γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Συγγραφέας Αρθρογράφος «Ελεύθερη Ώρα»
Μετά την Μεταπολίτευση, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος πλήρως αποδυναμωμένος, φιλοδοξούσε να μετάσχει στην πολιτική ζωή τού τόπου, με ένα καινούργιο κόμμα. Οι παλιοί συνεργάτες του, προσπάθησαν να τον αποτρέψουν από μία τέτοια ιδέα. Η χρονική στιγμή, ήταν τελείως ακατάλληλη. Ο Καραμανλής που μόλις είχε επιστρέψει στην Ελλάδα, δεν ήθελε με κανένα τρόπο, κόμμα, που να τον αντιπολιτεύεται «εκ δεξιών»! Ο Γ. Παπαδόπουλος, αποφάσισε τότε να προβεί σε μακρές δηλώσεις. Ο «Ελεύθερος Κόσμος» τού Σάββα Κωνσταντόπουλου, θα τις προέβαλε εντυπωσιακά στην πρώτη σελίδα. Ξένα πρακτορεία είχαν κινητοποιηθεί για να πληροφορηθούν και να μεταδώσουν τι θα έλεγε ο άλλοτε πανίσχυρος αρχηγός τής «Επαναστάσεως».
Μόλις όμως η κυβέρνηση πληροφορήθηκε τις προθέσεις τού Παπαδόπουλου, κινητοποιήθηκε άμεσα. Απηγόρευσε την μετάδοση αυτών των δηλώσεων, και προειδοποίησε τον «Ελεύθερο Κόσμο», ότι εάν τις εδημοσίευε, οι αρχές θα έκαναν κατάσχεση των φύλλων τής εφημερίδος, και θα εκινούντο δικαστικές διώξεις κατά των υπευθύνων τού «Ελ. Κόσμου». Ακολούθησαν θυελλώδεις καυγάδες μεταξύ τού Σάββα Κωνσταντόπουλου με τον υπουργό Δικαιοσύνης Κων. Στεφανάκη και τον Γενικό Γραμματέα τής Γενικής Διευθύνσεως Τύπου και Πληροφοριών, Ιω. Λάμψα. Τελικώς, οι δηλώσεις εκείνες απηγορεύθησαν, και μόνο μετά από πολλά χρόνια, ήλθαν στην δημοσιότητα από τον Ιδρυτή της «Ελεύθερης Ώρας», αλησμόνητο φίλο, Γρηγόρη Μιχαλόπουλο.
Σ’ εκείνες, λοιπόν, τις δηλώσεις, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε κάνει μία πρόβλεψη προφητική. Είπε: «Ανήσυχοι δια τα μελανά νέφη τα οποία έχουν συσσωρευθεί εις τον ελληνικόν ουρανόν, απευθυνόμεθα προς τον Ελληνικόν Λαόν και τον καλούμεν εις συναγερμόν δια την προάσπισιν των τιθεμένων υπό αμφισβήτησιν απαραγράπτων δικαίων της Ελλάδος…». Οι φόβοι τού Γ. Παπαδοπούλου επαληθεύονται στις μέρες μας. Διότι με την λαθεμένη πολιτική που ασκείται τώρα, τόσο με το Ιερατείο των Βρυξελλών, όσο και σε πολιτικό, οικονομικό και διπλωματικό πεδίο, τα νέφη στον ορίζοντα πυκνώνουν.
Ο πολιτικός κόσμος χωλαίνει τραγικά. Και στον κυβερνητικό χώρο, αλλά στον άλλον τής Αντιπολιτεύσεως, η εικόνα είναι πλήρως απογοητευτική. Ποτέ άλλοτε ο πολιτικός κόσμος, δεν βρισκόταν σε τέτοιο χαμηλό επίπεδο. Εις το πολιτικόν, οικονομικόν και κοινωνικόν έδαφος της Ελλάδος, ο σεισμογράφος σημειώνει συνεχείς δονήσεις, εις όλους ανεξαιρέτως τους τομείς. Μερικές μάλιστα περιπτώσεις, έχουν κρίσιμη σημασία, διότι κλονίζουν τα θεμέλια τού εθνικού οικοδομήματος. Τώρα θα περιορισθούμε στον κυβερνητικό χώρο.
