γράφει ο Νίκος Παπαγεωργίου
Ο Β’ Π.Π.ξεκίνησε την ημέρα που η Αγγλία και η Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο στη Γερμανία. Είχε προηγηθεί η συμφωνία, Ρίμπεντροπ και Μολότωφ και η εισβολή των Γερμανικών στρατευμάτων στην Πολωνία. Στις 19 Αυγούστου 1939 ο δημοκρατικός κόσμος στην Ευρώπη ανέμενε με αγωνία τη σύναψη συμμαχίας μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας με την Σοβιετική Ρωσία. Με αυτή τη συμφωνία πίστευαν ότι η ανερχόμενη δυναμικά Γερμανία, θα υποχωρούσε και θα απέφευγαν ένα πόλεμο που όλοι πίστευαν ότι θα ξεσπούσε. Κατάπληκτοι όμως πληροφορήθηκαν τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ της Γερμανίας και της Σοβιετικής Ενώσεως.
Το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ
Η συμφωνία αυτή ήταν το αποτέλεσμα μυστικών διαπραγματεύσεων μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Φον Ρίμπεντροπ και του ομολόγου του της Σοβιετικής Ρωσίας Μολότωφ. Στις 23 Αυγούστου 1939 υπέγραφαν στη Μόσχα οι δύο υπουργοί παρουσία του Στάλιν, το σύμφωνο «φιλίας και μη επιθέσεως» μεταξύ της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανία και της Κομμουνιστικής Ρωσίας. Η έκπληξη των Αγγλογάλλων προήλθε από το γεγονός ότι, ενώ ο Στάλιν συζητούσε μαζί τους, αιφνιδίως συνάπτει συμφωνία με τον Χίτλερ, ο οποίος κατά τον Μολότωφ δεν είχε κατακτητικές διαθέσεις, αλλά απλά ήθελε να αμυνθεί κατά των πλουτοκρατικών δημοκρατιών της Δύσης. (ΧΡΟΝΙΚΟΝ 1940-1941 τόμος πρώτος Αχιλλέας και Κύρος Αδ. Κύρου).
Με το σύμφωνο αυτό ο Αδόλφος Χίτλερ απέφευγε τον κίνδυνο να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο στα ανατολικά της Γερμανίας. Δηλαδή να εκραγεί πόλεμος με την Ρωσία. Η Σοβιετική Ένωση σε αντάλλαγμα λόγω της φιλίας της με την Γερμανία της παρείχε κάθε είδους ενίσχυση. Λίγο αργότερα η Ρωσία κατέλαβε το εναπομείναν ανατολικό κόμματι της Πολωνίας. Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα, γιατί μετά την επίθεση και την κατάληψη της Πολωνίας από Γερμανία και Σοβιετική Ένωση, οι Αγγλογάλλοι κήρυξαν τον πόλεμο μόνο στη Γερμανία και όχι και στη Σοβιετική Ένωση, από την ώρα που είχαν πάρει υπό την προστασία τους ολόκληρη τη χώρα της Πολωνίας.
Η έναρξη του πολέμου
Η έναρξη του πολέμου για την Ελλάδα τυπικά ξεκινά τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Είχε προηγηθεί η επίσκεψη του πρέσβη της Ιταλίας Γκράτσι στην οικία του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννου Μεταξά, όπου του παρέδωσε το ιταμό και κατάπτυστο τελεσίγραφο. Με το ΟΧΙ του Πρωθυπουργού της Ελλάδος, ξεκινά η εποποιΐα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων πάνω στα χιονισμένα και κακοτράχαλα βουνά της Βορείου Ηπείρου.
