Μετά από μια μακρά περίοδο επικοινωνιακού υπερθεάματος, εξαγγελιών δίχως αντίκρισμα και συνεχών δημοσκοπικών πτωτικών τάσεων, ο Στέφανος Κασσελάκης κατάφερε επιτέλους να… νικήσει σε κάποια εκλογική διαδικασία. Έστω κι αν αυτή αφορούσε την ανάδειξή του ως προέδρου στο ίδιο του το κόμμα. Με ένα σταλινικού τύπου 97,2%, το Κίνημα Δημοκρατίας απέκτησε αρχηγό μέσω μιας διαδικασίας που περισσότερο θύμιζε επικύρωση ηγεσίας παρά εσωκομματική δημοκρατία.
Τα μέλη (όσα απέμειναν) επέλεξαν την μοναδική υποψηφιότητα του Κασσελάκη αν και η συμμετοχή ήταν απογοητευτικά χαμηλή, η πολιτική ατζέντα θολή και η όποια βάση του κόμματος φανερά διχασμένη.
Αν η Αριστερά παρίστανε κάποτε τον αντίπαλο πόλο του συστήματος, σήμερα αποτελεί καρικατούρα της ίδιας της μεταπολιτευτικής του αποτυχίας. Ο Κασσελάκης είναι η λογική κατάληξη ενός κόμματος που ετοιμαζόταν να σκίσει μνημόνια και να βαράει νταούλια
