Όταν ο τουρισμός φέρνει ζωή, αλλά και έναν απροσδόκητο καθρέφτη της ταυτότητάς μας – Αναγνώστρια του pameevro.gr περιγράφει μια αλλόκοτη εμπειρία και θέτει ένα ερώτημα που αγγίζει πολλούς κατοίκους της πόλης: “Μήπως κάτι αλλάζει μέσα μας, πέρα από τον τουρισμό;”
Το βράδυ της Παρασκευής, σε ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια της Αλεξανδρούπολης, μια αναγνώστρια του pameevro.gr βρέθηκε μπροστά σε μια εικόνα που τη σόκαρε, όχι γιατί ήταν άσχημη, αλλά γιατί ήταν απρόσμενη.
“Ένιωσα πως ήμουν η μειονότητα στο εστιατόριο. Όλα τα τραπέζια γύρω μου ήταν γεμάτα με Τούρκους τουρίστες. Ακούγονταν τουρκικά από όλες τις πλευρές, το προσωπικό μιλούσε άπταιστα για να τους εξυπηρετήσει. Το ίδιο σκηνικό ξανά το Σάββατο, στα σούπερ μάρκετ, στα καφέ, παντού. Δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι καλό για τον τουρισμό, αλλά κάτι μέσα μου σφίχτηκε. Ένιωσα παράξενα. Ένιωσα ξένη.”
Δεν είναι η μόνη.
Οι τελευταίοι μήνες έχουν φέρει πρωτοφανή τουριστική έκρηξη στην Αλεξανδρούπολη και συνολικά στη Θράκη. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Δήμου, το 43% των επισκεπτών της πόλης προέρχεται από την Τουρκία, ενώ οι Έλληνες αντιστοιχούν μόλις στο 38%. Οι πληρότητες στα ξενοδοχεία άγγιξαν το 95% μέσα στο καλοκαίρι και παραμένουν στο 80% ακόμη και τον Οκτώβριο, γεγονός που χαρακτηρίζεται «άνοιξη για τον τοπικό τουρισμό» και «χρυσή εποχή για την τοπική οικονομία» από τις Αρχές.
Η αλήθεια δεν κρύβεται, οι Τούρκοι επισκέπτες, χιλιάδες κάθε εβδομάδα, φέρνουν χρήμα στην περιοχή. Ξοδεύουν στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, στα σούπερ μάρκετ, στις καφετέριες και αυτό δίνει ανάσα σε έναν τόπο που παλεύει για επιβίωση.
Όμως, πίσω από τη λάμψη των αριθμών, κάτι άλλο αρχίζει να γεννά ανησυχία, η αίσθηση ότι η πόλη αλλάζει γρήγορα, ίσως πιο γρήγορα απ’ όσο προλαβαίνουν να ακολουθήσουν οι ίδιοι της οι κάτοικοι.
Η τοπική κοινωνία δηλώνει περήφανη για την “τουριστική άνθηση” αλλά ταυτόχρονα αναρωτιέται:
Πόσο από τον εαυτό της μπορεί να κρατήσει η Αλεξανδρούπολη χωρίς να χάσει το πρόσωπό της;
Ο Αντιδήμαρχος Τουρισμού, Πέτρος Κυριακίδης, αναγνωρίζει ότι η τουριστική πρόοδος είναι ραγδαία, τόσο ραγδαία που «ο δήμος δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του νέου κύματος επισκεπτών».
Πράγματι, οι επενδύσεις γίνονται με ταχύ ρυθμό και η Αλεξανδρούπολη έχει καθιερωθεί ως ένας από τους κυριότερους city break προορισμούς της βόρειας Ελλάδας.
Όμως μέσα σε αυτή την ευημερία, διατυπώνονται πια όλο και πιο δυνατά οι προβληματισμοί για την πολιτιστική “μετατόπιση”.
Το συναίσθημα της αναγνώστριας, “ντράπηκα, δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα άβολα”, συμπυκνώνει μια εσωτερική σύγκρουση, την ευγνωμοσύνη για τη ζωή που φέρνει ο τουρισμός και την αμηχανία για την αλλαγή που επιβάλλει.
Οι φωνές στα καταστήματα, το πλήθος στις παραλίες, οι γεμάτοι δρόμοι, είναι μια χαρμόσυνη απόδειξη ζωής στην Αλεξανδρούπολη.
Όμως όταν αυτή η ζωή μιλάει σε άλλη γλώσσα, όταν ο ντόπιος νιώθει φιλοξενούμενος στον τόπο του, τότε το ερώτημα παύει να είναι τουριστικό και γίνεται κοινωνικό.
