του Γιάννη Δράκου
Τον Νοέμβριο του 1918 ιδρύθηκε το ΚΚΕ με το ψευδεπίγραφο όνομα ΣΕΚΕ μόνον και μόνον για να δηλώνει «σοσιαλιστικό». Από τότε οι πολιτικές έριδες μεταξύ των κομμάτων και των Ελλήνων πολιτών πήραν άλλη μορφή, δημιουργήθηκε ένα κόμμα με ξεκάθαρα ανθελληνικές θέσεις του οποίου σκοπός ήταν να διχάσει την ελληνική κοινωνία και για την επίτευξη αυτού του σκοπού ο στόχος ήταν οι Έλληνες εργάτες τους οποίους προσπαθούσαν να πείσουν ότι δεν έχουν, όπως και οι άλλοι εργάτες, πατρίδα.
Μέσα από τις σελίδες αυτής της εφημερίδας ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντοτε κριτικοί απέναντι στην αριστερά και τα «έργα και τις ημέρες» της, όχι από στείρο και παλαιοκομματικό αντικομουνισμό, αλλά επειδή πιστεύουμε στην ρήση του Νίκου Καζαντζάκη που λέει ότι: «Ο κομμουνισμός είναι πνευματική ψώρα», γιατί πιστεύουμε στην κυκλική ροή της ιστορίας, εν αντιθέσει με αυτούς που πιστεύουν στην γραμμική εξέλιξή της, που μας κάνει να θεωρούμε κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι με την πρώτη ευκαιρία θα πράξουν ξανά ότι έπραξαν εις βάρος του ελληνικού λαού.
Εκτός αυτού είμαστε γνώστες της «φύσης» του που μας δίνει την δυνατότητα να καταλαβαίνουμε τι κρύβεται πίσω από τις όμορφα φτιασιδωμένες εξαγγελίες του.
Έτσι, δυστυχώς για την πατρίδα μας, δικαιωθήκαμε σε όλα όσα λέγαμε για το μόρφωμα συνιστωσών που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.
Γράφαμε στο πρωτοσέλιδο του φύλλου 451 (Φεβρουάριος 2015): «Έφυγαν οι κλέφτες και ήρθαν οι ψεύτες της Αριστεράς», στο φύλλο 452 (Μάρτιος 2015): «Ούτε μία ώρα ανοχή στο αριστερό κράτος και παρακράτος» και στο φύλλο 456 (Ιούλιος 2015): «Έρχεται το μνημόνιο της Αριστεράς».
Πιστοί στην ρήση «Λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του δεν έχει μέλλον» φέρνουμε στην δημοσιότητα αυτόν τον μήνα ένα ντοκουμέντο που αποδεικνύει περίτρανα τον διαχρονικά ανθελληνικό ρόλο της Αριστεράς από την ίδρυσή της ως ΣΕΚΕ τον Νοέμβριο του 1918 μέχρι και σήμερα.
Από την δημιουργία του ΣΕΚΕ στο ΚΚΕ
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, (κόμμα «προδοσίας» και «εγκλήματος» κατά τον Γεώργιον Παπανδρέου), ιδρύθηκε ουσιαστικά στις 17 Νοεμβρίου του 1918. Λόγω ανυπαρξίας αρκετών οπαδών του Λένιν (μπολσεβίκων), δεν ήταν δυνατόν εξ’ αρχής η ίδρυσης Κομμουνιστικού κόμματος. Για τον λόγο αυτό δημιουργήθηκε ένα σοσιαλεργατικό κόμμα, με την συμμετοχή διαφόρων σοσιαλιστικών ομάδων, και οργανώσεων, και με την συμμετοχή επίσης ολιγάριθμων Λενινιστών. Όπως αναφέρουν τα επίσημα αρχεία του Κ.Κ.Ε., στις 17 Νοεμβρίου 1918 συνήλθε στον Πειραιά συνέδριο αντιπρόσωπων “ όλων των εν Ελλάδι σοσιαλιστικών ομάδων”, που εκπροσωπούσαν τότε 1.000 οργανωμένους σοσιαλιστές. Στο συνέδριο αυτό επετεύχθη η συνένωση όλων των σοσιαλιστικών ομάδων.
