηκε να κλείσει πολιτικά, με εκείνο το προκλητικά άθλιο «εμάς μας ξαναψηφίσε ο κόσμος», έτσι θα έκλεινε και δικαστικά. Ασφαλώς και δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι όλο το καινούργιο υλικό που ενσωματώνεται στην δικογραφία προκύπτει από τις έρευνες που κάνουν οι εμπειρογνώμονες που όρισαν οι οικογένειες των θυμάτων.
Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών έχει πίσω του μια μακρά – θλιβερή ιστορία. Αυτή της ενδυνάμωσης του ανθελληνικού καπιταλισμού, βασικός μοχλός της οποίας είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν δύο πλευρές. Η μία έχει ως περιεχόμενο την μείωση των κοινωνικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, που θα έπρεπε να στηρίζει τις λεγόμενες επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας, ενώ η άλλη το να ξεπουληθούν στο ιδιωτικό κεφάλαιο οι κερδοφόροι τομείς, τα λεγόμενα «φιλέτα».
Στην περίπτωση του ΟΣΕ, την αρχική σκυτάλη από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή πήρε αυτή του Γιωργάκη Παπανδρέου. Το 2010,αμέσως μετά την υπογραφή του πρώτου εθνοκτόνου Μνημονίου, η «γραμμή» ήταν σαφής: η ΤΡΑΙΝΟΣΕ (εταιρεία που έχει το συγκοινωνιακό έργο) θα ώφειλε να είναι κερδοφόρα μέσα στο 2011, ενώ μεσοπρόθεσμα θα έπρεπε να είναι «κερδοφόρα «και η εταιρία που θα διαχειρίζεται το σιδηροδρομικό δίκτυο. Για την μεν ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η συνταγή προέβλεπε μείωση προσωπικού και μισθών, κατάργηση δρομολογίων που δεν θεωρούνταν «κερδοφόρα» (η κοινωνική χρησιμότητα τους δεν λαμβάνονταν καθόλου υπόψη). Για την δε εταιρία του δικτύου, η «εξυγίανση «θα γινόταν μέσω του περάσματος των χρεών της στο κράτος. Έτσι, το «πακέτο» θα γινόταν ελκυστικό για να έρθει ο ιδιώτης «στρατηγικός επενδυτής” και να πάρει το 49% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το «μάνατζμεντ».
Το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου και η μετέπειτα συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το ξεπούλημα, το οποίο πέρασε στα χέρια πλέον του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν αυτός υπέγραψε το τρίτο εθνοκτόνο Μνημόνιο, συμφώνησε σε ιδιωτικοποιήσεις, με την εξής ταπεινωτική διαπίστωση – διατύπωση: «Η ιδιωτικοποίηση μπορεί να συμβάλει στο να καταστεί αποδοτικότερη η οικονομία και να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Ενώ η διαδικασία ιδιωτικοποίησης έχει σταματήσει από τις αρχές του έτους, η κυβέρνηση είναι πλέον αποφασισμένη να προχωρήσει με ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και να διερευνήσει όλες τις δυνατότητες μείωσης της συνολικής χρηματοδότησης μέσω μιας εναλλακτικής δημοσιονομικής πορείας ή μέσω μεγαλύτερων εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις»
Για την απόκτηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, υπήρξε μια μόνο «προσφορά «, αυτή της κρατικής ιταλικής Ferrovie Dello Stato Italiane( FDSI). Οι Ιταλοί ήταν «μόνοι τους «και πήραν την δουλειά με το εξευτελιστικό τίμημα των 45.000.000 ευρώ(το 2019 αγόρασαν και την ΕΕΣΤΥ, το εργοστάσιο – επισκευαστική βάση του ΟΣΕ, επίσης με εξευτελιστκό τίμημα). Αυτή ήταν η «προσφορά «και το ΤΑΙΠΕΔ την αποδέχτηκε, χωρίς καν να προσπαθήσει να αυξήσει το τίμημα… Κανονικά, θα έπρεπε να θεωρήσει το προσφερθέν τίμημα ως εξευτελιστικό και να κηρύξει τον διαγωνισμό άγονο. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι όταν ο «αντιμνημονιακός» ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, κατήγγειλε την συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ότι ετοιμαζόταν να ξεπουλήσει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ έναντι 300.000.000 ευρώ, τίμημα το οποίο χαρακτήριζε ως «προκλητικά χαμηλό»! Ο ίδιος κατόρθωσε (…) να την (ξε)πουλήσει στα μόλις 45.000.000 ευρώ… Η τεράστια διαφορά από τα «περισσότερα έσοδα», όπως ζητούσε το Μνημόνιο, αναπληρώθηκε με την σκληρή δημοσιονομική πολιτική, που την πλήρωσε ο Ελληνικός Λαός: χαράτσια, υπερφορολόγιση, μείωση κοινωνικών δαπανών, αντιασφαλιστική ανατροπή κτλ.
