γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Εκείνη η γενική απεργία της 9ης Απριλίου, ήταν ένα ξέσπασμα αγανάκτησης των εργαζομένων, που πνίγονται μέσα στην αντιλαϊκή «ευρωπαϊκή προοπτική». Αυτή ακριβώς η πολυδιαφημιζόμενη ορολογία, ένα πράγμα σημαίνει: Ότι δεν υπάρχει καμία «προοπτική» μέσα στο γκέτο των Βρυξελλών. Η κυβέρνηση το γνωρίζει, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτε, αφού είναι ευρωκατοχική «κυβέρνηση», και υπακούει στις εντολές των κατακτητών – κηδεμόνων, που ρυθμίζουν τους κανόνες για το εάν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε.
Και η υποκρισία υφίσταται και από την πλευρά τής Αντιπολίτευσης. Διότι τα αντιπολιτευτικά κόμματα, καταδικάζουν μεν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, αλλά δεν τολμούν να πουν τίποτα για τους πραγματικούς φταίχτες της δυστυχίας τού λαού, που είναι οι υποκριτές «εταίροι». Στους χαλεπούς καιρούς μας, για να έχει ελπίδες ένα κόμμα να επιβιώσει και να σταθεί στην εξουσία, πρέπει να έχει την εύνοια των Βρυξελλών και της Αμερικής. Αυτές τις απλές – φριχτές όμως – αλήθειες δεν μπορούν να τις μνημονεύσουν οι λαλίστατοι πολιτικοί αρχηγοί. Η κυβέρνηση, άφησε να περάσει εκείνη η Τετάρτη της γενικής απεργίας με την βεβαιότητα, ότι την επομένη, η πικρή καθημερινότητα θα σκεπάσει τις κραυγές διαμαρτυρίας για την φτώχεια που μαστίζει τους πολίτες. Στο μεταξύ, οι κραυγές αγανάκτησης για το έγκλημα των Τεμπών και για την προσπάθεια συγκάλυψης των ενόχων, δεν στέκονται ικανές να ευαισθητοποιήσουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη ώστε να παραιτηθεί.
Το καυτό ζήτημα των Τεμπών, δεν θεωρείται από το Μέγαρο Μαξίμου αρκετό για να ωθήσει τον Κυριάκο να ζητήσει αναβάπτιση στην λαϊκή εμπιστοσύνη. Με το γνωστό αλαζονικό του ύφος, ο Πρωθυπουργός δηλώνει ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2027, και δεν συντρέχει ουδείς λόγος πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Και με την γνωστή του έπαρση, διαβεβαιώνει ότι και όταν κάποτε πάμε σε εκλογές, αυτές θα τις κερδίσει πάλι εκείνος!… Σαν μικρός σατράπης, ο Κυριάκος θεωρεί ότι αυτός θα αποφασίζει για την ζωή μας, όπως έκανε τότε με τα «εισαγόμενα» εμβόλια της PFIZER για τον κορωνοϊό που μας διοχέτευσαν έξωθεν.
Δεν ξεχνάμε τις αμαρτίες του Μητσοτάκη, και κάποτε πολλά θα έλθουν στο φως. Φυσικά, εάν υπήρχε Αντιπολίτευση, η αλαζονεία τού Κυριάκου θα πήγαινε περίπατο, και θα είχε πέσει από την εξουσία. Δυστυχώς όμως και η εικόνα τής Αντιπολίτευσης, είναι απογοητευτική. Ουραγός στα παρανοϊκά σχέδια των Βρυξελλών, της μαντάμ Ούρουσλας και του Μακρόν κατά της Ρωσίας, ο Κυριάκος καθίσταται θλιβερός υποστηρικτής τού Ζελένσκι. Αλλά, εδώ συμβαίνει και κάτι άλλο, που δείχνει ότι στην πραγματικότητα υφίσταται μία ιδιότυπη δικτατορία, που κανονίζει ποιοι ηγέτες στον ευρωπαϊκό χώρο θα αχρηστευθούν, και ποιοι θα ενισχυθούν.
Για να ρίξουμε λοιπόν μία ματιά γύρω μας. Ρουμανία, Τουρκία, Γαλλία. Τρεις χώρες που βρίσκονται στην συλλογική Δύση, στο ΝΑΤΟ, και οι περισσότερες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σ’ αυτές τις χώρες πρόσφατα έχουν συντελεσθεί αποκλεισμοί ηγετών πολιτικών κομμάτων και εκλογικών συνδυασμών. Ουσιαστικά δηλαδή, έχουμε απαγόρευση καθόδου κομμάτων και σχηματισμών, σε εκλογές, προεδρικές ή βουλευτικές. Το μέσον αχρήστευσης των ενοχλητικών στους ευρωπαίους κηδεμόνες, είναι οι ποινικές διώξεις κατά των αρχηγών κομμάτων, που ενεργοποιούν τον πολιτικό τους αποκλεισμό. Στην Ρουμανία, τον περασμένο Δεκέμβριο, το Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωσε τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών σε βάρος του νικητή Καλίν Γκεοργκιέσκου, με το επιχείρημα τής παράνομης υποστήριξής του στο Τικ-Τοκ από ρωσικούς ψευδείς λογαριασμούς.
