γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας
πρώην δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας
«Σε μια εποχή που όλες οι μεγάλες ιδέες έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, ο φόβος ενός εχθρού φάντασμα είναι ότι απέμεινε στους πολιτικούς για να διατηρήσουν την εξουσία τους».
Zygmunt Bauman, «Ρευστοί καιροί. Η ζωή την εποχή της αβεβαιότητας».
Ένα από τα αγαπημένα αναγνώσματα των παιδικών μου χρόνων ήταν οι περιπέτειες του Αστερίξ με το απομονωμένο του Γαλατικό χωριό που αντιστεκόταν στα κύματα των ρωμαϊκών λεγεώνων εξαιτίας της εξαιρετικής δύναμης που τους έδινε ένα μαγικό φίλτρο.
Διαπίστωσα όμως όταν μεγάλωσα πλέον ότι και η Καλαμάτα μοιάζει με αυτό το Γαλατικό χωριό του Αστερίξ των παιδικών μου χρόνων που απομονωμένη από τον έξω κόσμο σε μια θάλασσα από μπετόν ομφαλοσκοπεί και αρνείται να δει την πραγματικότητα και τον ρου της εξέλιξης.
Αντίσταση στην κλιματική αλλαγή με LEGO
Ένα ακόμα παράδειγμα της δημοτικής αρχής με έκανε να σκεφτώ τα πιο πάνω, όταν η αμπελοφιλοσοφία για την κλιματικά ουδέτερη Καλαμάτα που ξεκίνησε το 2017 από τους ίδιους ανθρώπους χωρίς αποτέλεσμα τότε, για να υιοθετηθεί όμως σήμερα από μια δημοτική αρχή η οποία δεν πολυκαταλαβαίνει τα τσιτάτα των κηφήνων γραφειοκρατών της υπερκυβέρνησης των Βρυξελλών, οι οποίοι παρουσιάζουν κάποιες αφηρημένες έννοιες οι οποίες κρύβουν δόλιες πολιτικές για τα Ευρωπαϊκά Έθνη.
Έτσι ο διοπτροφόρος νεανίας, πολιτικός μηχανικός που έχουμε για αντιδήμαρχο παρουσίασε το πρόγραμμα για μια ουδέτερη κλιματικά Καλαμάτα, το οποίο έχει υιοθετήσει ο δήμος, στο πνευματικό κέντρο αρχικά και μετά στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο (εδώ βλέπουμε και πως ασκείται η πολιτική στον δήμο, πρώτα το show και μετά η θεσμική πολιτική διαβούλευση). Αμέσως με προβλημάτισε το γεγονός ότι ένας από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την τσιμεντοποίηση του περιβάλλοντος της πόλης μας για οικονομικό όφελος, παρουσιάζει ένα πρόγραμμα περί προστασίας του περιβάλλοντος με αρκετά μεγάλο κόστος. Μου έφυγε όμως η απορία όταν διάβασα ένα άρθρο σε μια τοπική εφημερίδα της οποίας ο συντάκτης αναφερόμενος στην εκδήλωση του πνευματικού κέντρου έγραψε: «… ακούστηκαν αφόρητες γενικότητες, χωρίς να απαντηθεί το πως βλέπουμε να είναι η Καλαμάτα του 2030 και το σημαντικότερο, με ποιες συγκεκριμένες δράσεις και έργα αυτό θα επιτευχθεί. Από εκεί και πέρα, ακούστηκαν πολλά ωραία από τη σχετική βιβλιογραφία για την κλιματική αλλαγή και τα έργα που θα μπορούσαν να γίνουν, βγήκαν και τα παιδάκια από τα σχολεία της πόλης να δείξουν μία από τις δραστηριότητές τους, έτσι ώστε να επιτευχθεί συγκίνηση και, βεβαίως, να γεμίσει και το αμφιθέατρο από γονείς που πήγαν να τα δουν, για να κλείσει άλλη μια δράση στα πλαίσια του προγράμματος». (…) Έτσι «… θα φτάσουμε στο 2030 και θα παίζουμε με παιδικά χαρτονάκια και κατασκευές με LEGO».
