Πολλές φορές έχουμε γράψει για την δημοκρατία πάντα με κριτική διάθεση έτσι ώστε να θεωρούμεθα ότι δεν την συμπαθούμε. Φυσικά θα ομιλούμε και θα γράφουμε εναντίον κάθε πολιτικού καθεστώτος που βλάπτει τον λαό και την πατρίδα. Αυτή είναι η αρχή μας. Πολλοί θα πουν ότι, η δημοκρατία μας δίδει το δικαίωμα να καταφερόμαστε εναντίον της, ενώ εάν ποτέ έλθουν στην εξουσία οι δικές μας πολιτικές αντιλήψεις, δηλαδή εάν την διακυβέρνηση της χώρας την αναλάβουν οι Εθνικιστές, τότε θα τους στερήσουν τις πολιτικές ελευθερίες και ιδιαίτερα την ελευθερία γνώμης. Δηλαδή θα τους στερήσουν όλες εκείνες τις ελευθερίες τις οποίες απολαμβάνουμε εμείς στα δημοκρατικά καθεστώτα. Ουδέν αναληθέστερον τούτου.
Δικαιωματική ή υποχρεωτική ελευθερία;
Έχουμε γράψει ότι, οι δημοκράτες προσδιορίζουν την έννοια της ελευθερίας σύμφωνα με τα δικά τους θέλω και πιστεύω. Συνήθως οι δημοκράτες αναφέρονται στα ατομικά τους δικαιώματα, στην ελευθερία γνώμης. Άρα κατά τους δημοκράτες η ελευθερία είναι δικαίωμα. Στον Εθνικισμό δηλαδή στο Εθνικό κράτος η ελευθερία είναι υποχρεωτική. Στον Εθνικισμό η ελευθερία είναι καθήκον του Εθνικού κράτους να παρέχεται σε όλους τους πολίτες και εκφράζεται δια της κοινωνικής υποχρεώσεως κάθε ατόμου να ενεργεί ελεύθερα σύμφωνα με αυτό που ωφελεί το σύνολο της κοινωνίας. Επομένως στο Εθνικό Κράτος οι πολίτες είναι υποχρεωτικά ελεύθεροι ενώ στο δημοκρατικό καθεστώς είναι δικαιωματικά. Στο Εθνικό Κράτος μέσω της υποχρεωτικής ελευθερίας ωφελείται ο ίδιος ο πολίτης ως μέρος του κοινωνικού συνόλου, ενώ αντίθετα στο δημοκρατικό καθεστώς υπάρχει σύγκρουση δικαιωμάτων όπου εκεί θα είναι πάντα ζημιωμένος ο οικονομικά ασθενέστερος. ( Περισσότερα στο περιοδικό PATRIA τεύχος 36 άρθρο Εθνικό Κράτος και ελευθερία).
Γιατί όμως κριτική στην δημοκρατία;
Η δημοκρατία ωφελεί η βλάπτει την πατρίδα μας; Θα παρατηρήσει κάποιος ότι, στις μέρες μας, η διακυβέρνηση μιας χώρας με διαφορετικό πολιτικό καθεστώς εκτός της δημοκρατίας είναι μία ουτοπία. Είναι όμως έτσι; Μήπως εάν γνώριζε καλλίτερα την δημοκρατία ο λαός θα άλλαζε γνώμη; Στην δημοκρατία δύο είναι τα είδη των πολιτών που την υποστηρίζουν. Αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν τι είναι η δημοκρατία και την ακολουθούν για δικό τους συμφέρον, για δικό τους προσωπικό όφελος. Και σε εκείνους που την υποστηρίζουν ως ιδεολογία δίχως να γνωρίζουν όμως σε βάθος τα πραγματικά χαρακτηριστικά αυτού του πολιτεύματος. Αυτοί όμως που υποστηρίζουν με φανατισμό την δημοκρατία είναι οι κεφαλαιοκράτες. Η ελίτ του πλούτου και των συμφερόντων. Όλοι οι άλλοι που φωνάζουν για δημοκρατία και για δημοκρατικά δικαιώματα, είναι παντελώς ανίδεοι «τι εστί δημοκρατία», διότι εάν γνώριζαν θα έπαυαν να φωνασκούν υπέρ της.
