γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Δημοτική Σύμβουλος Αθηναίων
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης σηματοδοτεί το τέλος της μακροβιότερης αυτοκρατορίας στην ιστορία, της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που έλαμψε για 1000 χρόνια. Την ίδια εποχή που το Βυζάντιο δημιουργούσε πολιτισμό, στη Δύση συγκρούονταν τα βαρβαρικά φύλα σε πολέμους δίχως τέλος. Έπρεπε να πέσει η Κωνσταντινούπολη, για να βγει η Δύση από τον Μεσαίωνα και να έχει τη δική της Αναγέννηση.
Η Δύση δεν είδε το Βυζάντιο ποτέ με καλό μάτι. Μην ξεχνάμε ότι η πρώτη Αλωση έγινε από σταυροφόρους το 1204. Κανείς από τους Δυτικούς δεν έκλαψε στην πραγματικότητα για την πτώση του Βυζαντίου. Κανείς δεν νοιάστηκε που ένας λαός με τέτοια ιστορία είχε κατακτηθεί από βαρβάρους. Για αυτό και κανείς δεν έκανε τίποτα επί 4 αιώνες για να βοηθήσει τους Έλληνες, αλλά όλοι έκαναν τεμενάδες στον Τούρκο.
Οι Τούρκοι πανηγυρίζουν κάθε 29 Μαϊου που κατέστρεψαν έναν πολιτισμό. Τόσο καταλαβαίνουν. Εμείς πάλι δεν ξεχνάμε την ιστορία μας, από πού ερχόμαστε. Όσο περήφανοι είμαστε για τους αρχαίους μας προγόνους, άλλο τόσο είμαστε περήφανοι για την βυζαντινή μας ιστορία γεμάτη από ένδοξες μάχες, μεγάλους αυτοκράτορες, τέχνη, γράμματα και πολιτισμό. Για εμάς η Κωνσταντινούπολη ήταν, είναι και θα είναι ελληνική.
Αυτήν την κληρονομιά φέρουμε ως λαός. Αυτή είναι η ταυτότητα μας. Και στα σχολεία μας αυτά θα έπρεπε να είναι το κύριο μάθημα. Και μετά όλα τα υπόλοιπα.