Η Νέα Δημοκρατία με το δράμα των Τεμπών, με την εκταφή των θυμάτων αυτής της τραγωδίας, με τις κινητοποιήσεις στο Μνημείο τού Αγνώστου Στρατιώτη, με τα σκάνδαλα που δεν μπορούν να συγκαλυφθούν, έχει περιέλθει σε τραγική κατάσταση. Εάν υπήρχε σοβαρή Αντιπολίτευση, η Κυβέρνηση θα είχε πέσει. Η θλιβερή εικόνα όμως των Αντιπολιτευομένων, έχει σώσει τον Μητσοτάκη. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση έχει διασπασθεί. Τα ρήγματα στο εσωτερικό της, δεν κρύβονται. Υπουργοί με αρχηγικές φιλοδοξίες, δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. Έχουν ξεκινήσει ομαδοποιήσεις. Ο Κυριάκος, με την άμετρη αλαζονεία που τον διακρίνει, τονίζει σε Υπουργούς του, ότι θα γίνεται πάντα αυτό που εκείνος επιθυμεί! Απειλεί ξεκάθαρα, όσους δείχνουν προθέσεις «αυτονομίας».
Αποτυχημένοι Υπουργοί που με την σειρά τους συμπεριφέρονται περιφρονητικά στο περιβάλλον τους, ακόμα και σε στρατιωτικούς, ονειρεύονται την αρχηγία. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν όλες, την πτώση των ποσοστών τού κυβερνητικού κόμματος. Η πολιτική τράπουλα ανακατεύεται. Από την πλευρά τής Αντιπολίτευσης, αναμένουν την επιστροφή τού Αλέξη Τσίπρα για να χτυπήσουν την Κυβέρνηση. Όμως, ο κόσμος τής Νέας Δημοκρατίας, έχει πλήρως απογοητευθεί από αυτήν την παράταξη. Δεν τον αντιπροσωπεύει. Ψάχνει να βρει «κάτι άλλο». Τα βλέμματα όλων στρέφονται προς τον Κώστα Καραμανλή.
Περιμένουν να μιμηθεί την στρατηγική τού θείου του. Ο Γερο-Καραμανλής, μετά τον θάνατο τού Στρατάρχου Αλεξάνδρου Παπάγου το 1955, διέλυσε τον «Ελληνικό Συναγερμό», και ίδρυσε την ΕΡΕ. Κι όταν μετά την Μεταπολίτευση επέστρεψε στην Ελλάδα, διέλυσε την ΕΡΕ, και δημιούργησε την Νέα Δημοκρατία. Όμως, αυτό το κόμμα που δεινοπάθησε, έκλεισε πλέον τον κύκλο του, κατά τον χειρότερο τρόπο. Δεν μπορεί να προσφέρει, τίποτε πλέον. Θα μπορούσε να γραφεί βιβλίο, για τα λάθη που διέπραξε, κυρίως με τον Κυριάκο.
Για να συσπειρωθεί τώρα ο κόσμος τής Νέας Δημοκρατίας, χρειάζεται άλλο κόμμα και άλλος αρχηγός, που να μπορεί να εργαλειοποιήσει την εθνική μνήμη. Να δώσει όραμα. Το αλάθητο τού Μητσοτάκη, χρεοκόπησε και απωθεί. Η περαιτέρω παρουσία του στον δημόσιο βίο, τίποτε καλό δεν προμηνύει. Με κατακερματισμένη, και χωρίς καμία βαρύτητα Αντιπολίτευση, ο Μητσοτάκης επίστευε ότι θα μπορεί να επιπλέει, όσα αρνητικά κι αν έχει! Από την στιγμή όμως, που ήλθε η Μαρία Καρυστιανού και κατέθεσε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τα Τέμπη, ο Κυριάκος αντελήφθη έντρομος, ότι αποκτούσε αντιπολίτευση, όλη την κοινωνία! Ο πολιτικός κατήφορος για την Νέα Δημοκρατία τώρα, δεν έχει τέλος. Αυτή η κυβέρνηση δεν εκφράζει πλέον λύση για τα προβλήματα τού τόπου.