Οι κεφαλαιοκράτες
Αλλά ας δούμε ποιοι ακριβώς είναι οι κεφαλαιοκράτες. Στην πατρίδα μας επικρατεί πάνω στο θέμα αυτό πλήρης σύγχυσης. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι, οι κεφαλαιοκράτες είναι αυτοί που κατέχουν το κεφάλαιο. Αυτό είναι λάθος. Οι κάτοχοι του κεφαλαίου ονομάζονται κεφαλαιούχοι. Οι κεφαλαιοκράτες αποτελούν ένα μέρος κεφαλαιούχων οι οποίοι έχουν ένα αρρωστημένο πάθος, την κερδοσκοπία. Λόγω της κερδοσκοπικής τους μανίας θέλουν και απαιτούν ο λαός να εργάζεται σκληρά προκειμένου αυτοί να αποκομίζουν τεράστια κέρδη και να ικανοποιούν τις πλουτοκρατικές τους ιδιοτροπίες. Επενδύοντας στον ιδρώτα του λαού ικανοποιούν τις δικές τους ασωτίες. Αυτό λοιπόν το αρρωστημένο είδος αποτελεί την κεφαλαιοκρατία. Αυτοί ζουν ως παράσιτα σε βάρος του λαού, αυξάνοντας τα εισοδήματα τους και ζημιώνοντας την Εθνική οικονομία. Η παραγωγική εργασία δεν τους απασχολεί. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η αποκόμιση μεγαλύτερων κερδών. Φυσικά όλα αυτά όχι με έντιμη εργασία, αλλά με διάφορα υποκριτικά τεχνάσματα αφού τους δίδει αυτό το δικαίωμα αυτό η έλλειψης οικονομικής οργανώσεως της δημοκρατικής κοινωνίας. Από αυτό το αρρωστημένο είδος των κεφαλαιοκρατών, οι πλέον διεφθαρμένοι είναι οι καπιταλιστές .
Οι Καπιταλιστές
Αυτοί οι “κύριοι” αφού έχουν ισοπεδώσει τα λαϊκά συμφέροντα, βαδίζουν στην κατάκτηση των υλικών αγαθών δίχως κανέναν ηθικό φραγμό. Θέλοντας να διατηρήσουν τα συμφέροντα τους υποβάλουν τον λαό σε εξαντλητικές φορολογίες. Προκειμένου δε αυτές να μην γίνουν εύκολα αντιληπτές τις ενσωματώνουν σε βασικά είδη διατροφής και υπηρεσίες. Σήμερα δίχως αιδώ επιβάλουν φόρους ακόμη και στο αέρα που αναπνέουμε.
Η δημοκρατία σε αγαστή συνεργασία με τον καπιταλισμό και την πλουτοκρατία αποτελεί το τέλειο πολιτικό σύστημα καταπίεσης των λαών. Ο βασικός πυλώνας του δημοκρατικού καθεστώτος είναι ένας μύθος. Ο μύθος της λαϊκής κυριαρχίας. Η μεγαλύτερη πολιτική απάτη. Διότι παραχωρώντας στον λαό ορισμένα δικαιώματα και ελευθερίες του δίνουν την ψευδαίσθηση ότι είναι ο κυρίαρχος. Πιστεύει ότι αυτός κυβερνά την χώρα του. Επιλέγει αυτούς, που του έχουν προεπιλέξει τα δημοκρατικά κόμματα να ψηφίσει, για να τους δώσει το δικαίωμα να τον κυβερνήσουν.
Νίκος Παπαγεωργίου
