Ο Πούτιν χρησιμοποιεί τη ρωσική εκκλησία για να διαδώσει την αγία θέση του στο Έθνος χωρίς διαχωρισμό θρησκείας και κράτους. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εμφανίστηκε σαν να κήρυττε από τον ουρανό κατά τη διάρκεια ομιλίας του προς τους θρησκευτικούς ηγέτες της Ρωσίας. Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εκφώνησε κεντρική ομιλία στις 28 Νοεμβρίου στην Ολομέλεια του Παγκόσμιου Ρωσικού Λαϊκού Συμβουλίου, μιας θρησκευτικής οργάνωσης υπό την ηγεσία του επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας και στενού συμμάχου του Πούτιν, Πατριάρχη Κυρίλλου.
Η εξαιρετικά χορογραφημένη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Κρεμλίνο και παρακολούθησαν κληρικοί άλλων θρησκειών – συμπεριλαμβανομένου του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού – κορυφαίοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, στρατιωτικοί και νέοι. Η σκηνή έμοιαζε με τέμπλο, ένα ξύλινο και μεταλλικό χώρισμα με πόρτες που συγκρατεί σειρές σχηματοποιημένων επιχρυσωμένων εικόνων και χωρίζει το ιερό από τον κυρίως ναό στις ρωσικές ορθόδοξες εκκλησίες. Συμβολίζει το όριο μεταξύ του Θεού και του Ουρανού (Ο Άγιος) και των ανθρώπων (Ο Κοσμικός).
Στη θέση των εικόνων που θεωρούνται ιερές επειδή απεικονίζουν διάφορους αγίους, υπήρχε μια γιγαντιαία οθόνη τηλεόρασης πλαισιωμένη από τις πανομοιότυπες εικόνες του “Σωτήρα του Θαυματουργού” (Spas Nerukotvornyi, που κυριολεκτικά σημαίνει σωτήρας που δεν δημιουργήθηκε με το χέρι). Αυτή η αρχαία εικόνα, πιστεύουν οι Ρώσοι χριστιανοί, δεν ζωγραφίστηκε από καλλιτέχνη, αλλά εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα ενός θαύματος, όταν ο Χριστός έπλυνε το πρόσωπό του με νερό και το σκούπισε με ένα μαντήλι. Ο Χριστός έδωσε το μαντήλι σε έναν ζωγράφο, τον Ananiy, ο οποίος υπηρέτησε ως αρχειοφύλακας για τον Avgar. Ο Άβγαρος θεραπεύτηκε από λέπρα με τη βοήθεια του μαντηλιού που είχε πάνω του την εικόνα του Χριστού.
Κάτω από την οθόνη υπήρχε μια μεγάλη πινακίδα πλάτους σκηνής διακοσμημένη με χρυσούς σταυρούς και τρούλους εκκλησιών στο πράσινο φόντο, με τον τίτλο της εκδήλωσης “XXV World Russian Peoples’ Concilium”. Όταν η γιγαντιαία οθόνη τηλεόρασης ενεργοποιήθηκε, εμφανίστηκε μια ζωντανή εικόνα του Πούτιν και όλοι, συμπεριλαμβανομένου του Κυρίλλου, αντιμετώπισαν τον Πούτιν και τα είδωλα του Σωτήρα, καθώς μια ανδρική χορωδία άρχισε να τραγουδά το «To Czar Heavenly», μια προσευχή του όγδοου αιώνα στο Άγιο Πνεύμα, η οποία έγινε μέρος της υπηρεσίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Προλογιζόμενος από τον Κύριλλο, ο Πούτιν εκφώνησε την ομιλία εικονικά, από την οθόνη που δέσποζε πάνω από το ακροατήριο, σαν να μιλούσε από τον ουρανό.
Ο Πούτιν ξεκίνησε την ομιλία του με «ενός λεπτού σιγή» για να τιμήσει τις μνήμες των «πεσόντων ηρώων» που πολέμησαν για την «πατρίδα» μας (στην Ουκρανία). Στη συνέχεια μίλησε για τον κρίσιμο ρόλο της εκκλησίας στη ρωσική κρατική υπόσταση και ιστορία, για τον αγώνα της Ρωσίας κατά της Δύσης για ελευθερία και κυριαρχία ως μεγάλη δύναμη (derzhava) και ανεξάρτητο πολιτισμό και για τις προθέσεις της Δύσης να υποδαυλίσει «διεθνοτική και διαθρησκευτική διχόνοια» και να «διασπάσει την κοινωνία μας». Απέδωσε την κατάρρευση της ΕΣΣΔ στο γεγονός ότι οι κομμουνιστές εγκατέλειψαν τη θρησκεία και δημιουργήθηκε ένα πνευματικό κενό.
Ο Πούτιν έκανε επίσης μια διάκριση μεταξύ της Ρωσίας, της οποίας ο πολιτισμός επικεντρώνεται στις παραδόσεις και την οικογένεια και όπου όλοι γνωρίζουν τι είναι η μητέρα και ο πατέρας, και της παρακμιακής Δύσης με τις ψευδοεπιστήμες πολλαπλών φύλων. Ο Πούτιν κατέληξε δηλώνοντας ότι αν και επισήμως, η εκκλησία χωρίζεται από το κράτος στη Ρωσία, «είναι αδύνατο να διαχωριστεί η Εκκλησία από την κοινωνία και από ένα άτομο».
