Η Λουκία (Λαουτάρη) Παπαγεωργίου γεννήθηκε στο χωριό Αυγόρου, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 23 Μαρτίου 1926. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού της και ήταν αγρότισσα. Στο περιβόλι της στο Αυγόρου διατηρούσε κρησφύγετο, όπου μαζί με το σύζυγό της φιλοξενούσε και έκρυπτε καταζητούμενα πρόσωπα.
Για την υλοποίηση εντολής του Διγενή για γενικό ξεσηκωμό του άμαχου πληθυσμού, η τοπική οργάνωση ΕΟΚΑ Αυγόρου τοποθέτησε την Παρασκευή, 4 Ιουλίου 1958, συνθήματα στο κέντρο του χωριού. Άγγλοι στρατιώτες ήλθαν και τα κατέβασαν. Την επομένη αναρτήθηκαν νέα συνθήματα και οι γυναίκες, μετά από οδηγίες της Οργάνωσης, ετοιμάστηκαν για λιθοβολισμό των στρατιωτών.
Οι στρατιώτες επανήλθαν την επομένη, 5 Ιουλίου 1958, συνέλαβαν τον Κυριάκο Μακρή, ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι, και τον έσπρωχναν να ανεβεί σε σκάλα, για να κατεβάσει τα συνθήματα. Στην άρνησή του όρμησαν οι γυναίκες, τον άρπαξαν από τα χέρια των Άγγλων και τον φυγάδευσαν. Στη συνέχεια κτύπησαν ως σύνθημα τις καμπάνες, μαζεύτηκαν οι χωριανοί και άρχισαν να λιθοβολούν τους στρατιώτες. Η Λουκία, που ήταν μια από τις πρωτεργάτριες αυτής της επίθεσης, τη στιγμή που κατέφθασαν οι στρατιώτες, έλουζε τη μικρή της κόρη Θεοδώρα, ενώ κτυπούσε η καμπάνα. Άφησε το παιδί στο μπάνιο, στη φροντίδα της αδελφής του ανδρός της, και έσπευσε να ενωθεί με τις άλλες γυναίκες.
Η συμπλοκή εξελίχθηκε σε πραγματική μάχη. Οι Άγγλοι στρατιώτες ταμπουρώθηκαν στα τεθωρακισμένα οχήματά τους και άνοιξαν πυρ εναντίον του άοπλου πλήθους, με αποτέλεσμα να σκοτώσουν τη Λουκία Παπαγεωργίου Λαουτάρη και τον Παναγιώτη Ζαχαρία και να πληγώσουν δεκαοκτώ άτομα.
Ο Παναγιώτης Ζαχαρία, γεννήθηκε στο χωριό Αυγόρου, της επαρχίας Αμμοχώστου. Ως πιθανή χρονολογία αναφέρεται το 1913. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Αυγόρου και ήταν γεωργοκτηνοτρόφος. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ με την έναρξη του Αγώνα και πρόσφερε τις υπηρεσίες του μαζί με τα παιδιά και τη σύζυγό του. Ο γιος του Αναστάσης ήταν μέλος των ομάδων κρούσεως της περιοχής και τα μικρότερα παιδιά του, Ανδρούλα και Γεώργιος, ανήκαν στην Άλκιμη Νεολαία της ΕΟΚΑ, ΑΝΕ. Στο περιβόλι του φιλοξενούσε καταζητούμενους, ενώ στο σπίτι του διατηρούσε κρύπτη, όπου φύλαγαν πολυγράφο για την εκτύπωση φυλλαδίων της Οργάνωσης, που διανέμονταν στα γύρω χωριά.
Για την υλοποίηση εντολής του Διγενή για γενικό ξεσηκωμό του άμαχου πληθυσμού, η τοπική οργάνωση της ΕΟΚΑ Αυγόρου τοποθέτησε την Παρασκευή, 4 Ιουλίου 1958, συνθήματα στο κέντρο του χωριού. Άγγλοι στρατιώτες ήλθαν και τα κατέβασαν. Την επομένη αναρτήθηκαν νέα συνθήματα και οι γυναίκες ετοιμάστηκαν για λιθοβολισμό εναντίον των στρατιωτών.
Οι στρατιώτες επανήλθαν την επομένη, 5 Ιουλίου 1958, συνέλαβαν τον Κυριάκο Μακρή, ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι και τον έσπρωχναν να ανεβεί σε σκάλα, για να κατεβάσει τα συνθήματα. Στην άρνησή του όρμησαν οι γυναίκες, τον άρπαξαν από τα χέρια των Άγγλων και τον φυγάδευσαν. Στη συνέχεια κτύπησαν για σύνθημα τις καμπάνες, μαζεύτηκαν οι χωριανοί και άρχισαν να λιθοβολούν τους στρατιώτες. Η συμπλοκή εξελίχθηκε σε πραγματική μάχη. Οι Άγγλοι στρατιώτες ταμπουρώθηκαν στα τεθωρακισμένα οχήματά τους και άνοιξαν πυρ εναντίον του άοπλου πλήθους, με αποτέλεσμα να σκοτώσουν, τον Παναγιώτη Ζαχαρία και τη Λουκία Παπαγεωργίου και να πληγώσουν άλλα δεκαοκτώ άτομα.
Ο θάνατός τους συγκλόνισε ολόκληρο τον κυπριακό λαό, ενώ συγχρόνως φούντωσε την αγωνιστικότητα και τη θέλησή του για ελευθερία.
