γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Συγγραφέας Αρθρογράφος «Ελεύθερη Ώρα»
Ο κόσμος βρίσκεται σε μεγάλο αναβρασμό. Πέρα από τις συγκρούσεις για το Παλαιστινιακό και τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, στην Ευρώπη πλανάται κύμα οργής που έχει σαν αφορμή, την οικτρή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι χώρες. Στην Γαλλία, ο όρος «εμφύλιος πόλεμος» χρησιμοποιείται ευρύτατα εξ αιτίας των εκρήξεων βίας που συγκλονίζουν το Παρίσι. Υπάρχει μακρά παράδοση στην γαλλική πρωτεύουσα από επαναστατικά κινήματα μέσα στο πέρασμα τού χρόνου.
Τώρα όμως, οι επίσημες αρχές, αποφεύγουν να μιλήσουν για τις αιτίες που γενικά στον ευρωπαϊκό χώρο, οι πολίτες βρίσκονται σε αναβρασμό. Η συγκεκαλυμμένη δικτατορία τού μεγάλου οικονομικού κεφαλαίου που επικρατεί στην γηραιά ήπειρο, έχει φέρει τους ανθρώπους σε απελπισία. Η ψεύτικη κοινωνική ειρήνη που επικρατεί σήμερα σε όλη την Ευρώπη, είναι στην πραγματικότητα ένας σιωπηλός πόλεμος που καταστρέφει καθημερινά εκ των έσω, όλο και περισσότερες χώρες, όπως η Ελλάδα και η Γαλλία.
Η εξαθλίωση εκατομμυρίων ανθρώπων (Ελλήνων, Γάλλων, Ιταλών, Ισπανών, Βέλγων και άλλων) από την πολιτική του Ιερατείου των Βρυξελλών, αφήνει αδιάφορους τους κυνικούς δυνάστες τού ευρωπαϊκού γκέτο, που με σχέδιο εδώ και πολλά χρόνια, μεθόδευσαν την υποδούλωση των κρατών μέσω του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Διότι, από την στιγμή που εξωνημένοι κυβερνήτες δέχθηκαν την κατάργηση των εθνικών νομισμάτων, η οικονομική, αλλά και εθνική ανεξαρτησία, είχαν χαθεί.
Οι δουλόφρονες πολιτικοί, αποφεύγουν να μνημονεύσουν την κυνική ομολογία του διαβόητου Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, ότι: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ένα εργαστήριο παγκοσμιοποίησης…»! Και κανείς πολιτικός με οιαδήποτε κάλπικη ιδεολογική ταμπέλα, δεν τολμά να πει, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα από τα νόθα τέκνα της CIA, η πατρότητα του οποίου, εκ λόγων σεμνοτυφίας, αποδόθηκε στους Γάλλους υποτακτικούς της, τους Γάλλους Ζαν Μονέ και Μωρίς Σουμάν…
Ο Μπιλ Ντόνοβαν, επικεφαλής της αμερικανικής κατασκοπίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μαζί με τον Άλεν Ντάλες, τον δημιουργό της CIA, πρώτοι σχεδίασαν την «Πανευρώπη», σαν συμπλήρωμα τού ΝΑΤΟ. Κάτω από το βρώμικο χαλί των πολυάριθμων πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, κρύβεται η πολιτική τού διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Ο Μητσοτάκης – κι όχι μόνον αυτός – εξυπηρετεί αυτά ακριβώς τα συμφέροντα. Προσέξτε όμως και τα κόμματα τής Αντιπολίτευσης. Όταν αρκούνται μόνο σε μία αντιμητσοτακική ρητορική, και αποφεύγουν επιμελώς να θίξουν τους ευρωπαίους δυνάστες, θα πει ότι έχουν συμβιβαστεί κι αυτά με τα συμφέροντα των ξένων Τραπεζιτών, που μας υποδούλωσαν με τα αισχρά μνημόνια.
Τα εξαγορασμένα ΜΜΕ προπαγανδίζουν την… «ευρωπαϊκή προοπτική» – το μέγα αυτό ψεύδος – και δεν κάνουν λόγο για τις ρημαγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Ποτέ άλλοτε, οι κοινωνίες με την μεθοδευμένη τηλεοπτική προπαγάνδα, δεν είχαν καταντήσει τόσο τυφλές και τόσο παραπληροφορημένες. Στην Γαλλία του 2025, ο διχασμός έχει φτάσει στο κατακόρυφο. Το Παρίσι βρίσκεται μέσα στις φλόγες, οι πολίτες διαμαρτύρονται για την οικονομική τους εξαθλίωση και την ακρίβεια, αλλά ο Μακρόν αρνείται να παραιτηθεί. Οι συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία, θυμίζουν τον Μάη του 1968.
