Η Σοφία μεγάλωσε με ιδιαίτερο ήθος και αρχές. Το 1984 εισήχθη στην Ιατρική Σχολή. Ειδικεύτηκε στην αναισθησιολογία και μετά μονοπώλησε το ενδιαφέρον της η επείγουσα και εντατική ιατρική και η αντιμετώπιση του πολυτραυματία.
Στο μεγάλο σεισμό της Αθήνας (1999) επέδειξε απαράμιλλο ζήλο ως διασώστρια με αίσθημα ευθύνης. Παρείχε επείγουσα ιατρική υποστήριξη στους απεγκλωβισθέντες τόσο στην Μεταμόρφωση, όσο και στο εργοστάσιο της RICOMEX. Ο μικρός Τζαννής είχε να θυμάται τη γιατρίνα που του έδινε τις πρώτες βοήθειες χωμένη ανάμεσα στα μπάζα. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της ως ιπτάμενης γιατρού του ΕΚΑΒ, καταγράφηκαν στο ενεργητικό της εκατοντάδες ώρες πτήσης καθώς και εκατοντάδες πολύ σοβαρά περιστατικά. Όλα αυτά τα διαχειρίστηκε και διεκπεραίωσε με απόλυτη επιτυχία, χάρη τόσο στην εξαίρετη επιστημονική της κατάρτιση, όσο και στη βαθύτατη ανθρωπιά της. Γενάρης 2001, το ΕΚΑΒ έλαβε σήμα για τη διακομιδή ασθενούς από την Πάτμο. Ο ασθενής επιβιβάστηκε στο ελικόπτερο και ξεκίνησαν κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες. Το μοιραίο ελικόπτερο κατέπεσε και συνετρίβη, μόνο η σορός της Σοφίας βρέθηκε.
Σήμερα το νέο κλειστό γυμναστήριο του Παλαιού Φαλήρου φέρει το όνομα της Σοφίας.
Άννα Ορφανού