Το συνέδριο αυτό, διακήρυξε την ίδρυση του “Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας” (Σ.Ε.Κ.Ε.). Ήταν η αρχική ονομασία του Κ.Κ.Ε. Το συνέδριο αποφάσισε επίσης την ένταξή του Σ.Ε.ΚΕ. στην Β΄ Σοσιαλιστική Διεθνή, και υιοθέτησε τις βασικές Λενινιστικές αρχές στο πρόγραμμα του. Επισήμως η εισδοχή του στην Β’ Σοσιαλιστική Διεθνή έγινε στις 21 Σεπτεμβρίου 1920. Πολύ αργότερα, μετά το Γ’ έκτακτο συνέδριο του, το Σ.Ε.Κ.Ε. έλαβε τον πλήρη νέο τίτλο του “Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας” (Ελληνικό τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς). Από την ίδρυσή του το ΚΚΕ στάθηκε πάντα πιστό στις προσταγές της Διεθνούς προλεταριακής αλληλεγγύης.
Το Κομμουνιστικό κόμμα στην Ελλάδα, για πρώτη φορά βρέθηκε στην παρανομία, από τον Σεπτέμβριο του 1925 μέχρι 26 Αυγούστου 1926, λόγω της δικτατορίας του Πάγκαλου. Αμέσως μετά επανήλθε στην νομιμότητα. Από το 1928 το ΚΚΕ και για αρκετό διάστημα οργανώνεται στα κοινωνικά στρώματα. Ακολουθεί εξτρεμιστική τακτική με μαχητικές εκδηλώσεις κλπ. Με αυτήν του την τακτική το ΚΚΕ προκάλεσε τον νομοθετικό χαρακτηρισμό του Κομμουνισμού «ιδιώνυμο αδίκημα» . Μετά από αυτό το γεγονός ξεσπά κρίση στους κόλπους του ΚΚΕ μεταξύ των υψηλόβαθμων στελεχών του. Αποτέλεσμα αυτής της κρίσης ήταν, να επέμβει η Γ’ Διεθνής, στην οποία εν τω μεταξύ είχε ενταχθεί το ΚΚΕ, και το 1931 να επιβάλει εις την ηγεσία του κόμματος τον Νίκο Ζαχαριάδη ο οποίος “εξελέγη” γραμματέας.
Έκτοτε με πολλές διακυμάνσεις, ξεκινά ο αγώνας του ΚΚΕ, για να γίνει προλεταριακή επανάσταση, και στην Ελλάδα. Κατά τον Ζαχαριάδη “ Η επανάσταση στην Ελλάδα θα έχει αστικοδημοκρατικό χαρακτήρα με τάση γρήγορης μετατροπής σε προλεταριακή σοσιαλιστική επανάσταση”. Από τότε ξεκινούν, και τα δεινά που συσσώρευσε το ΚΚΕ στην πατρίδα μας. Τρεις φορές δια των όπλων προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία, συσσωρεύοντας ερείπια, εγκλήματα, θανάτους, παιδομαζώματα, Δεκεμβριανά. Αυτό εξάλλου επιτάσσει η προλεταριακή επανάσταση.
Το αιματοκύλισμα του ελληνικού λαού
Τον Δεκέμβριο του 1947 λόγω της ανταρσίας του ΚΚΕ, των εγκλημάτων σε βάρος του Ελληνικού λαού, του κατάπτυστου και εγκληματικού παιδομαζώματος, αλλά την λεηλασία και τον αφανισμό της επαρχίας από συμμορίες κομμουνιστών, το ΚΚΕ τίθεται εκτός νόμου. Οι επικεφαλής των εθνικών δυνάμεων, οι οποίοι μάχονταν τους κομμουνιστές πίστεψαν, ότι μετά από αυτό το μέτρο, το ΚΚΕ δεν θα μπορούσε να συνεχίσει την αντεθνική του δράση. Παρά ταύτα το ΚΚΕ, με την βοήθεια την οποία του προσέφεραν όμορες κομμουνιστικές χώρες, υπό την υψηλή εποπτεία της Σοβιετικής Ενώσεως, όχι μόνο συνέχισε την εγκληματική του δράσι, αλλά μετέφερε με μεγαλύτερη ένταση τον ένοπλο εγκληματικό αγώνα του, μέσα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Δολοφονίες πολιτών, λεηλασίες περιουσιών, απαγωγές, βιασμοί, ήταν μέρος της προλεταριακής επανάστασης, με την οποίαν ευαγγελίζονταν το ΚΚΕ, ότι θα μπορούσε αντικαταστήσει την αστικοτσιφλικάδικη δημοκρατία, με τον υπαρκτό σοσιαλισμό.
