γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Συγγραφέας Αρθρογράφος «Ελεύθερη Ώρα»
Κάθε φορά που βλέπουμε τις προκλήσεις της Τουρκίας για την Κύπρο και το Αιγαίο, αλλά και τις υποτονικές και «συμβιβαστικές» αντιδράσεις του δικού μας Υπουργείου Εξωτερικών, η σκέψη μας γυρίζει πίσω στον χρόνο. Στην μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε, όταν είχαμε την δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την χώρα τού Ερντογάν, και να σώσουμε την Μεγαλόνησο από την εισβολή και την διχοτόμηση.
Πρόκειται για το πιο δραματικό κεφάλαιο της νεωτέρας Ιστορίας μας, το οποίο όλοι το αποσιωπούν, και κάνουν τα πάντα για να μην πληροφορηθούν οι πολίτες τι ακριβώς συνέβη τότε, και γιατί χάθηκε η μοναδική μεγάλη δυνατότητα να προασπίσουμε αποτελεσματικά την Κύπρο. Μετά την συμφορά με τους «Αττίλες» οι επίσημες δικαιολογίες ήσαν, ότι ο στρατός μας δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει την εισβολή, ενώ η απόσταση από τα Κυπριακά εδάφη, δεν βοηθούσε σε άμεση παρέμβαση. Πρόκειται για φθηνές δικαιολογίες, μακράν της πραγματικότητας.
Και δεν πρόκειται κανείς από τον πολιτικό κόσμο να μιλήσει για όσα συνέβησαν τότε, επειδή δεν συμφέρει να γίνει γνωστό, ότι εκείνος ο οποίος εφήρμοσε αποτελεσματικό σχέδιο για απόκρουση τού τουρκικού κινδύνου, ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος… Μπορεί ο καθένας να έχει τις απόψεις του για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Είναι φυσικό, να μην αποδέχονται την «Επταετία», πολίτες διαφορετικών ιδεολογικών πεποιθήσεων. Αλλά στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, που αφορά το Κυπριακό, πρέπει να είναι κανείς κακόπιστος και εμπαθής, ώστε να μην αναγνωρίζει ότι το Σχέδιο «Αφροδίτη» που είχε υλοποιήσει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ήταν το μόνο με το οποίο οι Τούρκοι θα πάθαιναν πανωλεθρία, επιχειρώντας εισβολή.
Το Σχέδιο Αμύνης Κύπρου με την κωδική ονομασία «ΑΦΡΟΔΙΤΗ 73» προέβλεπε ταχύτατη ανάπτυξη, διασπορά, επάνδρωση πυροβολείων και στρώση ναρκοπεδίων όλων των δυνάμεων τής Κύπρου. Συγκεκριμένα προέβλεπε:
α) Την αποστολή μιάς Μοίρας 18 αεροσκαφών στην Κύπρο, που θα ενεργούσαν από τα Α/Δ Καστελλίου και Τυμπακίου Κρήτης ή από την Σούδα, για προσβολή της τουρκικής αποβατικής δυνάμεως.
β) Την προώθηση ενός υποβρυχίου τύπου 209 και δύο τορπιλλακάτων τύπου ΝΑΣΤΥ με εναλλακτική δύο νεότευκτων πυραυλακάτων με πυραύλους EXOCET, για την προσβολή του τουρκικού αποβατικού στόλου.
γ) Την εκκαθάριση τού εσωτερικού της Νήσου, με ενέργεια τής Εθνικής Φρουράς και κυρίως εξάλειψη τού «θύλακος» τού Κιόνελι, μεταξύ Λευκωσίας – Αγύρτας. Οι δυνάμεις της είχαν κατανεμηθεί σε 5 τομείς (Αμμοχώστου, Κυρηνείας, Μόρφου, Λεμεσού, Λάρνακας και Πάφου) με μεγαλύτερη βάση στον τομέα Κυρηνείας. Η ΕΛΔΥΚ παρέμενε ως εφεδρεία για εξάλειψη πιθανού προγεφυρώματος τού εχθρού στα σημεία απόβασης.
δ) Το σχέδιο «Βέλος» αφορούσε την παράταξη Πυροβολαρχιών κατά μήκος των ακτών, και φραγμό πυρός προς ανάσχεση τής προσεγγίσεως αποβατικών σκαφών στην ακτή. Εάν αυτό το σχέδιο είχε εφαρμοστεί 9 μήνες αργότερα, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, θα είχε σημειώσει πλήρη αποτυχία. Πέρα από τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές ή πολιτικές αντιλήψεις μας, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι ο Γ. Παπαδόπουλος και ο Οδυσ. Αγγελής είχαν θωρακίσει άριστα το Αιγαίο και την Κύπρο, ώστε κάθε απόπειρα τουρκικής αποβατικής ενέργειας, θα αποτύγχανε με μαθηματική ακρίβεια.
Ποτέ κανείς όμως δεν μιλάει γι’ αυτό το τεράστιο εθνικής σημασίας θέμα, ούτε εδώ, ούτε όμως και στην Λευκωσία. Ο ιστορικός συγγραφέας κ. Μάνος Χατζηδάκης, είναι ο μόνος που με πολλά βιβλία του στις Εκδόσεις «Πελασγός» (του Ιωάννου Γιαννάκενα) κατέγραψε με λεπτομέρειες και ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία, τα όσα έγιναν με το σχέδιο «ΑΦΡΟΔΙΤΗ» και τα παρασκήνια τής τότε ταραχώδους περιόδου. Η Ιστορία όμως, δεν μπορεί να μένει κρυμμένη στην σιωπή, ούτε να παραχαράσσεται.