Όλες οι τότε πολιτικές δυνάμεις της εποχής αλλά και μεμονωμένοι πολιτικοί, που είχαν καταργηθεί από το Εθνικό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου 1936, συντάχθηκαν με τον Εθνικό Κυβερνήτη και έσπευσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, για τον αγώνα που μόλις είχε ξεκινήσει. Όλοι εκτός ΚΚΕ. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εξακολουθούσε με την κήρυξη του πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος να είναι ένα εργαλείο και εξάρτημα του Κρεμλίνου. Η Σοβιετική Ρωσία ουδέποτε είχε καλές προθέσεις προς την Ελλάδα. Η ίδια ήταν που τροφοδοτούσε με πολεμικό υλικό τον Κεμάλ, επίσης είναι γνωστές οι εθνομηδενιστικές και διαλυτικές θέσεις του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο στη Μικρά Ασία. Η Ρωσία και την Ιταλική επίθεση εναντίον της Ελλάδος ενθάρρυνε απροκάλυπτα και τη Βουλγαρία υποστήριζε για τις εις βάρος του Ελληνικού χώρου βλέψεις της. Αργότερα για την επίθεση εναντίον της Ελλάδος, η Γερμανία είχε ενημερώσει τη Σοβιετική Ένωση.
Οι ψευδολογίες του ΚΚΕ
Όταν άρχισαν να συσσωρεύονται στον ουρανό της Ευρώπης τα σύννεφα του πολέμου και μέχρι να υπογραφεί η συμφωνία Γερμανίας – Σοβιετικής Ένωσης, το ΚΚΕ κατηγορούσε την Ελληνική Κυβέρνηση του Ιωάννου Μεταξά ως όργανο των Φασιστικών Κρατών και καταφερόταν στην προσπάθεια να οχυρωθεί η χώρα αμυντικά. Όταν το 1937 καθιερώθηκε η διάθεση ενός ημερομισθίου υπέρ της Αεροπορίας, το ΚΚΕ καλούσε «τους εργάτες και τον Ελληνικό λαό να μποϋκοτάρουν με όλες τις μορφές πάλης το μεροκάματο της Κυριακής, που γίνεται παρά τη θέληση τους και προορίζεται για την Αεροπορία».
Εξηγούσε το κάλεσμα αυτό ως εξής: «Οι εξοπλισμοί και η αεροπορία του δικτάτορα Μεταξά δεν αποβλέπουν στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της Ελλάδας. Οι εξοπλισμοί αυτοί πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για λογαριασμό του Χίτλερ… Γι’ αυτό ο Ελληνικός λαός πρέπει να μποϋκοτάρει τον έρανο για την αεροπορία και να παλέψει αποφασιστικά ενάντια στους εξοπλισμούς…Όλα τα μέτρα παίρνονται όχι για την υπεράσπιση της χώρας, αλλά για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ανέλαβε η σπείρα που μας κυβερνά απέναντι των φασιστικών κρατών». (ΧΡΟΝΙΚΟ 1940 – 1941 Αχιλλέως και Κύρου Αδ. Κύρου).
Το ΚΚΕ κατηγορούσε την Ελληνική Κυβέρνηση του Ιωάννου Μεταξά, ως όργανο των Φασιστικών Κρατών της Ευρώπης. Τα ίδια υποστήριζε τον Φεβρουάριο του 1939 η 5η ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ: « Πρέπει να ανατραπεί η λαομίσητη δικτατορία που λερώνει την λαοκρατική ιστορία της χώρας, την καταστρέφει οικονομικά, την ατιμάζει εθνικά και τη μεταβάλει σε προτεκτοράτο του Άξονα Βερολίνου – Ρώμης…Ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνικού λαού είναι ο ίδιος ο Μεταξάς, ο αρχικατάσκοπος του φασιστικού Άξονα στην Ελλάδα».
Η ιταλική επίθεση κατά της χώρας μας
Όταν η Ιταλία εξαπέλυσε την επίθεση εναντίον της Ελλάδος, το ΚΚΕ ως κόμμα ουσιαστικά δεν αντιπροσώπευε τίποτα το υπολογίσιμο στη ζωή του Έθνους. Ο αρχηγός του ΚΚΕ Νικ. Ζαχαριάδης κρατείτο με κάθε άνεση στα γραφεία της Ασφάλειας, χωρίς κανένας να τον ενθυμείται. Τέσσερις ημέρες μετά την έναρξη των εχθροπραξιών στα Ελληνικά σύνορα απεύθυνε προς τον υφυπουργό Ασφαλείας Μανιαδάκη ανοικτό γράμμα στις 31 Οκτωβρίου 1940 το οποίο δημοσιεύτηκε στον αθηναϊκό τύπο της 2ας Νοεμβρίου 1940. Έγραφε η επιστολή «Ο Φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά, και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Ο Ελληνικός λαός διεξάγει σήμερα ένα πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό ενάντια στο Φασισμό του Μουσολίνι… Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις δίχως επιφύλαξη…».
