του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Tα ξόρκια, η πανάρχαια αυτή συνταγή μαγείας, έχουν χρησιμοποιηθεί από παλιά, υποτίθεται για να επηρεάσουν κατά το δοκούν την πορεία των γεγονότων. Συνήθως χρησιμοποιούνται για να ξορκίσουν το κακό και να φέρουν καλή τύχη, υγεία και ευτυχία σε όσους τα εφαρμόζουν.
Προκαλεί, λοιπόν, εντύπωση το γεγονός ότι στην εποχή μας δεν είναι λίγοι αυτοί που εμμένουν στο να ξορκίζουν το … καλό! Ο παραλογισμός των ημερών μας, όπου οι λέξεις έχουν πια χάσει την έννοιά τους και η διατύπωση του αυτονόητου δημιουργεί αντιδράσεις, πολλές φορές ακραίες, ήταν επόμενο να οδηγήσει στη στρέβλωση και αυτής της πρακτικής.
Εναντίον του πολιτικά ορθού
Δεν είναι, λ.χ., πια λίγοι αυτοί που αποφεύγουν τις αναφορές στη γιορτή των Χριστουγέννων, μήπως και θίξουν ή φέρουν σε άβολη θέση τον γείτονά τους που τυγχάνει αλλόθρησκος ή άθεος.
Αποφεύγουμε να μιλήσουμε απαξιωτικά για τον «κραγμένο» ομοφυλόφιλο της γειτονιάς, μη τυχόν και μας πουν … «ρατσιστές» ή, ακόμη χειρότερα, υποστούμε τις σχετικές νομικές πλέον συνέπειες.
Το σκεπτόμαστε να αντιδράσουμε στην προωθούμενη τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, μη μας πούνε οπισθοδρομικούς.
Στεκόμαστε με απορία και δέος απέναντι στην δυνατότητα … «ελεύθερης επιλογής φύλου», που οι «προοδευτικές» ευρωπαϊκές κοινωνίες δείχνουν να αποδέχονται.
Σιωπούμε με δέος μπροστά στον εκπαιδευτικό προγραμματισμό για την ενημέρωση πάνω στο πρωκτικό σεξ και στον σαδομαζοχισμό, που θα εφαρμοστεί σε 14χρονα παιδιά σε σχολεία της Γερμανίας από την επόμενη εκπαιδευτική χρονιά, με θεατρικές παραστάσεις, ομιλίες και εργαστήρια, σε ειδικούς χώρους!
Λοιδορούμε τα θύματα επιθέσεων «αντιεξουσιαστών» γιατί μας χαλούν την ησυχία μας με τις πολιτιστικές και άλλες δραστηριότητές τους, αντί να ζητούμε την πάταξη της βίας.
Μας ενοχλεί η 24ωρη παρουσία διμοιρίας των ΜΑΤ έξω από την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ενώ δεν αναρωτιόμαστε καθόλου γιατί κρίθηκε αναγκαία η παρουσία της.
Μας χαλούν την ησυχία οι διαρκείς επιθέσεις με μολότωφ εναντίον των ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας στην περιοχή των Εξαρχείων, αλλά όχι το άβατο των ναρκωτικών και της γενικότερης ανομίας σε αυτήν.
Αγανακτούμε που κάποιοι «ακροδεξιοί» διέκοψαν για λίγο εκδήλωση ανθελλήνων στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, αλλά δεν μας ενοχλεί που οι διοργανωτές της έβαλλαν εναντίον της πατρίδας μας, υποστηρίζοντας ανύπαρκτες μειονότητες και προβάλλοντας ανιστόρητες διεκδικήσεις.
Επιδιώκοντας το αυτονόητο στην κοινωνία μας
Αυτές είναι ελάχιστες μόνον από τις περιπτώσεις όπου η υπεράσπιση του αυτονόητου καλού όχι μόνο δεν αποτελεί αυτόματη επιλογή και πρακτική αλλά δυστυχώς παραμένει … ζητούμενο!
Εν προκειμένω, η κοινωνική μηχανική, ως μέθοδος εξαπάτησης ευρέων λαϊκών μαζών έχει λειτουργήσει ιδανικά. Σε σημείο, μάλιστα, που η διαστροφή να είναι το φυσιολογικό, το κακό να είναι το καλό, η στρέβλωση να είναι η ευθεία, η βία να είναι αναγκαιότητα και η υπεράσπιση της διαφορετικότητας … ρατσισμός!
Τα δολώματα είναι οι αξίες ενός «ανθρωπισμού» καλουπωμένου σε αντιανθρώπινα και αφύσικα ιδεολογήματα, αλλά και μιας «ανεκτικότητας» που διακρίνεται η ίδια για την δυσανεξία της προς οτιδήποτε την αντιπαλεύει.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το αδύναμο σημείο αυτής της απάτης. Στο ότι δηλαδή βασίζεται πάνω σε κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ίδια τη φύση του ανθρώπου. Ενάντια δηλαδή στο «καλόν». Γι αυτό και είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Όσοι μετέρχονται αυτής, παραβλέπουν ότι τα ξόρκια χρησιμεύουν στην αντιμετώπιση μόνο του κακού…