Η Κύπρος υπέστη τέτοια συμφορά με τους «Αττίλες», που ποτέ άλλοτε στην μακραίωνα ιστορία της δεν είχε γνωρίσει. Για το τι ακριβώς συνέβη το 1974, οι επίσημοι φορείς αναφέρονται ελάχιστα και γενικόλογα. Ο Φάκελος Κύπρου, έχει ενταφιασθεί, επειδή πολλοί βρίσκονται εκτεθειμένοι. Είναι άλλωστε περίεργο, ότι ο ανεγκέφαλος ολετήρας Δημ. Ιωαννίδης, ο οποίος κατά διαταγήν των Αμερικανών ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο σε μία κρίσιμη χρονική στιγμή, δικάστηκε για την συμμετοχή του στην «21η Απριλίου», όχι όμως για τις ευθύνες του στην Κυπριακή τραγωδία.
Οι Αμερικανοί που πάντα βοηθούσαν την Τουρκία σε βάρος μας, δεν ήθελαν με κανένα τρόπο πόλεμο Ελλάδος – Τουρκίας. Κι είναι χαρακτηριστικό, πως τον Ιούλιο του 1974 ο Τούρκος πρωθυπουργός Ετσεβίτ, είχε πει σε κυβερνητική σύσκεψη: «Εάν δεν αντιδράσουμε τώρα, η Κύπρος στο μέλλον θα αποτελέσει μεγάλο κίνδυνο. Θα δημιουργηθούν βάσεις σε ένα χώρο επικίνδυνο για την Τουρκία. Η κεντρική και ανατολική Μικρά Ασία, θα είναι πλέον εκτεθειμένες στην ακτίνα δράσης τής πολεμικής Αεροπορίας των Ελλήνων…». Ακολούθησε τετράωρη σύσκεψη στο τουρκικό ΓΕΕΘΑ, στο οποίο αποφασίσθηκε εισβολή στην Κύπρο.
Σ’ αυτήν καθορίστηκαν οι αποβατικές δυνάμεις συνόλου 36-38.000 ανδρών. Ο Ιωαννίδης όμως, συνέχιζε να υπνοβατεί. Ο συνεργάτης του Ανδρέας Σταθόπουλος, έγραφε, ότι ο Ιωαννίδης τού απεκάλυψε: «Οι Αμερικανοί μου είπαν να αποφύγω κάθε πρόκληση που θα έριχνε λάδι στην φωτιά, για να έχουν την ευχέρεια και δυνατότητα να συγκρατήσουν τους Τούρκους…»! Κι εκείνος τους πίστεψε… Στις 17 Ιουλίου 1974 ανακλήθησαν όλες οι άδειες αξιωματικών στην Τουρκία. Η περιοχή από Άδανα μέχρι Μερσίνα, γέμισε τουρκικές στρατιωτικές μονάδες. Στον λιμένα τής Μερσίνας συγκεντρώθηκαν τουρκικά αποβατικά και αρματαγωγά σκάφη, για την μεταφορά του πρώτου αποβατικού κύματος.
Στην Ουάσιγκτον, ο ραδιούργος Κίσινγκερ συγκάλεσε επειγόντως σύσκεψη ομάδος χειρισμού κρίσεων. Αναλύθηκε η συγκέντρωση τουρκικών δυνάμεων, και κρίθηκε ότι επίκειται απόβαση στις βόρειες ακτές της Κύπρου. Τότε ο Κίσινγκερ ρώτησε τον διευθυντή της CIA Κόλμπι: «Ποιος είναι ο στόχος τής Άγκυρας»; Κι εκείνος απήντησε: «Να διχοτομήσει ή να μοιράσει το νησί…». Ο Κίσινγκερ δεν είχε αντίρρηση, αλλά αποφάσισε να στείλει τον υφυπουργό Σίσκο στην Αθήνα και στην Άγκυρα, για να αποτρέψει τον πόλεμο.
Χάος επικρατούσε στην Αθήνα. Αλλά ο Ιωαννίδης προτιμούσε να μένει με τα χέρια σταυρωμένα. Έλεγε: «Εάν κάνουμε κάτι, θα προκαλέσουμε την τουρκική επέμβαση. Θα δώσουμε την αφορμή να βγούνε. Διαφορετικά, δεν βγαίνουν»!… Την ίδια ώρα Μνημόνιο της CIA, ανέφερε: «Η μοίρα του Ιωαννίδη μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο παραμένει αβέβαιη…». Η χρεοκοπία Ιωαννίδη, Ανδρουτσόπουλου και των στρατιωτικών επιτελών τους, τους ανάγκασε να παραδώσουν την κυβέρνηση στους παλαιούς πολιτικούς. Η τραγωδία όμως ήταν, ότι και τότε τίποτε δεν βελτιώθηκε, επειδή οι Αμερικανοί επέτρεψαν την πολιτική μεταβολή, αλλά με την προϋπόθεση ότι εμείς δεν θα κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία, κι ας έπαιρναν οι προαιώνιοι εχθροί μας την μισή Κύπρο… Πρόκειται για την πιο σκοτεινή περίοδο τής νεωτέρας Ιστορίας μας. Ήταν η χειρότερη εθνική συμφορά, μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Γι’ αυτό, άπαντες αποφεύγουν να αναφέρονται σ’ εκείνα τα γεγονότα, και δεν κάνουν λόγο για ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας. Γι’ αυτό βιάστηκαν άπαντες, να θάψουν τον «Φάκελο τής Κύπρου»…