Ένα μήνα περίπου αργότερα, μετά την επίθεση της Ιταλίας εναντίον της πατρίδας μας στις 26 Νοεμβρίου 1940 ο Νικ. Ζαχαριάδης έλεγε, ο πόλεμος της Ελλάδος κατά της ιταλικής επιθέσεως ήταν «ιμπεριαλιστικός» με την αιτιολογία ότι οι Ιταλοί είχαν εκδιωχθεί πέρα από τα σύνορα. Το ΚΚΕ τασσόταν κατά της συνεχίσεως του πολέμου και συνηγορούσε στη σύναψη ειρήνης Ελλάδος – Ιταλίας με τη μεσολάβηση της Σοβιετικής Ρωσίας. Την ίδια θέση υποστήριξε στις 7 Δεκεμβρίου 1940 σύμφωνα με το μανιφέστο που εξέδωσε. Μεταξύ των άλλων έγραφε «ο πόλεμος αυτός που προκλήθηκε από την βασιλομεταξική σπείρα… δεν μπορεί νάχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδας μας. Ούτε βέβαια είναι πόλεμος κατά του Φασισμού…ούτε πόλεμος για την απελευθέρωση των ελληνικών μειονοτήτων της Αλβανίας…».Την στάση του αυτή το ΚΚΕ την τήρησε πιστά, όπως και τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα, μέχρι την ημερομηνία της επιθέσεως της Γερμανίας εναντίον της Σοβιετικής Ρωσίας δηλαδή μέχρι την 22α Ιουνίου 1941.
ΚΚΕ κόμμα εγκλήματος και προδοσίας
Αλλά η προδοσία του ΚΚΕ δεν σταματά εδώ. Υπάρχει και τρίτη επιστολή του Νικ. Ζαχαριάδη. Η επιστολή αυτή έχει ημερομηνία 17 Ιανουαρίου 1941και γράφει: «…το γράμμα μου που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες 2-11-40 αποβλέπει στα παρακάτω: 1) Να δώσει έγκυρη ενιαία κατεύθυνση στους κομμουνιστές όλης της χώρας. 2) Να κινητοποιήσει το λαό στην αντιφασιστική εξόρμηση για εθνική ανεξαρτησία και τη λευτεριά. 3) Να αποκαταστήσει στο εσωτερικό τις λαϊκές ελευθερίες, μια λαϊκή αντιπλουτοκρατική πολιτική. 4) Να κάμει τον πόλεμο εθνικό αντιφασιστικό, αντιιμπεριαλιστικό με βασικό και μοναδικό σκοπό την εξάπλωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας… Αυτό θα μπορούσαμε να το επιτύχουμε μόνο μ’ ένα ολόπλευρο προσανατολισμό στην Ε.Σ.Σ.Δ…Μετά το διώξιμο των Ιταλών από την Ελλάδα, το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα…»
Άδικο λοιπόν το αίμα που χύθηκε στον πόλεμο, που προσπάθησε ο Ιωάννης Μεταξάς να αποφύγει με κάθε τρόπο, αλλά τελικά δεν το κατόρθωσε. Άδικα χύθηκε το αίμα των Ελλήνων στρατιωτών, που με την επική τους αντεπίθεση κατόρθωσαν να εκδιώξουν τους Ιταλούς από τα Ελληνικά εδάφη και για ακόμη μία φορά έστω και προσωρινά να απελευθερώσουν τα ιερά χώματα της Βορείου Ηπείρου. Το ΚΚΕ όχι μόνο απουσίαζε από τους αγώνες της Ελληνικής φυλής, αλλά και τους πρόδιδε. Γι’ αυτό το ΚΚΕ ανέκαθεν υπήρξε «κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας», σύμφωνα με τον Γεώργιο Παπανδρέου.
