γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Συγγραφέας Αρθρογράφος «Ελεύθερη Ώρα»
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την απροσχημάτιστη ευρωδουλεία του, έσυρε την Ελλάδα από μία πολυδιάσταστη διπλωματία, σε ταπεινωτική ήττα. Χωρίς την συναίνεση τού ελληνικού λαού, μας ενέταξε στο άρμα τού τουρκόφιλου Ζελένσκι, και μας έκανε εχθρούς με την Ρωσία. Αγνοεί τους παραδοσιακούς ιστορικούς δεσμούς που έχουμε με την μεγάλη αυτή χώρα, από την εποχή του 1821 και της Φιλικής Εταιρίας. Για να φανεί αρεστός στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον, προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει τους λόγους για τους οποίους η Ρωσία δεν μπορεί να υποκύψει στις αξιώσεις της πονηρής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πώς να ανεχθεί η Μόσχα δυνάμεις του ΝΑΤΟ δίπλα της, όταν γνωρίζει ότι στόχος των Νατοϊκών είναι η διάλυση, ή έστω η αποδυνάμωσή της, ώστε να κυριαρχήσει σε παγκόσμιο επίπεδο η απολυταρχία της ευρωπαϊκής οικονομικής δικτατορίας; Ειδικά με την Ρωσία, οι σχέσεις μας πρέπει να είναι προσεκτικές, αλλά ο Κυριάκος χωρίς την έγκριση ουδενός, μας ενέταξε στην λάθος πλευρά της Ιστορίας. Δεν αξιολόγησε το «προφίλ» του Ρώσου ηγέτη. Διότι ο Πούτιν, βαφτισμένος μυστικά Χριστιανός με απόφαση τής μητέρας του, από τον καιρό τού σοβιετικού καθεστώτος (ο ιερέας ήθελε να του δώσει το όνομα Μιχαήλ) ποτισμένος με αρχές, ιδανικά και εθνική συνείδηση, παρέλαβε μία χώρα, που από παντοδύναμη, κατέρρεε.
Ο Γκορμπατσόφ είχε χάσει την κατάσταση από τα χέρια του και κατήντησε να διαφημίζει… πίτσες στην αμερικανική τηλεόραση! Κι ακολούθησε ο μέθυσος Γέλτσιν, περίγελος των Αμερικανών και όλων των ξένων ηγετών. Ο Γέλτσιν, αθεράπευτα αλκοολικός, έφερε την πατρίδα του στο κατάντημα να δανείζεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με τον Λαό να πεινάει, και έβγαλε όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας του στο σφυρί. Την ίδια ώρα η Δύση, αθέτησε τις υποσχέσεις της προς την Ρωσία, ότι δεν θα επεκτείνει τα όρια της επιρροής τού ΝΑΤΟ προς τις Βαλτικές χώρες μετά την επανένωση τής Γερμανίας. Αυτή την στιγμή, η Δύση επαναλαμβάνει το ίδιο σχέδιο, για να διαλύσει την Ρωσία, κι έχουν το θράσος οι Βρυξέλλες να απειλούν τις ευρωπαϊκές χώρες, εάν διατηρήσουν φιλικές σχέσεις με την μεγάλη χώρα τού Πούσκιν και του Ντοστογιέφσκι.
Κι ο Κυριάκος, έρχεται θλιβερός ουραγός αυτής της ξενόδουλης πολιτικής. Στο εσωτερικό της Ρωσίας, προτού αναλάβει ο Πούτιν, δρούσαν ανεξέλεγκτα ολιγάρχες που αμφισβητούσαν την εξουσία των εκάστοτε Προέδρων, ενώ πράκτορες ξένων υπηρεσιών προσπαθούσαν να αποσταθεροποιήσουν την χώρα. Ευτυχώς, γρήγορα ο Πούτιν κατάλαβε πως η ανάκαμψη τού γοήτρου της πάλαι ποτέ κραταιάς αυτής χώρας, και η ανάκτηση τού σεβασμού στις διεθνείς σχέσεις, περνούσαν μέσα από τρεις πυλώνες: Από την Ορθοδοξία, που είναι συνυφασμένη με την εθνική ταυτότητα τής Ρωσίας (εξ ου και το αδιάπτωτο ενδιαφέρον του για το Άγιον Όρος που έγινε θέατρο αμερικανικών και ρωσικών επιχειρήσεων επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή), από την αμυντική ενίσχυση τής Ρωσικής Ομοσπονδίας μέσω τής ανασυγκρότησης τού στρατού και της βιομηχανίας εξοπλισμών, και βεβαίως, πριν και πάνω απ’ όλα, από την καλή εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών της χώρας, τού ενεργειακού της πλούτου.
