Στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο πολίτης έχει πλέον συνηθίσει τα επιδόματα για κάθε πτυχή της ζωής του: για το ρεύμα, το σούπερ μάρκετ, τη στέγη, τη μετακίνηση, τις διακοπές, τη νέα συσκευή. Ολόκληρη η οικονομική πολιτική έχει μετατραπεί σε πλατφόρμα διανομής κουπονιών.
Αντί ενίσχυσης του εισοδήματος των εργαζόμενων με πραγματικές φοροελαφρύνσεις και μείωση ασφαλιστικών εισφορών ώστε να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς από τον μισθό τους, επιλέγει να δημιουργεί εξαρτημένους πολίτες που παρακαλούν για το επόμενο “pass”.
Την ίδια ώρα, τα περισσότερα από τα προγράμματα που εξαγγέλλονται είτε έχουν περιορισμένη απορροφητικότητα, είτε καταλήγουν να τρέχουν με τεράστιες καθυστερήσεις (Εξοικονομώ), γραφειοκρατία, τεχνικά σφάλματα, εσφαλμένη εκτίμηση της πραγματικής ανάγκης (ηλεκτρικά ταξί), παράλογες και εκτός πραγματικότητας προϋποθέσεις (Ανακαινίζω – Νοικιάζω), ή και καθοδηγούμενη πολιτική που ευνοεί συγκεκριμένα ακίνητα (Σπίτι μου Ι&ΙΙ).
Αλήθεια, ποιος πραγματικά ευνοείται από αυτήν την στόχευση; Και μήπως αυτά τα ακίνητα αφορούν κατά πλειοψηφία τους πρόσφατους πλειστηριασμούς από ξένα funds; Ένα κράτος που μοιράζει παροχές, ανίκανο όμως να τις διαχειριστεί αποτελεσματικά, με τεράστιο κόστος σε χρόνο, πόρους και αξιοπιστία, ενώ πολλές φορές δεν λύνει αλλά εντείνει το πρόβλημα, όπως συμβαίνει στη στέγαση, όπου η παροχή αύξησε τις τιμές σε συγκεκριμένα ακίνητα.
Πάνω απ’ όλα όμως, τον λογαριασμό των παροχών τον πληρώνει σταθερά η μεσαία τάξη. Αυτοί που δεν είναι «αρκετά φτωχοί», για να πάρουν επιδόματα, αλλά ούτε και αρκετά πλούσιοι για να αντέχουν την διαχρονική αφαίμαξη. Είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι καταστηματάρχες, οι ατομικές επιχειρήσεις και γενικά η τάξη που σήκωσε και συνεχίζει να σηκώνει όλο το βάρος των μνημονίων, της υπερφορολόγησης, των εισφορών, της ανεργίας, της κρίσης.
Και τώρα παρακολουθεί το “νέο μοντέλο ανάπτυξης”, δηλαδή το γνωστό σοσιαλιστικό σύστημα, να τους αγνοεί πλήρως, να επιδοτεί την κατανάλωση αντί της παραγωγής, να συνεχίζει την άδικη αναδιανομή του δικού της πλούτου και να συντηρεί μια κουλτούρα επιδοματικής εξάρτησης στο σταγονόμετρο των επιδομάτων, που ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στις εξαγγελίες του 2019 είχε προσωπικά καυτηριάσει.