Στην ομιλία του, ο Κύριλλος υπογράμμισε τον μεσσιανικό ρόλο του Πούτιν, τον οποίο αποκάλεσε «σοφό πατριώτη» που είναι «ανοιχτός στους ανθρώπους». Στην παλιά ρωσική γλώσσα, ο όρος “λαός” σήμαινε επίσης “κοινούς θνητούς” ή ακόμα και “δουλοπάροικους”. Ο Κύριλλος υπαινίχθηκε ότι η «εμφάνιση ενός τέτοιου προσώπου» όπως ο Πούτιν είναι θεόπνευστη. «Ζούμε σε πολύ ευνοϊκούς καιρούς. Είναι σπάνιο ο Θεός να μας δίνει μια τέτοια μοναδική ευκαιρία», ευχαριστώντας τον Πούτιν για την προσήλωσή του στις ρωσικές ορθόδοξες παραδόσεις, την προώθηση της πνευματικής ζωής του ρωσικού λαού και την κατανόηση του ιστορικού ρόλου των ορθόδοξων παραδόσεων στην ανάπτυξη του ρωσικού πολιτισμού και της κρατικής υπόστασης.
Πολλοί στην Αμερική θα αντιλαμβάνονταν αυτούς τους θεατρινισμούς ως κυνική χρήση της θρησκείας από έναν άθεο δολοφόνο. Δεν θα ήταν εντελώς λάθος. Ο Πούτιν είναι δεξιοτέχνης στην οπλοποίηση της θρησκείας για να εκπληρώσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες να γίνει ο σύγχρονος τσάρος και να προωθήσει τους στόχους της Μητέρας Ρωσίας.
Πρώην πράκτορας της KBG εκπαιδευμένος σε ψυχολογικές επιχειρήσεις (psy-ops), ο Πούτιν γοήτευσε τον πρώην πρόεδρο Τζορτζ Μπους προκειμένου να δημιουργήσει μια προσωπική σύνδεση και θετική σχέση μαζί του. Ο Πούτιν είπε στον Μπους, έναν αναγεννημένο χριστιανό, την ιστορία ενός χριστιανικού σταυρού που του έδωσε η μητέρα του, η οποία είχε βαφτίσει κρυφά τον νεαρό Πούτιν. Ο Πούτιν σχεδόν έχασε τον σταυρό, ο οποίος αποδείχθηκε ότι ήταν το μόνο πράγμα που επέζησε από πυρκαγιά στη ντάκα του (εξοχική κατοικία) και τελικά το ευλόγησε στους Αγίους Τόπους. Η ψυχολογική επιχείρηση λειτούργησε καθώς ο Μπους προφανώς είδε μια ψυχή στα μάτια του Πούτιν. «Ήξερα αμέσως, όταν είδα αυτόν τον σταυρό γύρω από το λαιμό του, ότι ο Πούτιν ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο θα μπορούσα να συνεργαστώ», δήλωσε ο Μπους. «Είναι ένας άνθρωπος βαθιά αφοσιωμένος στη χώρα του».
Η Ρωσία είχε πάντα έναν μυστικιστικό ρόλο ως το σπίτι ενός εκλεκτού λαού στο μυαλό του λαού της και των ηγετών της, είτε πρόκειται για τσάρους, κομισάριους ή αυταρχικούς ηγέτες όπως ο Πούτιν. Σε όλη την ιστορία, οι ηγέτες της Ρωσίας έχουν καλλιεργήσει την ιδέα ενός μοναδικού, θεόπνευστου πολιτισμού, ούτε ανατολικού ούτε δυτικού. Αυτή η αίσθηση της αυτοκρατορικής ιδιαιτερότητας, ακόμη και κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού, πέρασε από γενιά σε γενιά. Η Ρωσία ήταν η «Τρίτη Ρώμη», διάδοχος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Οι Ρώσοι πιστεύουν ότι ο πολιτισμός και η θρησκεία τους προέρχονται από την Ουκρανία, ή πιο συγκεκριμένα, από τους Ρως του Κιέβου, ένα μεσαιωνικό βασίλειο και το πρώτο ανατολικό σλαβικό κράτος στο οποίο οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί και οι Λευκορώσοι εντοπίζουν την καταγωγή τους. Ο Πούτιν το αξιοποιεί επιδέξια, αλλά ως ηγέτης της Μητέρας Ρωσίας, πιθανότατα πιστεύει και τον εαυτό του. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι ηγέτες της Αμερικής είναι ότι αυτοί οι Ρώσοι στρατιώτες που συνεχίζουν να ρίχνονται στην κρεατομηχανή της ουκρανικής άμυνας δεν πρόκειται να σταματήσουν να έρχονται, ποτέ.
Η νίκη στην Ουκρανία δεν έχει καμία σχέση με την Εσθονία ή την Πολωνία που είναι «επόμενες» στη λίστα επιθυμιών του Πούτιν, όπως προειδοποιούν οι ηγέτες. Είναι ένα ιερό καθήκον και το κόστος που η Ρωσία είναι πρόθυμη να επιβάλει στην Ουκρανία, τις ΗΠΑ και τον λαό της είναι απεριόριστο.
με πληροφορίες από το POLITICO ( επιμέλεια κειμένου Ν. Αγαπηνός)
