γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Συγγραφέας Αρθρογράφος «Ελεύθερη Ώρα»
Η πρόθεση τού Αλέξη Τσίπρα να επανέλθει στην ενεργό πολιτική μάχη, βασίζεται στην… αμνησία των ψηφοφόρων! Δηλαδή, στο πόσο εύκολα λησμονούν, ορισμένοι τουλάχιστον, τα λάθη και τα αρνητικά του, από την συνολική θητεία του ως πρωθυπουργού και αρχηγού τής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μεταξύ Ιανουαρίου 2015 και Ιουλίου 2023. Ο άνθρωπος που εμφανίστηκε ως «χαρισματικός» ηγέτης τής Αριστεράς, είναι αυτός που την κατέστησε αναξιόπιστη, και την επρόδωσε κάτω από την ασφυκτική πίεση των «σαρκοφάγων» των Βρυξελλών. Με την απήχηση που είχε ο νεαρός Αλέξης στον χώρο του, κυριολεκτικά έβλαψε καίρια την παράταξή του, επειδή ο ίδιος δεν πιστεύει σε αρχές!
Δεν τον ενδιαφέρουν οι αγώνες τού παρελθόντος, ούτε είχε ποτέ οράματα για να συνεχίσει σε δρόμους από τους οποίους αγωνίσθηκαν για τα «πιστεύω» τους, οι παλαιοί. Είδε την πολιτική, σαν ευκαιρία, που θα τον οδηγούσε σε αξιώματα, εάν ελισσόταν έξυπνα. Και, πράγματι το πέτυχε, επειδή κανείς απ’ όσους στεγάζονται στο κομματικό κατασκεύασμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δεν διαθέτει τις προϋποθέσεις για να δώσει ώθηση σ’ ένα τέτοιο κομματικό σχήμα. Πολλοί πιστεύουν, πως όταν εξ αιτίας τής εκλογικής ήττας αναγκάσθηκε να παραιτηθεί, ευνόησε εκ του παρασκηνίου την προώθηση τού Κασσελάκη, με την βεβαιότητα ότι η παράλυση και η διακωμώδηση θα προέκυπταν σύντομα, κι όλοι θα στρέφονταν ξανά προς αυτόν, όπως κι έγινε.
Ο χρόνος αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, για να επιτευχθεί ένας έξυπνος στόχος. Εξασθενίζει την μνήμη, και καλλιεργεί την άμβλυνση αδυναμιών και της αντιπαλότητας που μοιραίως προκύπτει στην διαμάχη για την απόδοση ευθυνών. Στην πορεία του το ΚΚΕ, διέπραξε σωρεία «λαθών», δηλαδή ασυγχώρητων σφαλμάτων, για ορισμένα εκ των οποίων αργότερα, αναγκάσθηκε να κάνει… «αυτοκριτική» και να αναγνωρίσει την ολέθρια πλάνη του. Μέσα σ’ αυτά, ήταν και το «Μακεδονικό». Είναι γνωστό, ότι από τον Νοέμβριο του 1931, όταν ο Ζαχαριάδης διορίστηκε Γραμματέας του ΚΚΕ από το Κρεμλίνο, μιλούσε για «εθνική καταπίεση τού πληθυσμού της Μακεδονίας και Θράκης, από την ελληνική μπουρζουαζία…».
Είχε όμως την «δικαιολογία», ότι εξυπηρετούσε την πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης και του Στάλιν. Ο Τσίπρας, όταν υπέγραψε την επονείδιστη «Συμφωνία των Πρεσπών» και ανεγνώρισε «Μακεδονική» γλώσσα για τους Σκοπιανούς, δεν το έκανε κάτω από την πίεση κανενός Στάλιν. Έβαλε πρόθυμα την υπογραφή του, για να ικανοποιήσει τον… Αμερικανό αξιωματούχο Μάθιου Νίμιτς, και για να εξασφαλίσει την εύνοια τού Καπιταλιστικού Ιερατείου των Βρυξελλών! Τέτοια νοοτροπία «Αριστερού», δεν θα συναντήσετε πουθενά στην παγκόσμιο Ιστορία…
Δεν ήταν ακατανόητη μόνο η εξωτερική του πολιτική. Ήταν και η εσωτερική. Πόσοι θυμούνται, ότι ευθύνεται για τις αποφυλακίσεις, όχι πολιτικών κρατουμένων, αλλά για αποφυλακίσεις 17.000 ποινικών, στην πενταετία τής διακυβέρνησής του; Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την υπέρμετρη αύξηση τής φορολογίας, ή την υποταγή του στα κελεύσματα τής Μέρκελ και του Σόϊμπλε; Χρειάζεται βιβλίο ολόκληρο για να καταγράψει κανείς την πιο… σουρεαλιστική αριστεροκαπιταλιστική πολιτική, που θα μπορούσε ποτέ να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Πού βασίζεται, επομένως ο Αλέξης για να πραγματοποιήσει την επιστροφή του στην πολιτική αρένα; Θα εμφανιστεί σαν «Αριστερός»; Αλλά, τι σόϊ «Αριστερός» είναι αυτός, ο οποίος εξύμνησε την μαντάμ Μέρκελ, αυτή την Μέγαιρα τού Βερολίνου;