Επρόκειτο για μια ακόμη αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση , ένα κυριολεκτικό πλιάτσικο στην κρατική περιουσία. Οι Ιταλοί πήραν την εταιρία εκμετάλλευσης των σιδηροδρόμων με το εξευτελιστικό τίμημα των 45.000.000 ευρώ, ενώ τις επενδύσεις στις υποδομές (διπλή γραμμή, ηλεκτροκίνηση κτλ.) τις ανέλαβε το «ελληνικό» κράτος, μέσω του ΟΣΕ! Για χρόνια, τα «χάλια «του ΟΣΕ, το δίκτυο του οποίου είχε μετατραπεί σε βραδυφλεγή βόμβα, «κουκουλωνόταν». Μέχρι που ήρθε η εγκληματική νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023 στα Τέμπη και τα έβγαλε στο φως, με τον πλέον τραγικό τρόπο: 57 άνθρωποι νεκροί…
Η FDSI πήρε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ σε «περίοδο εκπτώσεων» (εκτός από το εξευτελιστικό τίμημα αγοράς πήρε και μια σύμβαση επιδότησης με 50.000.000 ευρώ το έτος, για να κάνει την… «άγονη γραμμή «Αθήνα – Θεσσαλονίκη»!), μοίρασε «χάντρες και καθρεφτάκια «στους εδώ «ιθαγενείς» για επενδύσεις και το «ελληνικό»κράτος ανέλαβε τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου. Όμως, δεν «περίσσευαν «χρήματα ( θα έπρεπε να τα κόψουν από τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών) και το δίκτυο από άποψη ασφάλειας έμεινε σε κατάσταση ρωσικής ρουλέτας. Αυτό παρέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό παρέλαβε και διατήρησε ως είχε η ΝΔ…
Μέχρι που ήρθε το έγκλημα των Τεμπών και έβγαλε απ’ όλους τους τις μάσκες που φορούσαν, αποκαλύπτοντας το πραγματικό φρικτό πρόσωπο τους. Ένα πρόσωπο ανθελλήνων, αδίστακτων, ανεύθυνων, αμοραλιστών πολιτικών απατεώνων , που δεν διστάζουν να παίξουν «στα ζάρια» τις ζωές των επιβατών του πιο λαϊκού μέσου μαζικής μεταφοράς, προκειμένου να προωθήσουν τα(βρώμικα και δολοφονικά) κέρδη του καπιταλισμού.
Καπιταλισμός σημαίνει αισχρή εκμετάλλευση σε βάρος της Φύσης, των Εθνών και των Ανθρώπων. Όσο το σύστημα αυτό μπλέκεται στις αντιφάσεις του και προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση που αυτές ακριβώς οι αντιφάσεις προκαλούν , αυτόματα γίνεται ολοένα και πιο επιθετικό, πιο αντιφυσικό, πιο απάνθρωπο, πιο βάρβαρο. Η «ηθική» του εμφορείται από την λογική της «αρπαχτής». Αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο πλην του κέρδους. Δεν ενδιαφέρεται για το αύριο, για την διάβρωση των Εθνικών Πολιτισμών, για τις τεράστιες οικολογικές καταστροφές που φέρνει στον Πλανήτη, για τους νεκρούς που φέρνουν οι πρακτικές του. Πλιατσικολογεί ασύστολα σε βάρος των Εργαζομένων, της Φύσης, της Πατρίδας, καθώς, ως γνωστόν, «το κεφάλαιο δεν έχει Πατρίδα».
Σ’ αυτόν τον διεφθαρμένο κόσμο της καπιταλιστικής – νεοφιλελεύθερης εξουσίας, δεν υπάρχουν στον χώρο της συστημικής πολιτικής «καλοί» και «κακοί», «έντιμοι» και «ανέντιμοι», «αδιάφθοροι» και «διεφθαρμένοι». Πέρα και πάνω από τέτοιους ηθικολογικούς διαχωρισμούς, αυτό που υπάρχει και τους ενώνει είναι η κοινή πολιτική ιδιότητα τους ως μέλη του «δημοκρατικού τόξου», η κοινή προσήλωση τους προς το σύστημα της παρακμής, της σαπίλας, της κοινωνικής εκμετάλλευσης και της εθνικής προδοσίας.
Ας Αντισταθούμε, λοιπόν, απέναντι σ’ αυτούς και το σύστημα που υπηρετούν. Με τον Λαϊκό Εθνικισμό ενάντια στο κτήνος του κεφαλαίου, ακριβώς επειδή το Αίμα είναι πολύ πιο Σημαντικό από το χρήμα!