Με την νίκη των Εθνικών Δυνάμεων στις κορυφογραμμές του Γράμμου και του Βίτσι, το κομμουνιστικό κόμμα περιήλθε σε πολύ δυσχερή θέση. Ένα μεγάλο μέρος των υψηλόβαθμων στελεχών του, μαζί με τα υπολείμματα του λεγόμενου Δημοκρατικού στρατού, κατέφυγαν στις γειτονικές κομμουνιστικές χώρες. Προκειμένου να αποφύγουν τις ποινές που επρόκειτο να τους καταλογισθούν, για την επί 4 χρόνια εγκληματική τους δράση, και τις καταστροφές που προξένησαν σε βάρος του Ελληνικού λαού.
Ένα μέρος όμως των στελεχών του ΚΚΕ δεν πρόλαβε να αποδράσει. Πολλοί από αυτούς συνελήφθησαν από τις δυνάμεις ασφαλείας, και οδηγήθηκαν στα δικαστήρια για να δικασθούν και να υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους. Άλλοι εκρύπτοντο μήπως και μπορέσουν κάποια στιγμή να αποδράσουν από την χώρα. Τα σώματα ασφαλείας είχαν επιφορτιστεί με αυτό το έργο, να ανακαλύψουν που εκρύπτοντο αυτά τα κομμουνιστικά στελέχη, να τα συλλάβουν, και να τα παραδώσουν στην δικαιοσύνη.
Η ίδρυση της Φεντερασιόν
Αμέσως μετά την επιβολή του κομμουνισμού στην Ρωσία κομμουνιστικά κόμματα και οργανώσεις ιδρύονταν σε ολόκληρη την Ευρώπη, δυστυχώς η χώρα μας δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα δραστηριοποιούνταν, κυρίως στην Θεσσαλονίκη, διάφορες ομάδες που καλύπτονταν κάτω από τον μανδύα του Σοσιαλισμού.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν υπήρχε κάποιο τέτοια οργάνωση άξια αναφοράς μέχρι το 1908 που ιδρύθηκε το πρώτο σοσιαλιστικό κόμμα, από τον Πλάτωνα Δρακούλη, με το όνομα «Σύνδεσμος Των Εργατικών Τάξεων» (ΣΤΕΤ), που μετονομάστηκε τον επόμενο χρόνο σε Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ). Έμεινε όμως στο περιθώριο, καθώς δεν κατάφερε ποτέ να προσελκύσει αξιόλογο αριθμό οπαδών.
Οι πρώτοι σοσιαλιστές οργανώθηκαν και δραστηριοποιήθηκαν στην Θεσσαλονίκη τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Οι πρώτοι σοσιαλιστές που δραστηριοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη, που ήταν ακόμα κομμάτι της οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι περισσότεροι ήταν Εβραίοι και Βούλγαροι. Κυριότεροι εκπρόσωποι των βουλγαρικών μαρξιστικών ομάδων στη Θεσσαλονίκη, ήταν οι Γκλαβίνωφ («στενός»), Α. Τόμωφ, Ν. Χαρλάκωφ, Ν. Βλάχωφ και Αβραάμ Μπεναρόγια («αναρχοφιλελεύθεροι»), ο Βλάχωφ ήταν και βουλευτής στο κοινοβούλιο των Νεοτούρκων.