Συμβαίνει να μην έχουμε ξεχάσει εμείς το άρθρο – ύμνο τού Αλέξη για την μαντάμ Άνγκελα, όταν εκείνη απεχώρησε από την Καγκελαρία. Ο Αλέξης που ασφαλώς φιλοδοξεί να ξαναγίνει πρωθυπουργός, τότε είχε επιβεβαιώσει και τους πιο δύσπιστους, ότι η υποταγή του στην γερμανική «μπότα», δεν αποτελούσε μία πρόσκαιρη επιλογή, αλλά μία κωλοτούμπα διαρκείας. Το περίεργο είναι, ότι τότε ο Αλέξης δεν περιορίσθηκε σε δικαιολογίες για τις μνημονιακές δεσμεύσεις, αλλά προχώρησε σε μία ακατανόητη ενέργεια. Συμμετείχε σε ένα πολύ εκτενές αποχαιρετιστήριο αφιέρωμα τής εφημερίδας «FAZ» για την Μέρκελ, την οποία παρουσίαζαν, ως την… πιο «σπουδαία» και «κορυφαία» πολιτικό της Ευρώπης! Κι ο Αλέξης ως… «Αριστερός», έβαλε το δικό του λιθαράκι σ’ εκείνη την πολιτική αγιογραφία της μαντάμ, μαζί με άλλους αρχηγούς κρατών, και παράγοντες τού διεθνούς Καπιταλισμού, σαν τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, και την Κριστίν Λαγκάρντ…
Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών, ήταν η συμβολή τους στο μνημονιακό αλυσοδέσιμο τής πατρίδας μας, που εξυπηρετούσε τον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό. Έδωσε κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα «διαπιστευτήριά» του στο Ιερατείο των Βρυξελλών, και στην Ουάσιγκτον. Άλλωστε, ο Αλέξης συντάχθηκε με τα κόμματα τού πολιτικού συστήματος, που ήσαν αντίθετα για την έξοδο από το ευρώ. Σαν «Αριστερός», θα όφειλε να τονώσει ένα ισχυρό κίνημα στην κοινωνία για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Ίσως όχι αμέσως, αλλά να εξηγήσει με ειλικρίνεια στους πολίτες, ότι με το κοινό νόμισμα η χώρα μας αλυσοδέθηκε από τους ξένους τραπεζίτες.
Ποτέ δεν ακούστηκαν από το στόμα του τέτοια λόγια… Τώρα, για την αυθαίρετη πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη να γίνουμε ουραγοί του Ζελένσκι και εχθροί με την Ρωσία, δεν είπε ποτέ λέξη. Προφανώς δεν θέλει να δυσαρεστήσει και το ΝΑΤΟ. Δεν ξεχάσαμε επίσης, ότι την επομένη τής ήττας του το 2019 και της αποχώρησής του από την πρωθυπουργία, εγκατέλειψε την πολιτική των εξορύξεων στο Αιγαίο μέσω της EXXON MOBIL. Την εχαρακτήρισε καταστροφική για το περιβάλλον, και προσεχώρησε πλήρως στην πολιτική πράσινης ενέργειας τού Προέδρου Μπάϊντεν… Ο Αλέξης όμως, έδωσε σήμα, ότι θα επιστρέψει! Προφανώς αρκείται στην χρεοκοπία του Μητσοτάκη, και στην εμφανή πτώση τής Νέας Δημοκρατίας στις δημοσκοπήσεις.
Στο 21% κατακρημνίστηκε η Νέα Δημοκρατία στην πρώτη δημοσκόπηση τού Αυγούστου. Ασφαλώς, οι επιδόσεις τού κυβερνώντος κόμματος είναι απογοητευτικές, και επιβεβαιώνουν την καθοδική πορεία του. Οι αποκαλύψεις του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά και της δυσφορίας των πολιτών για τα άθλια οικονομικά τους, τους ώθησαν να γυρίσουν τα νώτα στον πρωθυπουργό των υποχρεωτικών εμβολίων τού Μπουρλά. Αλλά, αυτά δεν αρκούν για να δώσουν συγχωροχάρτι στον Τσίπρα. Θα απειλήσει βέβαια ο Αλέξης την Ν.Δ., σε εκλογική αναμέτρηση, αλλά συγκλονιστική αλλαγή του σκηνικού δεν επιτυγχάνεται.
Ο Μητσοτάκης θα γκρεμιστεί μόνο από την εμφάνιση κόμματος τού ιδίου ιδεολογικού χώρου με αυτό της Ν.Δ. Εάν ο Τσίπρας μιλούσε με ειλικρίνεια, ίσως να είχαμε άλλα αποτελέσματα, αλλά δεν το κάνει. Δεν άκουσε ούτε την πονηρή φίλη του Άνγκελα Μέρκελ, η οποία όταν κάποιο βράδυ έτρωγε με τον φίλο της Αλέξη σε μία ψαροταβέρνα στον Πειραιά, του είπε ότι: «Το πιο σημαντικό, είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια…»! Ο Αλέξης δεν φάνηκε ειλικρινής με τους ψηφοφόρους του, γι’ αυτό οι πολίτες δεν του έχουν πλέον εμπιστοσύνη…