Όταν η υπόθεση της κλιματικής κρίσης γίνεται εργαλείο!
Ο Σταύρος Αλεξανδρής που είναι Διδάκτωρ Γεωργικών Επιστημών στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο γράφει: «Δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς ότι ο άνθρωπος είναι υπέρμετρα καταστροφικός και ασύδοτος με το ίδιο του το περιβάλλον. Θα ήταν παράλογο να αποδεχθεί κανείς την άποψη της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) και των ισχυρών κύκλων που την υποστηρίζουν, τις αιτίες που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη. Καθημερινά βλέπουν στο φως της δημοσιότητας υπέρμετρα και αβέβαια σενάρια που αγγίζουν τα όρια μιας ακραίας περιβαλλοντικής τρομολαγνείας, βασισμένα σε υποθετικές θεωρήσεις και κατευθυνόμενους διαλογισμούς. Δυστυχώς όμως η προκαλούμενη αλλαγή του κλίματος από τον άνθρωπο έχει γίνει αποδεκτή ως πραγματικότητα, δημιουργώντας μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη μέσα στον πληθυσμό που φθάνει σε επίπεδα υστερίας.
Σήμερα, ο όρος «ρύπος» αποδίδεται για να χαρακτηρίσει το διοξείδιο του άνθρακα (CO2), που όχι μόνο ρύπος δεν είναι, αλλά επιπλέον παραποιείται η πραγματική διάσταση της φυσικής του δράσης. Αλλά κάποια στοιχεία φαίνεται να έχουν σκόπιμα αγνοηθεί». (…)
«Σήμερα η αλλαγή του κλίματος αποτελεί ένα ισχυρό πολιτικό και οικονομικό ζήτημα στα χέρια των policy makers. Τα τελευταία 25 χρόνια προπαγανδίζεται με ευφυέστατο τρόπο μια «περιβαλλοντική διαχείριση» βασισμένη στην παραπληροφόρηση και στα νεοσύστατα «πράσινα» χρηματιστήρια υπό την διαχείριση του United Nations Framework Convention on Climate Change (UN-ICCP) και γνωστών παγκόσμιων τραπεζικών κύκλων των οποίων διαχειριστές είναι πολιτικοί, οικονομολόγοι, και χρηματιστές. Ας αναλογισθεί κάποιος ότι “τζόγος” του CO2 στο χρηματιστήριο ρύπων των διακινούμενων κεφαλαίων το 2009 έφτασε τα 198.000.000.000 δολάρια». (…)
«Η “Πράσινη Ανάπτυξη” με την σημερινή της μορφή της δεν αποτελεί μια νεόφερτη πολιτική προσέγγιση, ούτε είναι το νέο εφεύρημα των κυβερνήσεων. Ο όρος άνθησε στα τέλη της 10ετίας του 60 από τους οραματιστές μιας νέας παγκόσμιας διαχείρισης πραγμάτων, την στιγμή που ανεξάρτητα οικολογικά κινήματα και από τις δύο πλευρές του ατλαντικού εξέφραζαν δυναμικά την αντίθεση τους στο βιασμό των οικοσυστημάτων του πλανήτη και στην μόλυνση του περιβάλλοντος. Ήταν η στιγμή λοιπόν που οι ηγέτες του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ έκαναν μεθοδευμένα πράξη την γνωστή ρήση: «Ο καλύτερος τρόπος να ελέγξεις την αντιπολίτευση είναι να την καθοδηγείς».
Έτσι η νέα μορφή της «πράσινης ανάπτυξης» προτάσσεται σαν αντιστάθμιση στην οικονομική κρίση βασισμένη σε μια κατευθυνόμενη εικονική και υποκριτική περιβαλλοντολογική πολιτική εν ονόματι της κλιματικής αλλαγής, επιδεινώνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, την φτώχια και τις αντιθέσεις. Είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την υπερχρέωση των αδύνατων κρατών του πλανήτη και προέρχεται από τους ίδιους κύκλους».
