γράφει ο Γιάννης Χ. Κουριαννίδης
Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»
Είναι γεγονός ότι, τουλάχιστον στην Ελλάδα, η αριστερά απολαμβάνει μία ιδιότυπη ασυλία, ακόμη και σε περιπτώσεις που εξόφθαλμα και κραυγαλέα παρανομεί και παραβιάζει στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών. Αυτή η ανοχή της πολιτείας είναι τουλάχιστον παράδοξη, αφού είναι εμφανές πλέον ότι η αριστερά έχει χάσει την ιδεολογική της ηγεμονία έναντι της εθνικής ιδεολογίας, κάτι που αποτυπώνεται και στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Εκεί φαίνεται καθαρά ότι τις εκλογικές απώλειες από την κεντροδεξιά παράταξη, κατά κανόνα, δεν τις οικειοποιούνται τα όποια αριστερά σχήματα, τα οποία δείχνουν απλώς να τρώνε τις σάρκες τους. Αντίθετα, στον δεξιό χώρο του πολιτικού σκηνικού φαίνεται ότι υπάρχουν διεργασίες, περιοριζόμενες πάντως σε προσωποπαγή κυρίως κόμματα, που καρπούνται αυτές τις διαρροές.
Παρ᾽ όλ᾽ αυτά, τη στιγμή που τα ανόητα και παράλογα αφηγήματα της αριστεράς καταρρέουν και αφήνουν ερείπια με τα αδιέξοδά τους, η ανοχή στις παρανομίες και στις προκλήσεις της συνεχίζεται. Δύο πρόσφατα παραδείγματα καταδεικνύουν αυτή την πραγματικότητα:
- Η περίπτωση της βεβήλωσης του ιερού βράχου της Ακροπόλεως. Το ΚΚΕ συστηματικά βεβηλώνει τον χώρο με την ανάρτηση κομματικών πανό που αναρτά εκεί. Πριν την πρόσφατη εισβολή του με τα πανό για την Παλαιστίνη, είχαν προηγηθεί ανάλογες το 2022 εναντίον των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και το 2019 εναντίον της «Συμφωνίας» των Πρεσπών (υπό την οπτική του ΚΚΕ, φυσικά!), καθώς και το 2011 με πανό του ΠΑΜΕ. Δεν υπήρξε ποτέ τιμωρία των υπευθύνων για την κομματική εργαλειοποίηση και βεβήλωση του αρχαιολογικού χώρου. Αντιθέτως, όταν κάποια στιγμή μία τουρίστρια φωτογραφήθηκε κρατώντας την ελληνική σημαία, με φόντο τον Παρθενώνα, απειλήθηκε με προσαγωγή για … άσκοπη χρήση του εθνικού μας συμβόλου! Για να μη μιλήσουμε για τις προσαγωγές νεολαίων της Θεσσαλονίκης, που την εποχή των μεγαλειωδών συλλαλητηρίων, είχαν αναρτήσει ένα πανό στον Λευκό Πύργο που αναφερόταν στην ελληνικότητα της Μακεδονίας μας!
- Η διαστρέβλωση του μνημειακού χαρακτήρα του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη. Το μνημείο δημιουργήθηκε προς τιμήν των αφανών ηρωικών νεκρών στους διαφόρους αγώνες του έθνους. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στον χώρο αυτό, απομειώνει την σημασία του μνημείου και δεν συνάδει με τον χαρακτήρα και τον σκοπό της δημιουργίας του. Κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν ένα έγκλημα που συντελέστηκε από την αδιαφορία του κράτους για την ασφάλεια των πολιτών του και απαιτείται η τιμωρία των υπευθύνων. Κανείς δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από το δράμα ενός πατέρα που προσπαθεί να πείσει την ανάλγητη εξουσία να του δώσει το δικαίωμα της εκταφής του παιδιού του, για να διαπιστώσει αν πράγματι πρόκειται για το παιδί του μέσα στο μνήμα. Δεν είναι όμως αυτός ο χώρος που πρέπει να συμβαίνουν αυτού του είδους οι εκδηλώσεις. Ο Δήμος Αθηναίων θα έπρεπε ήδη να είχε χωροθετήσει τμήμα της πλατείας Συντάγματος προκειμένου να ανεγερθεί μνημείο με τα ονόματα των δολοφονηθέντων συνανθρώπων μας στα Τέμπη, όπως έγινε πρόσφατα στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Εκεί θα μπορούσαν να γίνονται όλες αυτές οι διαμαρτυρίες και οι εκδηλώσεις. Δεν το έκανε και είναι υπόλογος για την παραποίηση του νοήματος και της φυσιογνωμίας του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, όπως υπόλογη είναι και η κυβέρνηση που εξακολουθεί να το ανέχεται.
Είναι γνωστό ότι η αριστερά στερείται εθνικών ευαισθησιών, αφού ο διεθνισμός και το εθνοδιαλυτικό αφήγημα της «πάλης των τάξεων» κυριαρχούν στην ιδεολογία της. Μία πολιτεία, όμως, που σέβεται τον εαυτό της και τον ρόλο της, οφείλει να νοιώθει και να δρα υπεύθυνα για την διαφύλαξη των αξιών της κοινωνίας και της πατρίδας.