Γεγονός είναι, ότι στο διάστημα 1965-1968 στην Γαλλία, όπως και στην Ιταλία, οι πολίτες είχαν εξαγριωθεί με το πάγωμα των μισθών, τις μαζικές απολύσεις και άλλα αντιεργατικά μέτρα. Στο δεύτερο μισό του 1967 και στις αρχές του 1968, μία σειρά εργατικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων, δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα για την βιομηχανική στρατηγική του Γκωλλικού καθεστώτος. Σήμερα, οι πολίτες όλων των κοινωνικών τάξεων, είδαν ότι η ακρίβεια έχει παγιωθεί, οι μισθοί έχουν πάθει καθίζηση, και οι φρούδες υποσχέσεις των πολιτικάντηδων, δεν μπορούν πλέον να παραπλανούν τις μάζες.
Όπως μεταδίδουν οι ανταποκριτές από το Παρίσι, «μία χούφτα πλουσίων γκάνγκστερ, που ελέγχουν πιόνια σε όλες τις σημαντικές κρατικές θέσεις και στα δίκτυα επιρροής, μοιράζονται και ανταλλάσσουν κατά βούληση, κρίσιμες πληροφορίες, τοποθετούν ανδρείκελα σε υψηλά αξιώματα, και ενορχηστρώνουν μαζική παραπληροφόρηση, όπως άλλοι παίζουν γκολφ ή τένις σε ιδιωτικούς συλλόγους…»! Τα τεχνάσματα των κρατούντων, δεν μπορούν πλέον να καλυφθούν.
Όσοι ασκούν με εντιμότητα το δημοσιογραφικό λειτούργημα, μεταδίδουν από το Παρίσι ότι «ο λαός, η δημοκρατία, οι εκλογές, η Δικαιοσύνη, έχουν καταντήσει δόλωμα για τους αφελείς και τους ανόητους, διακοσμητικά κομμάτια ενός διεφθαρμένου και ξεπεσμένου πολιτικού συστήματος…». Όπως στις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η σημερινή πολιτική τάξη – είτε λέγεται Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είτε ελληνική ή γαλλική κυβέρνηση (συμβιβασμένη και αποσαθρωμένη) προτιμά να σκέφτεται τον εαυτό της, παρά τα συμφέροντα και τα δίκαια αιτήματα των πολιτών, που καταπατούνται. Στην Γαλλία, έντρομοι οι κυβερνώντες, προσπαθούν να πείσουν μέσω εξαγορασμένων ΜΜΕ, ότι οι ταραχές δεν βρίσκονται στα πρόθυρα εμφυλίου.
Ισχυρίζονται, ότι όσο έντονες κι αν φαίνονται, παραμένουν διαχειρίσιμες από τον κρατικό μηχανισμό. Κι ενώ όλη η Γαλλία βράζει από οργή, το κράτος τού Μακρόν ψελλίζει ότι οι φόβοι για γενικευμένη σύγκρουση, δήθεν υποκινούνται από πολιτικούς ή δημοσιογραφικούς κύκλους! Στην πατρίδα μας, η κυβέρνηση τού Κυριάκου βουτηγμένη στα σκάνδαλα και υπακούοντας στα κελεύσματα των Βρυξελλών, δεν μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις. Τα απανωτά σκάνδαλα, η διαχείριση των «φυσικών καταστροφών» (πλημμύρες, κάψιμο δασών, κλπ.) με μόνο γνώμονα τις αρπαχτές και την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών κύκλων, το έγκλημα των Τεμπών με μπάζωμα, και εξοργιστική συγκάλυψη, το σκάνδαλο τού ΟΠΕΚΕΠΕ και όσα ακολουθούν, έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση τον Μητσοτάκη.
Η απεργία πείνας τού δυστυχισμένου πατέρα στο Σύνταγμα, εκφράζει τον πόνο όλων εκείνων που έχασαν τους δικούς τους στα Τέμπη, αλλά αφήνει ψυχρά αδιάφορη την κυβέρνηση. Τέτοια παχύδερμη αναλγησία, και τέτοιος κυνισμός, δεν έχει προηγούμενο στα πολιτικά χρονικά του τόπου μας. Τα αιτήματα των πονεμένων ανθρώπων, έπρεπε να έχουν γίνει αμέσως αποδεκτά, χωρίς συζήτηση. Η άρνηση από μέρους των κυβερνώντων, αποδεικνύει την ενοχή γνωστών παραγόντων. Δεν ξέρει για τι απ’ όλα, να διαμαρτυρηθεί ο κόσμος.
Όλα μαύρα γύρω μας. Η παρηκμασμένη πολιτική ζωή, οδηγεί σε μεγάλη εθνική και πολιτικοκοινωνική κρίση. Αυτό που αποκαλούμε «εκδημοκρατισμός» σε όλους τους τομείς (εργασία, δημόσια διοίκηση, δικαιοσύνη, κλπ.) έχει… «μπαζωθεί». Τίποτα ουσιαστικό δεν προχωράει. Εάν δεν χαραχθεί, από πολλές ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, μέτωπο κατά της αυθαιρεσίας του Ιερατείου των Βρυξελλών, ούτε γενικά, ούτε επιμέρους προβλήματα των χωρών, δεν πρόκειται να δουν βελτίωση.
Το «εργαστήριο παγκοσμιοποίησης» που θέλει ο κυνικός Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, θα πρέπει να διαλυθεί με οποιονδήποτε τρόπο…