Το Infowars.com του Alex Jones, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στην Κοπεγχάγη ως πρωθυπουργός το 2009, τονίζοντας ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός, εκτός από Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αποτελεί μέλος της Λέσχης Bilderberg, έχοντας παρευρεθεί στις Συναντήσεις της Λέσχης συνολικά 5 φορές.
Στο άρθρο τονίζεται η φράση που ανέφερε ο Γ. Παπανδρέου, στον λόγο του στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή στην Κοπεγχάγη, “at this time, we are observing the birth of global governance”, δηλαδή «Αυτή την στιγμή παρατηρούμε την γέννηση της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης».
Η νέα Παγκόσμια Ιδεολογία της Αριστεράς
Ο πρώην υπουργός της ΝΔ και νεοφιλελές Ανδρέας Ανδριανόπουλος, αρθρογραφώντας στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ γράφει: «Είναι δυνατόν να γίνεται τόση συζήτηση στη δημόσια σφαίρα για την ακρίβεια και κανείς απολύτως να μην ασχολείται με τα αίτια που την προκαλούν;» (…)
«Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Είναι η εντελώς παράλογη αφοσίωση της χώρας μας στα μέτρα για το κλίμα. Οι φόροι άνθρακα, οι απαγορεύσεις, οι επιδοτήσεις των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) και η σταδιακή κατάργηση ορυκτών καυσίμων έχουν προκαλέσει αύξηση στο κόστος της ενέργειας και της παραγωγής των περισσότερων καταναλωτικών προϊόντων. Η οικονομία συνθλίβεται και η κοινωνία υποφέρει για κάποιους στόχους ομιχλώδεις και εν πολλοίς ανέφικτους». (…) «Εν τω μεταξύ, η αύξηση του κόστους της ενέργειας μεταφέρεται στις τιμές όλων των αγαθών – από τα τρόφιμα ως τη μετακίνηση. Οι οικονομίες έτσι καταρρέουν και οι αριστεροί, κατά κύριο λόγο, υποστηρικτές των μέτρων για το κλίμα απολαμβάνουν τη νίκη τους επί του οικονομικού καπιταλισμού. Το «greenflation» (πληθωρισμός λόγω πράσινων πολιτικών) κυριαρχεί πλέον παντού. Ευτυχώς, κάποιες χώρες συνειδητοποιούν το πρόβλημα και αντιδρούν. Η Αυστραλία αρχίζει να αισθάνεται την ανάγκη να εγκαταλείψει το Νet Zero (μηδενικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα) ως ανέφικτο. Οι ΗΠΑ του προέδρου Τραμπ έχουν ήδη σημάνει συναγερμό αποκαλώντας τα μέτρα για το κλίμα «τη μεγαλύτερη απάτη» της Ιστορίας. Κάποιοι άλλοι όμως, όπως η Ελλάδα, πνίγουν το θέμα στη σιωπή».
Επίσης οι χαβιαροαριστεροί έχουν ήδη έτοιμο το νέο τους αφήγημα για την «μετανάστευση» ήδη μιλούν για «κλιματικούς μετανάστες». Προετοιμάζουν την κοινή γνώμη στην Ευρώπη και γενικότερα στον Δυτικό Κόσμο να είναι έτοιμοι να δεχτούν εκατομμύρια Αφρικανούς και Ασιάτες στις χώρες τους με το πρόσχημα της κλιματικής αλλαγής και των όποιων προβλημάτων δημιουργεί αυτή. Μιλούν για 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους οι οποίοι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους μέχρι το 2050 όχι μόνον λόγω περιβαλλοντολογικών καταστροφών αλλά και λόγω συγκρούσεων.
Δεν σκέφτονται, ή κάνουν πως δεν το σκέφτονται, όμως όλοι αυτοί οι «ειδικοί» πως αυτοί που με τις ανεξέλεγκτες γεννήσεις και τους συνεχείς εμφυλίους πολέμους, όπως καταστράφηκαν οι χώρες τους πολύ πιθανόν το ίδιο να συμβεί και στην Ευρώπη.