Κυρίως από το τελευταίο (στο βιβλίο του εκλεκτού συναδέλφου Μαν. Κοττάκη «Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή» υπάρχουν πολλά στοιχεία γι’ αυτό το θέμα). Ο Πούτιν σαν αληθινός μεγαλόπνοος ηγέτης, ανασύνταξε τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας του, μετά την διάσπαση τής πασίγνωστης K.G.B., τοποθέτησε εκεί ανθρώπους – κλειδιά, με τους οποίους συνδεόταν από την εποχή τής δικής του θητείας στις μυστικές υπηρεσίες τής τότε Σοβιετικής Ένωσης. Και τα χρόνια εκείνα βέβαια, η Ουκρανία ανήκε στην Σοβιετική Ένωση. Και ο Νικήτα Χρουστσώφ, πρωθυπουργός της ΕΣΣΔ, ήταν ο πρώτος Γραμματέας τού Κ.Κ. Ουκρανίας από το 1938. Τώρα η Ουκρανία, με τον νεαρό τυχάρπαστο Ζελένσκι, θέλει να μεταβληθεί σε ορμητήριο τού ΝΑΤΟ, για να διαλύσει την Ρωσία.
Κι ο Κυριάκος παραδοσιακά γερμανόφιλος, εντάσσεται σ’ αυτήν την προσπάθεια, χωρίς κανείς να τον εξουσιοδοτήσει. Εδώ, οι πάντες αποκρύπτουν ένα μέγα πολιτικό παρασκήνιο. Η ναζιστική Γερμανία έχασε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χάρις σε μεγάλο βαθμό, από την Σοβιετική Ένωση. Οι Γερμανοί όμως, δεν αλλάζουν. Σαν μηχανές ρομπότ, έχουν την υπομονή να περιμένουν. Το καλοκαίρι του 1945 οι Συμμαχικές Δυνάμεις αποφάσισαν τον αφοπλισμό τής Γερμανίας, στην Διάσκεψη τού Πότσνταμ. Η καταστροφή των γερμανικών όπλων και η αφαίρεση τής δυνατότητας υλοποίησης επεκτατικών βλέψεων σε βάρος της Ευρώπης και του κόσμου, ήταν η βασική προϋπόθεση για την «αναμόρφωση» αυτής της χώρας, που κάποτε ζητωκραύγαζε τον Χίτλερ. Μεταπολεμικά, με την πάροδο τού χρόνου, παλαιοί ναζιστές εξελίχθησαν σε ηγετικές φυσιογνωμίες τού ΝΑΤΟ. Όπως ο Χόϋζινγκερ, ο Σπάϊντελ, ο αντιναύαρχος Βάγκνερ, ο Φον Γκραίμπεν, και άλλοι.
Τώρα η Γερμανία, με τον απατηλό μανδύα τής «ευρωπαϊκής προοπτικής» εφαρμόζει την δικτατορία τού άκρατου καπιταλισμού στην Ευρώπη. Πρόσφατα, έγινε γνωστό από το πρακτορείο «Ρόϊτερ», ότι η κυβέρνηση τού καγκελαρίου Μερτς ετοιμάζεται, μεταξύ άλλων, να αγοράσει 20 μαχητικά αεροσκάφη «Γιουροφάϊτερ», έως 3.000 τεθωρακισμένα οχήματα τύπου «BOXER» και περίπου 3.500 τεθωρακισμένα οχήματα PATRIA μεταφοράς προσωπικού. Το πρακτορείο «Ρόϊτερ» αιτιολογεί την κατακόρυφη αύξηση των αμυντικών δαπανών των Γερμανών, σημειώνοντας, πως «οι αγορές αυτές, αποτελούν μέρος της προσπάθειας τού καγκελαρίου Φρίντριχτ Μερτς να δημιουργήσει τον ισχυρότερο συμβατικό στρατό της Ευρώπης, με στόχο την μείωση τής εξάρτησης από έναν ολοένα και πιο απρόβλεπτο σύμμαχο, τις Ηνωμένες Πολιτείες, και την ανάληψη μεγαλύτερης ευθύνης για την ευρωπαϊκή ασφάλεια…»!
Ολοφάνερα, λοιπόν, η Γερμανία ξανάρχεται για να… «προστατεύσει» την Ευρώπη, βασιζόμενη στην ελπίδα, ότι οι Λαοί ξεχνούν εύκολα… Και είχε το θράσος η Ευρωπαϊκή Ένωση, τον περασμένο Μάϊο, να γυρίσει την πλάτη στην ένδοξη μνήμη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ύπατη Εκπρόσωπος και αντιπρόεδρος τής Κομισιόν, η μαντάμ Κάγια Κάλλας, απείλησε με διπλωματικές ή με πολιτικές κυρώσεις, όποιον αρχηγό κράτους τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα τιμούσε με την παρουσία του την Μόσχα, στην παραδοσιακή επέτειο κατά του ναζισμού. Κι ο Μητσοτάκης έγινε φερέφωνο αυτής της ιταμής απειλής.
Η συμπλήρωσις 80 ετών τον περασμένο Μάϊο από την συνθηκολόγηση τής ναζιστικής Γερμανίας, βρήκε την Ευρώπη σημαδεμένη από την απειλή της Ουκρανίας, και με την Γερμανία να υψώνει ξανά απειλητική το ανάστημά της, για να επιχειρήσει να επιτύχει, ό.τι δεν κατάφερε το 1945…
