γράφει ο Νίκος Παπαγεωργίου
υπ.έκδοσης εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος»
Στη χώρα της φαιδράς πολτοκαλέας όλα μπορούν να συμβούν από τους αρίστους άχρηστους του Μητσοτάκη αλλά και από τον ίδιο. Oργή, απογοήτευση, παραίτηση και φόβο, αυτά νιώθει σήμερα η πλειοψηφία των πολιτών. Η κυβέρνηση έχει τεράστια φθορά συγκριτικά με την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, αλλά διατηρεί την πρώτη θέση, με λίγες όμως πιθανότητες ανάκαμψης. H δημοσκοπική φτώχεια φέρνει γκρίνια και στη ΝΔ όπου είναι διάχυτη πλέον και έντονη η ανησυχία για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά, στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ, στο ζήτημα των Τεμπών, στο κλείσιμο των ΕΛΤΑ, στην διάλυση της δημόσιας υγείας, την εγκληματικότητα και την ακρίβεια. Και παραμένει βασικό το πρόβλημα της ακρίβειας που εξανεμίζει τις όποιες πενιχρές παροχές.
Η μεγάλη δυσαρέσκεια των πολιτών που προέχεται από πολλές μεριές και πηγαίνει κατ’ ευθείαν στον ίδιο τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη. Το κυβερνητικό αδιέξοδο είναι προφανές και πρωθυπουργός όλο και περισσότερο καταφεύγει στα «fake news», ενώ παράλληλα προσπαθεί να ενοχοποιήσει κάθε κριτική της αντιπολίτευσης βαπτίζοντάς της εξ ορισμού «λαϊκισμό». Στο πλαίσιο αυτό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι «παίζουν τα ρέστα τους για να αποτύχει η χώρα», ταυτίζοντας το σύστημα Μαξίμου με την χώρα.
Στα εθνικά θέματα υπάρχει περίπου η ίδια περίπου αντίληψης από τα κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολιτεύσεως με κριτική όμως στα επιμέρους, ενώ βρίσκεται αντιμέτωπος με την αποδομητική κριτική στα πεπραγμένα του από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς της ΝΔ, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά. Οι δύο πρώην επανειλημμένως στις τοποθετήσεις τους έχουν υποστηρίξει ότι επί των ημερών της κυβερνήσεως Μητσοτάκη η Ελλάδα χωρίς να το καταλάβουμε μετατρεπόμεθα σε δορυφόρο της Τουρκίας.
Τα εξοπλιστικά φυσικά και είναι απαραίτητα, αφού δίχως σύγχρονα όπλα δεν ασκείται πολιτική αποτροπής, ωστόσο από μόνα τους δεν αρκούν αν δεν εντάσσονται σε μία εθνική στρατηγική. Συνεχίζοντας με τα εθνικά θέματα μπορούμε να μιλήσουμε για αρνητική εξέλιξη που προήλθε από την δημόσια διαφοροποίηση της Κυπριακής ηγεσίας για το καλώδιο σύνδεσης. Όσο και αν η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να το υποβαθμίσει σε ένα τεχνικό οικονομικό ζήτημα το γεγονός, το πρόβλημα είναι ότι το έργο έχει σταματήσει λόγω των αντιδράσεων της Τουρκίας που απειλεί ότι τίποτε δεν προχωρά στην Ανατολική Μεσόγειο δίχως την έγκρισή της.
Αρνητικές για την κυβέρνηση είναι και οι εξελίξεις στο πεδίο της Εξεταστικής του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου επίσης επικρατεί πλέον η βεβαιότητα ότι επιχειρείται συγκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών. Στην βάση της εσωκομματικής γκρίνιας βρίσκονται τα πολύ χαμηλά νούμερα στις δημοσκοπήσεις της κυβερνήσεως που πλέον κινείται στην πρόθεση ψήφου γύρω στο 22%. Όχι μόνο αποκλείεται η αυτοδυναμία, αλλά είναι αμφίβολο πλέον και το 25% κάτι που εντείνει την ανησυχία των βουλευτών για την επανεκλογή τους. Με αυτά τα ποσοστά οι μισοί τουλάχιστον δεν θα είναι στην επόμενη βουλή. Αυτά είναι εν ολίγοις τα έργα και η ημέρες των αρίστων άχρηστων του Μητσοτάκη αλλά και του ιδίου που τους επέλεξε.