Μετεβλήθη σε συστατικό στοιχείο της υφισταμένης κρίσεως. Δεν μπορεί να πείσει, όχι ευρύτερο τμήμα τού Λαού, αλλά ούτε το σύνολο των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων, ότι πολιτεύεται ορθώς. Έντονα προβληματισμένοι οι πολίτες, αναζητούν ανθρώπους ικανούς να επωμισθούν επιτυχώς πολιτικές ευθύνες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκαθίδρυσε την φτωχοποίηση των Ελλήνων. Κανένας πολιτικός δεν τολμά να το παραδεχτεί. Τρέμουν μην τυχόν και πέσουν στην δυσμένεια των στυγνών «εταίρων» και των ξένων Τραπεζιτών. Στα περισσότερα Υπουργεία απαιτείται «αλλαγή φρουράς». Οι «καλώς γνωρίζοντες» λέγουν, ότι ο Μητσοτάκης ετοιμάζει σαρωτικό ανασχηματισμό. Όμως, και με αυτό το «τέχνασμα» δεν πρόκειται να μεταβάλλει τις διαθέσεις των ψηφοφόρων.
Η ανησυχία του κοινού θα αυξάνεται, επειδή τα πιο κρίσιμα Υπουργεία διοικούν οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι. Βρισκόμαστε δυστυχώς μέσα σ’ έναν κόσμο, που μετά το 1990, οι ξένες δυνάμεις πολιτεύονται δικτατορικά με ψευτοκοινοβουλευτικό μανδύα. Οι διεθνείς θεσμοί δεν λειτουργούν, ούτε και το Διεθνές Δίκαιο. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει οργανώσει την αντίληψη, ότι η προσωποποιημένη ισχύς στα χέρια του Προέδρου των ΗΠΑ, μπορεί να επιλύει όλα τα θέματα, να παρεμβαίνει στην οικονομία, την οικονομία σε επίπεδο αμερικανικό, σε επίπεδο δυτικό, σε επίπεδο παγκόσμιο!
Ο Τραμπ επιβάλλει τους όρους του. Μόνο αν τους αποδεχτεί κάποιος, έχει την εύνοιά του, αφού πληρώσει το κατάλληλο αντίτιμο. Ένας παγκόσμιος ολοκληρωτισμός κυριαρχεί. Η Ελλάδα μέσα σ’ αυτό το θέατρο τού παραλόγου, χρειάζεται πολιτικούς που να μπορούν να ελιχθούν και να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις, με την Τουρκία να καθίσταται όλο και πιο προκλητική. Τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν όλο και περισσότερο. Το πολιτικό σκηνικό, λοιπόν στην πατρίδα μας, πρέπει να αλλάξει τάχιστα.
Τα οικογενειακά φέουδα, ήλθε η ώρα να σαρωθούν. Είναι καιρός ν’ αφήσουμε τα λόγια, και να περάσουμε σε πράξεις. Οδηγούμαστε σε αδιέξοδα. Η Ελλάδα διέρχεται μεγάλη πολιτική και εθνική κρίση. Διότι σείονται εκ θεμελίων θεσμοί, επί των οποίων στηρίζονται η εθνική ανεξαρτησία της χώρας και τα προβλήματα τού Λαού. Ο ρυθμός διαλύσεως τού κράτους θα επιταχύνεται, όσον παρέρχεται ο χρόνος χωρίς την εμφάνιση νέων υγιών πολιτικών δυνάμεων…
