Το δημοκρατικό τόξο που κυβερνά όζει

5 Χρόνος ανάγνωσης

Το πολιτικό σύστημα στην πατρίδα μας, που το συνθέτει το δημοκρατικό τόξο, όζει και μάλιστα απαίσια. Μεταφέρουμε από την καραμανλική «κυριακάτικη δημοκρατία»: «Δεν υπάρχει τομέας του δημόσιου βίου που να μην όζει διαφθορά και αναξιοκρατία. Οι οργισμένοι και οι σιωπηλοί οι οποίοι ματαίως αναζητούν βήμα για να πουν τον πόνο τους αυξάνονται και πληθύνονται». Και οι «άριστοι του Μητσοτάκη τι κάνουν, αδιαφορούν και δεν δίνουν καμία απάντηση σε όσα καθημερινά συμβαίνουν. Η διαφθορά και η ατιμωρησία είναι τα μεγάλα προβλήματα των καιρών μας και ο ίδιος ο Μητσοτάκης και οι «άριστοι» αδυνατούν ή δεν θέλουν να δώσουν λύσεις.

Μετριοκρατία και διχασμός
Από την ημέρα που η επάρατος Μεταπολίτευση κατέλαβε την εξουσία από την εποχή εκείνη και μέχρι σήμερα επικρατεί, η μετριοκρατία, ο διχασμός, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις που έχουν μεταβληθεί σε τοξικές, η διαφθορά και αναξιοκρατία , από το «δημοκρατικό τόξο» που έχουν φέρει την πατρίδα μας σε έσχατο σημείο. Επικρατεί στη χώρα μία τεράστια πολίτικη και αξιακή ανεπάρκεια, πλήρης αποδιοργάνωση όλων των θεσμών του κράτους.  Η αποξένωση του λαού από τις προαιώνιες ρίζες του και η αλλοίωση της εθνοφυλετικής ταυτότητας των Ελλήνων με τα εκατομμύρια των παράνομων μεταναστών που νομιμοποιούν,  θέλουν να δημιουργήσουν ένα πολτό πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Η αδιαφορία των πολιτικών
Οι πολιτικοί αδιαφορούν πλήρως και προσπαθούν συνεχώς να κολακεύουν το λαό με ψεύτικες υποσχέσεις, προκειμένου να απολαμβάνουν τα αγαθά του βουλευτικού αξιώματος, τις οποίες λησμονούν μόλις εκλεγούν. Η ιδεολογική κατάπτωση λαού και πολιτικών προχωρεί σταθερά. Μέσα λοιπόν σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον που όζει από παντού και την διαφθορά να διαχέεται σε ολόκληρο το δημόσιο οργανισμό,  για να μπορέσει να επανακάμψει η εθνική συνείδηση, θα πρέπει επιτέλους να βγουν μπροστά οι εθνικές δυνάμεις, που με κινηματική προσπάθεια θα μπορέσουν να δώσουν λύσεις στα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τον λαό. Φυσικά και είναι αρκετά δύσκολο μετά από δεκαετίες παρακμής, που έχει οδηγήσει την πατρίδα το  πλουτοκρατικό «δημοκρατικό τόξο». Αλλά επιτέλους ήλθε  η ώρα οι εθνικές πολιτικές δυνάμεις να δείξουν τη δύναμη τους.

Αλλά για να επανέλθουμε. Δυστυχώς τα χρεωκοπημένα κόμματα που μπουκώνουν με εκατομμύρια τα ΜΜΕ ποτέ δεν γράφουν την αλήθεια όταν αυτή δεν εξυπηρετεί το πολιτικό σύστημα και ιδιαιτέρως τον Μητσοτάκη και τους «αρίστους» του. Έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να μαθαίνουμε τις αλήθειες για όσα πραγματικά συμβαίνουν στην πατρίδα μας, από το εξωτερικό. Σύμφωνα λοιπόν με το Ευρωβαρόμετρο, οι Έλληνες σε ποσοστό 94% πιστεύουν ότι η πατρίδα μας είναι μία διεφθαρμένη χώρα στην οποία ουδείς τιμωρείτε. Από την άλλη πλευρά η Κομισιόν με έκθεση της εγκαλεί την Ελλάδα για την κατάσταση στην οπαία βρίσκεται το κράτος δικαίου, μας επιπλήττει για την διάσημη πλέον λίστα Πέτσα κλπ. Ως αναφορά τις δηλώσεις εισοδήματος και της περιουσιακής κατάστασης των Πρωθυπουργών, υπουργών,  βουλευτών,  παρατρεχάμενων κλπ. από τις οποίες προκύπτουν ότι οι περισσότεροι είναι βαθύπλουτοι αλλά υπερδανειζόμενοι, ουδείς συγκινείται και μάλιστα σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία οι τράπεζες με μεγάλη φειδώ χορηγούν δάνεια σε μικρομεσαίους επιχειρηματίες και οικογένειες.

Οργή λαού
Δεν υπάρχει λοιπόν τομέας του δημόσιου βίου που να μη μυρίζει  και μάλιστα απαίσια όσο και αν θέλουν να την σκεπάσουν την οσμή. Η αναξιοκρατία σπάει κάθε ρεκόρ. Η οργή του λαού καθημερινά γιγαντώνεται ασχέτως έαν μέχρι σήμερα δεν έχει προβεί σε ενέργειες που θα ταρακουνήσουν το «δημοκρατικό τόξο», όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες ακόμη και της Ευρώπης, Ολλανδία, Γαλλία κλπ. Και ενώ διαπιστώνεται η διαφθορά υπάρχει ατιμωρησία και γι’ αυτόν το λόγο δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στους θεσμούς όπως η δικαιοσύνη που έχει υποχρέωση να ξεσκεπάσει και να τιμωρήσει τους παραβάτες όσο ψηλά στην ιεραρχία και αν ευρίσκονται.

Η διαφθορά και η ατιμωρησία έχουν ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και δεν διακυβεύεται μόνο η κοινωνική ειρήνη αλλά ακόμη και αυτή η εθνική ασφάλεια της χώρας. Το «δημοκρατικό τόξο» λοιπόν είναι καιρός, αν μπορεί πια, να συνέλθει.

Νίκος Παπαγεωργίου

Share This Article