Αρνητική και αποστασιοποιημένη εμφανίζεται η Μόσχα απέναντι στην αντιπρόταση της ΕΕ για ειρήνη στην Ουκρανία, δίνοντας νέα διάσταση στις ήδη εύθραυστες διαπραγματεύσεις. Η στάση της Ρωσίας δείχνει πως το Κρεμλίνο όχι μόνο δεν αρκείται στα εδάφη που έχει ήδη αποσπάσει μετά την εισβολή, αλλά διατηρεί ανοιχτή την ατζέντα των διεκδικήσεών του.
Ο Σύμβουλος του Κρεμλίνου για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Γιούρι Ουσάκοφ, έστειλε σαφές μήνυμα απορρίπτοντας την ευρωπαϊκή εκδοχή της συμφωνίας: «Το ευρωπαϊκό σχέδιο είναι, εκ πρώτης όψεως, εντελώς αντιπαραγωγικό και δεν μας ικανοποιεί», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Αντιθέτως, η Μόσχα εμφανίζεται πιο δεκτική στην αμερικανική πρόταση, την οποία ο Ουσάκοφ χαρακτήρισε ότι περιλαμβάνει «πολλές απολύτως αποδεκτές διατάξεις», αν και απαιτούνται –όπως είπε– περαιτέρω διαβουλεύσεις.
Οι 19 αμερικανο-ουκρανικές προτάσεις και τα “παγωμένα” ζητήματα
Σύμφωνα με τους Financial Times, ΗΠΑ και Ουκρανία κατέληξαν σε ένα σχέδιο 19 σημείων κατά τη διάρκεια των έντονων διαπραγματεύσεων στη Γενεύη. Παρ’ όλα αυτά, τα πιο κρίσιμα ζητήματα –όπως τα εδαφικά σύνορα, το καθεστώς των κατεχομένων και οι σχέσεις ΝΑΤΟ–Ρωσίας– τέθηκαν «σε παρένθεση» για να αποφασιστούν σε πολιτικό επίπεδο από τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Ο πρώτος αναπληρωτής ΥΠΕΞ της Ουκρανίας, Sergiy Kyslytsya, δήλωσε ότι: «Απομένουν πολύ λίγα στοιχεία από την αρχική έκδοση… Έχουμε σημεία σύγκλισης, έχουμε σημεία συμβιβασμού, αλλά τα υπόλοιπα μόνο οι ηγεσίες μπορούν να τα αποφασίσουν».
Το Κρεμλίνο «βλέπει» θεμέλια συμφωνίας μόνο στην αμερικανική πρόταση
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, σε τηλεφωνική συνομιλία με τον Ταγίπ Ερντογάν, χαρακτήρισε την αμερικανική πρόταση ως βάση για ενδεχόμενη τελική συμφωνία: «Οι προτάσεις εντάσσονται στο πλαίσιο των συζητήσεων της ρωσοαμερικανικής συνόδου κορυφής και μπορούν να χρησιμεύσουν ως βάση για μια οριστική ειρηνική επίλυση», αναφέρει το Κρεμλίνο.
Η διαφοροποίηση Ρωσίας – ΕΕ ως προς τα ειρηνευτικά προσχέδια δείχνει ότι η Μόσχα επιδιώκει να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος, απορρίπτοντας κάθε ευρωπαϊκό στοιχείο που θα μπορούσε να περιορίσει τις εδαφικές της επιδιώξεις. Η στάση αυτή επιβεβαιώνει ότι η Ρωσία, δύο χρόνια μετά την εισβολή, δεν δείχνει διάθεση να σταθεροποιήσει το status quo, αλλά κρατά ανοιχτό το ενδεχόμενο περαιτέρω απαιτήσεων και στρατιωτικών πιέσεων.