Οι συγκεντρώσεις τους ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1908, κύριος ομιλητής ήταν ο εβραϊκής καταγωγής Αβραάμ Μπεναρόγια, ως εκπρόσωπος των Βουλγάρων εργατών.
Στις συγκεντρώσεις αυτές αποφασίστηκε η δημιουργία ενός Πανοθωμανικού μαρξιστικού κόμματος.
Οι σχέσεις της με τους μασόνους κατά την διάρκεια της οθωμανικής της Θεσσαλονίκη ήταν στενές και πολλές φορές ήρθε σε επαφή ή και σε συνεργασία μαζί τους, παρά το γεγονός ότι ο μαρξισμός από την φύση του απευθύνονταν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα ενώ οι μασόνοι στα υψηλότερα και κρατούσαν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό.
Τον Σεπτέμβριο του 1909 εκδόθηκε εφημερίδα εβδομαδιαίας κυκλοφορίας η «Εφημερίς του εργάτου τα άρθρα της οποίας ήταν γραμμένα σε τέσσερις γλώσσες στα ελληνικά, τουρκικά, βουλγαρικά και ισπανο-εβραϊκά, αργότερα η εφημερίδα μετονομάστηκε σε «Εργατική Αλληλεγγύη».
Όταν ιδρύθηκε το ΣΕΚΕ αγοράστηκε η εφημερίδα «Ριζοσπάστης» που είχε εκδοθεί σαν βενιζελική, αλλά ακολούθησε αριστερή πολιτική προφανώς για οικονομικούς λόγους, την οποία το ΚΚΕ την μετέτρεψε σε όργανό του.
Την ίδια περίοδο εκδόθηκαν και τα έργα των Μαρξ-Ενγκελς και πολλά άλλα βιβλία και έντυπα. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους η Φεντερασιόν αναγνωρίστηκε από την Β’ Διεθνή και το επόμενο έτος συμμετείχε επίσημα στην Α’ Οθωμανική Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη.
Η Φεντερασιόν στήνει την απεργία του ‘36
Το 1914, η Φεντερασιόν πρωτοστάτησε στη μεγάλη καπνεργατική απεργία στα επεισόδια της οποίας τραυματίστηκαν αρκετά μέλη και πολλά αργότερα εκτοπίστηκαν. Το 1915 όμως ένας αστός πολιτικός ο Δημήτρης Γούναρης την έβαλε στην βουλή αφού ζήτησε την συνεργασία της στις εκλογές του Μαΐου με αντάλλαγμα την απελευθέρωση των ηγετών της που βρίσκονταν εκτοπισμένοι. Με το κόμμα του Γούναρη εξελέγησαν ο Αριστοτέλης Σίδερις και ο εβραϊκής καταγωγής Αλμπέρτο Κουριέλ, οι οποίοι έμειναν στην βουλή σαν ανεξάρτητοι σοσιαλιστές
Μέχρι το 1918 δεν υπήρχε ένα ενιαίο για ολόκληρη την Ελλάδα μαρξιστικό κόμμα και έτσι η Φεντερασιόν αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να ενώσει όλες τις ανά την Ελλάδα σοσιαλιστικές οργανώσεις με σκοπό την δημιουργία ενός προλεταριακού ελληνικού κόμματος, κάτι που άλλωστε προβλέπονταν και από το καταστατικό της.
Έτσι το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου 1918 σε συνέδριο στον Πειραιά που οργανώθηκε από την Φεντερασιόν , με την συμμετοχή όλων των αριστερών ομάδων, αποφασίστηκε η ίδρυση του ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος).
Παρά τα όσα έλεγαν όμως στον απλό λαό, ουδέποτε υποστήριξαν τα δίκαια του Έλληνα εργάτη, αλλά πάντα χρησιμοποιούσαν την ομολογουμένως άδικη πολλές φορές οικονομική πολιτική των αστικών κομμάτων με σκοπό να τους χειραγωγήσουν ώστε να μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν στους σκοτεινούς σκοπούς τους.
δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Κόσμο α.φ. 460 τον Νοέμβριο του 2015
