Ο μέγας Μπίσμαρκ καγκελάριος της Γερμανίας έλεγε κάποτε «Καθηγητές τρεις και εχάθη η πατρίς». Ο Οτο Φον Μπίσμαρκ, ο επί 24 χρόνια πρώτος καγκελάριος της ενωμένης Γερμανίας τον 19ο αιώνα, δεν ονομάσθηκε αδίκως ο «Σιδηρούς Καγκελάριος». Όμως, ο Μπίσμαρκ έχει μείνει επίσης στην ιστορία για τα αποφθέγματά του. Για όσους δεν το γνωρίζουν, η γνωστή φράση «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» ανήκει σ’ αυτόν.
Και πράματι πόσο επίκαιρος είναι στις μέρες μας! Διαπίστωση, αυτοί οι οποίοι σήμερα σύρουν το χορό του ανθελληνισμού και της εθνικής μειοδοσίας είναι ως επί το πλείστων καθηγητές των Πανεπιστημίων! Είναι όλοι οι πανεπιστημιακοί καθηγητές ανθέλληνες φυσικά και όχι, όλοι όμως οι ανθέλληνες και εθνικοί μειοδότες, είναι ως επί το πλείστων καθηγητές Πανεπιστημίων. Λειτουργούν ως λαγοί της παγκοσμιοποιήσεως και δίνουν μάχες κατά του Ελληνισμού. Διακονούν σχεδόν καθημερινά εθνικές μειοδοσίες μέσα από τις καλοπληρωμένες από το σύστημα σελίδες του αστικού τύπου και όχι μόνο.
Όλες, μα όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις, διορίζουν σε Δ. Σ. οργανισμών αλλά ακόμη και στην ίδια την κυβέρνηση καθηγητές οι οποίοι το μόνο που προσφέρουν είναι η ανθελληνική πολιτική και η μειοδοσία, που με μεγάλη ζέση επιδίδονται. Οι καθηγητές που μπορούν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό, κάτι το καινούργιο είναι ελάχιστοι. Και αυτοί είτε δεν επιλέγονται διότι είναι αδύνατο να ελεγχθούν από συμφέροντα, είτε διότι έχουν πατριωτικά αισθήματα και δεν θέλουν να συμμετέχουν σε εθνικές προδοσίες.
Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να κανακεύουμε τους τούρκους διότι αυτό επιβάλουν οι μεγάλοι μας σύμμαχοι οι οποίοι προσπαθούν να είναι όσο το δυνατόν ποιο υποχωρητικοί προς τον ψευτο-σουλτάνο Ερντογάν. Φτάσαμε στο σημείο καθηγητής του αμαρτωλού Παντείου Πανεπιστημίου και βολευτής, από τη μια να αποκαλεί «ιερή» τη Συνθήκη της Λωζάννης και την άλλη να την αποκαλεί κατά 97% «ξεπερασμένη»!
Στην πατρίδα μας ανθεί η λατρεία των καθηγητών Πανεπιστημίου. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί γίνονται και υπουργοί όπως προαναφέραμε, διότι πιστεύουν οι επικεφαλής των πολιτικών κομμάτων που θα κυβερνήσουν την χώρα ότι, εάν συμπεριλάβουν καθηγητές στην κυβέρνηση τους λόγω της μορφώσεως τους αλλά και των ξένων γλωσσών που γνωρίζουν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα πιο δύσκολα διοικητικά και υπηρεσιακά τους καθήκοντα που θα τους αναθέσουν. Άνθρακες όμως ο θησαυρός. Καθηγητές που άσκησαν διοίκηση σε μεγάλους οργανισμούς και λοιπούς δημόσιους τομείς αλλά και ως υπουργοί κυβερνήσεων όχι δεν ανταποκρίθηκαν στις θέσεις ευθύνης των αλλά πολλές φορές ήταν υπεύθυνοι για εθνικές μειοδοσίες. Πολλά τα παραδείγματα στην πολιτική σκηνή της χώρας μας.
Οι πανεπιστημιακοί καθηγητές φρονούν ότι μπορούν να καταθέτουν άποψη επί παντός επιστητού δίχως επιστημονική τεκμηρίωση αλλά με επιστημονική βεβαιότητα. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα καθώς οι κύριοι αυτοί γίνονται αποδεκτοί σε θέσεις χάραξης πολιτικής. Και φυσικά τότε διαπιστώνεται ότι τα όσα έλεγαν ήταν απλά ρητορικά τεχνάσματα που στόχο είχαν να ικανοποιήσουν όχι μόνο την εγωπάθεια τους, αλλά και αυτά τα συμφέροντα που τους επέλεξαν σε δημόσια αξιώματα. Πολλές φορές η πολιτική τους πορεία ακολουθείται από εθνοπροδοσίες κατά των Ελληνικών συμφερόντων. Για όλους αυτούς του λόγους «Καθηγητές τρεις και εχάθη η πατρίς».
Νίκος Παπαγεωργίου
