γράφει ο Νίκος Παπαγεωργίου
υπ.έκδοσης εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος»
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι το πολιτικό τέλος του Μητσοτάκη πλησιάζει, μάλιστα αρκετοί πιστεύουν με γοργούς ρυθμούς. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα πεπραγμένα του ιδίου και της κυβέρνησης του. Γεγονός είναι ότι αναβάλει συνεχώς την επίσκεψη του στην περιφέρεια διότι δεν θέλει να αντιμετωπίσει την μήνη των γεωργοκτηνοτρόφων με όλα όσα συμβαίνουν για την υπόθεση ΟΠΕΚΕΠ, αλλά και την εξάπλωση των κρουσμάτων πανώλης στα αιγοπρόβατα. Η εικόνα του Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του συνεχώς αμαυρώνονται από τα λάθη, τις παραλήψεις τους και την διαφθορά τους.
Αλλά να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ένας εμφύλιος έχει ξεσπάσει εντός του κόμματος αλλά και της κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας. Στο υπουργικό συμβούλιο έχομε πληθώρα δελφίνων, θα αναφερθούμε σε άλλο σημείωμα μας για το θέμα αυτό, αλλά επίσης και για τα αλληλομαχαιρώματα τους, ενώ η κοινοβουλευτική ομάδα είναι πολυδιασπασμένη και ήδη έχουν αρχίσει να βάλλουν και κατά του ίδιου του πρωθυπουργού. Ένα κόμμα δηλαδή που βρίσκεται στα όρια νευρικής κρίσης. Αυτά συμβαίνουν στην παράταξη της Σημιτικής νεοφιλελεύθερης κεντροδεξιάς στα μισά περίπου της δεύτερης τετραετίας. Όλα αυτά δεν περνούν απαρατήρητα από την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και έχουν προκαλέσει την δίκαιη οργή του.
Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι ούτε ο εμφύλιος των υπουργών του, ούτε το αντάρτικο των βουλευτών, αλλά η οργή του κόσμου. Και η οργή αυτή είναι απόρροια των καταστροφικών επιλογών της κυβέρνησης, οι οποίες έχουν οδηγήσει τον άλλοτε πανίσχυρο πρωθυπουργό σε ένα πρωτοφανές πολιτικό αδιέξοδο. Από την άλλη πλευρά η εικόνα του Μητσοτάκη που με τόση ζέση είχε φτιάξει το επικοινωνιακό του επιτελείο έχει αρχίσει να μουτζουρώνεται. Ούτε λίγο ούτε πολύ έχουν χάσει την μπάλα. Παίζουν μόνοι του και συνεχώς βάζουν αυτογκόλ για να μιλήσουμε και λίγο με ποδοσφαιρικούς όρους.
Εκτός λοιπόν από τους γεωκτηνοτρόφους που τον περιμένουν με ανοικτές αγκάλες όταν επισκεφτεί τις περιοχές τους, όπως προαναφέραμε και στις οποίες έχει υποστεί εκλογική καθίζηση και στα μεγάλα αστικά κέντρα επικρατεί η ίδια οργή. Η ακρίβεια που λεηλατεί τα πορτοφόλια των Ελλήνων δεν επιτρέπουν στον λαό να ελπίζει για καλύτερες ημέρες ενώ τα μέτρα που δήθεν λαμβάνουν είναι αδύνατον θα θεραπεύσουν το πρόβλημα με αποτέλεσμα, τα κέρδη των καρτέλ των τροφίμων συνεχώς να αυξάνονται. Την ίδια ώρα, οι ψίθυροι για τη διάλυση των νοσοκομείων έχουν γίνει κραυγές, με τις εικόνες διάλυσης που παρακολουθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ευτυχώς προς το παρών που δεν έχουμε την τύχη να τα επισκεφτούμε προ νοσηλεία. Ενδεικτικό και πάλι του κλίματος είναι πως ένας στους δύο Έλληνες θέτει ως άμεση προτεραιότητα την αναβάθμιση της δημόσιας υγείας.
Τελειώνοντας να πούμε ότι το κόμμα του και ο ίδιος ξεπέρασαν ακόμη και το Σημιτικό κράτος στη διαφθορά. Κι αν ο Μητσοτάκης καταφέρει να βγει δίχως απώλειες από τις κρίσεις αυτές, όλα αυτά τα γεγονότα έχει οδηγήσει τη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου να τον θεωρεί ότι προσπαθεί να καλύψει με κάθε μέσο την διαφθορά. Άλλωστε η μεγάλη πλειοψηφία του λαού πιστεύει ότι η διαφθορά επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη έχει γιγαντωθεί. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αν αναλογιστεί κάποιος πως, για το έγκλημα των Τεμπών, στη δίκη που ξεκίνησε δεν υπάρχει ούτε ένα πολιτικό πρόσωπο, ενώ για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ η κυβέρνηση αμνήστευσε Βορίδη και Αυγενάκη. Σε επόμενο σημείωμα μας θα αναφερθούμε και στην εξωτερική πολιτική της Κυβερνήσεως.
