Έκανε «άνοιγμα» ο Μητσοτάκης στην Τουρκία λέγοντας ότι «ο μεγάλος μας στόχος να λύσουμε τις διαφορές μας». Στην ουσία πρόκειται για ομολογία του Μητσοτάκη που μιλώντας στον φιλοκυβερνητικό (ή μάλλον φιλομητσοτακικό) ΣΚΑΪ μας προετοίμασε για το ξεπούλημα του Αιγαίου.
«Η χθεσινή συνάντηση ήταν μια ευκαιρία για μια επανεκκίνηση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά από 4 δύσκολα χρόνια. Επιβεβαιώθηκε η άποψή μου ότι η Τουρκία φαίνεται να είναι έτοιμη για μια στροφή στην εξωτερική της πολιτική. Η Ελλάδα μόνο ωφελημένη μπορεί να βγει από μια τέτοια στροφή της Τουρκίας. Όποτε χρειάστηκε υπερασπιστήκαμε την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά είναι καλύτερα να ζουμε σαν φίλοι. Θέλω να ελπίζω ότι αυτή η πολιτική θα έχει συνέχεια, συνέπεια και διάρκεια».
Ο πατριωτισμός της Κεντροδεξιάς και οι αμοιβαίες υποχωρήσεις
Για ενδεχόμενες υποχωρήσεις σε ενδεχόμενη διαπραγμάτευση με την Τουρκία, ο κ. Μητσοτάκης είπε: «Έχω μιλήσει πολλές φορές για τον πατριωτισμό της ευθύνης, τον πατριωτισμό των πράξεων σε αντίθεση με τον πατριωτισμό που εξαντλείται σε εύκολες κορώνες. Τι είναι προς όφελος της Ελλάδας; Είναι προς όφελος της Ελλάδας να επιλύσει τελικά με δίκαιο τρόπο και με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο, όπως αγωνιζόμαστε να κάνουμε εδώ και δεκαετίες, αυτή τη μεγάλη διαφορά που έχουμε με την Τουρκία; Η απάντηση είναι «ναι». Αυτή είναι η άποψή μου. Αυτό είναι μία σχετική έννοια, αλλά πρέπει να σας πω ότι οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης. Αλλά το ερώτημα είναι: θα μείνουμε με τη διαφορά αυτή ανεπίλυτη αν η ιστορία μας προσφέρει μία ευκαιρία να τη λύσουμε; Προσέξτε, θα τη λύσουμε με όρους οι οποίοι θα είναι προφανώς συμβατοί με την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων. Και επειδή είμαστε ακόμα μακριά από αυτό το σενάριο -γιατί δεν είναι μία απόφαση που την παίρνω προφανώς μόνος μου- αν ποτέ φτάναμε σε αυτό το σημείο θα είχε μείζονα ρόλο να παίξει και η Βουλή και τα κόμματα. Αλλά, ξέρετε, υπάρχουν ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, μπορεί ορισμένοι δημοσιογράφοι που έχουν χτίσει καριέρες, χτίζοντας κάποια εικόνα από την οποία δεν θέλουν πια να αποστούν. Πράγματι η Τουρκία ήταν πολύ επιθετική τα τελευταία τέσσερα χρόνια, εγώ σε αυτό το γραφείο το γνωρίζω πάρα πολύ καλά. Ξέρω τι δύσκολες καταστάσεις διαχειριστήκαμε, ειδικά το καλοκαίρι του 2020, όταν φτάσαμε σε σημείο απόλυτης πολεμικής ετοιμότητας, σε όλα τα επίπεδα…».
Να ζήσουμε σαν φίλοι, να αγκαλιαστούμε στην Πράσινη Γραμμή εκεί που δολοφόνησαν τον Ισαάκ και τον Σολωμού, να χορέψουμε συρτάκι στα Ίμια και πάνω στους τάφους του Βλαχάκου του Γιαλοψού και του Καραθανάση…
Να κάνουμε κρουαζιέρες στο Αιγαίο (όπως κάποτε ο Οζάλ με τον Παπανδρέου για να μην ξεχνάμε και τις προδοσίες του ΠΑΣΟΚ) και να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας στην υγεία του Σιαλμά, του Μπαλταδώρου, του Ηλιάκη… Ή να πάμε στην Θράκη να καμαρώσουμε τον Ψευτομουφτή που προπαγανδίζει υπέρ του Προξενείου.
