Σαν σήμερα στις 21 Ιουλίου 1928 αυτοκτόνησε ο Κώστας Καρυωτάκης. Όλες αυτές τις δεκαετίες η Αριστερα προσπαθεί να προσεταιριστεί τον μεγάλο ποιητή και τον παουσιάζει ως πασιφιστή και ευαίσθητο. Αντίθετα ο Καρυωτάκης συμμετείχε στα Νοεμβριανά του 1916 πολεμώντας ενάντια στην βενιζελογαλλική κατοχή. Ενώ η αντικαπιταλιστική του στάση με αντι-εβραίκή χροιά προμύνηε τον φασισμό του Έζρα Πάουντ. Τέλος πολλοί μιλούν για την βαρετή υπαλληλική ζωή που τον οδήγησε στην αυτοκτονία Ξεχνούν όμως ότι ο Καρυωτάκης ήταν βασιλόφρων και όταν το 1928 ανέβηκε ο Βενιζέλος στην εξουσία (τότε που θα πρότεινε τον Κεμάλ Ατατούρκ για Νόμπέλ Ειρήνης) ήταν επόμενο να πέσει σε δυσμένεια. Μάλιστα ο άνθρωπος που ανέλαβε την μετάταξη του ήταν ο πατέρας του Λεωνίδα Κύρκου.
Παρακάτω παραθέτουμε το κλασσικό ποίημα του “Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο”
Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
τοὺς οὐρανοὺς τὸ στέμμα σου. Τὸ φῶς σου,
χωρὶς νὰ καίει, τυφλώνει τὸ λαό σου.
Πεταλοῦδες χρυσὲς οἱ Ἀμερικάνοι,
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα τὸ ὑπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θὰ σ’ ἀγοράσουν
ἔμποροι καὶ κονσόρτσια κι ἑβραῖοι.
Εἶναι πολλὰ τοῦ αἰῶνος μας τὰ χρέη,
πολλὲς οἱ ἁμαρτίες, ποὺ θὰ διαβάσουν
οἱ γενεές, ὅταν σὲ παρομοιάσουν
μὲ τὸ πορτραῖτο τοῦ Dorian Gray.
Λευτεριά, Λευτεριά, σὲ νοσταλγοῦνε,
μακρινὰ δάση, ρημαγμένοι κῆποι,
ὅσοι ἄνθρωποι προσδέχονται τὴ λύπη
σὰν ἔπαθλο τοῦ ἀγῶνος, καὶ μοχθοῦνε,
καὶ τὴ ζωὴ τους ἐξακολουθοῦνε,
νεκροὶ ποὺ ἡ καθιέρωσις τοὺς λείπει.