Στην συνέχεια, αφού ασκήθηκαν εναντίον του διώξεις για σοβαρά αδικήματα, το Κεντρικό Γραφείο Εκλογών, του απηγόρευσε στις αρχές Μαρτίου να μετάσχει στον β’ γύρο. Στην Τουρκία στις 19 Μαρτίου, συνελήφθη αιφνιδιαστικά από τον σουλτάνο Ρετζέπ Ταγίπ, ο ηγέτης τού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Εκρέμ Ιμάμογλου, βασικός διεκδικητής της εξουσίας. Τέλος, στην Γαλλία, η Μαρί Λεπέν ηγέτρια της Εθνικής Συσπείρωσης, δημοφιλής, με ποσοστά που διαρκώς ανεβαίνουν, ήταν σχεδόν βέβαιο, ότι θα ερχόταν πρώτη στις προεδρικές εκλογές του 2027. Της επεβλήθη όμως αιφνιδίως από γαλλικό ποινικό δικαστήριο, ποινή φυλάκισης 4 ετών (δύο έτη με αναστολή και δύο με κατ’ οίκον περιορισμό), αλλά δεν έφτανε αυτό.
Ο Μακρόν ουσιαστικά, θέλει να της επιβληθεί και πενταετής στέρηση τού δικαιώματος εκλογής, με άμεση εφαρμογή! Πράγμα που σημαίνει, ότι δεν θα μπορεί να μετάσχει ως υποψήφια στις προεδρικές εκλογές του 2027. Κατά «σύμπτωσιν» όλοι αυτοί αμφισβητούν την ορθότητα και χρησιμότητα πολλών αποφάσεων και κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Όσοι λοιπόν έχουν ρεύμα, αλλά απεχθάνονται την κηδεμονία των «εταίρων» πρέπει με διάφορες αιτίες και προφάσεις, να βρεθούν έξω από την πολιτική σκακιέρα. Γι’ αυτό, και πολλοί δικοί μας πολιτικοί φροντίζουν την διαγωγή τους έναντι τού Ιερατείου των Βρυξελλών. Το ζήτημα όμως της απαγόρευσης πολιτικών κομμάτων, αποτελεί ένα παλαιό συνταγματικό πρόβλημα στην Ευρώπη και γενικότερα στις δυτικές δημοκρατίες. Το γεγονός αυτό, τονίζει σε άρθρο του και ο έγκριτος νομικός κ. Δημ. Μπελαντής.
Αυτό το πρόβλημα που εμφανίζεται στον ευρωπαϊκό χώρο στους χαλεπούς μας καιρούς, σχετίζεται με την συζήτηση περί της «μαχόμενης δημοκρατίας». Για το εάν δηλαδή ένα δημοκρατικό καθεστώς, οφείλει να παρεμβαίνει προληπτικά (πριν από την εκδήλωση βιαίας ανατροπής του) και να απαγορεύει την λειτουργεία των κομμάτων που κατά την γνώμη «κάποιων», σκοπεύουν να ανατρέψουν το πολίτευμα. Πρόκειται για νομικό σόφισμα, που αχρηστεύει ενοχλητικούς παράγοντες που δεν είναι της εμπιστοσύνης των Βρυξελλών. Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτό το ευρωπαϊκό χάος, και την ανατροπή αρχών και αξιών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη – δεδηλωμένη θεραπαινίδα τού Ξένου Ιερατείου – προσπαθεί να θολώνει τα νερά, και να υπόσχεται «ενίσχυση» σε πολλούς κλάδους που υποφέρουν, ώστε να κυλάει ο χρόνος.
Αόριστες υποσχέσεις δίνει στα στελέχη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, και οι αρμόδιοι κλείνουν τα αυτιά τους στις φωνές διαμαρτυρίας που δονούν την ατμόσφαιρα. Επικρατεί η πονηρή αντίληψη των φαύλων ότι «και αυτό θα περάσει…»! Άφησέ τους να φωνάζουν. Θα κουραστούν, και κάποτε θα σιγήσουν!… Το κύμα αγανάκτησης όμως φουντώνει, και αν λάβει και άλλες διαστάσεις, θα ξεχειλίσει και θα παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Κι αυτό θα συμβεί ξαφνικά, όταν οι ανάλγητοι κυβερνήτες θα βρίσκονται σε λήθαργο. Υπάρχουν όμως και οι εσωτερικές κυβερνητικές αναταράξεις.
Αυτό το νέο «κίνημα» βουλευτών, οι Έντεκα «γαλάζιοι», που κατέθεσαν ερώτηση γεμάτη… «καρφιά» σε 8 υπουργούς για το επικίνδυνο REAL ESTATE των Τούρκων στην παραμεθόριο, ενώ φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες ερωτήσεις για τα εθνικά θέματα. Το κυβερνητικό σκάφος κλυδωνίζεται, αλλά δεν βουλιάζει ακόμα, επειδή η Αντιπολίτευση χωλαίνει απίστευτα. Όμως η λαϊκή οργή υφίσταται, η αγανάκτηση κορυφώνεται, και το «αύριο» προβάλλει στον ορίζοντα σκοτεινό…
