του Ευθ. Π. Πέτρου
Τελικώς, το μοναδικό ζήτημα στο οποίο ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε συνεπής προς τις προεκλογικές του εξαγγελίες, ήταν το σκοπιανό. Γνωστή άλλωστε από τα χρόνια του πολέμου η στάση της αριστεράς στο ζήτημα. Προδοτική και αντεθνική όπως πάντα. Τη Μακεδονία την χάριζε στους Βουλγάρους. Και οι σημερινοί Σκοπιανοί άλλωστε στη Βουλγαρία θα πρέπει να αναζητήσουν τις ρίζες τους. Είναι απόγονοι των εγκληματιών κομιτατζήδων της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνος. Και σήμερα θέλουν να είναι κράτος και να καπηλεύονται την ιστορία μας.
Δεν φταίνε όμως μόνο οι αριστεροί. Φταίει και ο φοβικός τρόπος που αντιμετώπιζαν το ζήτημα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (από τις οποίες δεξιά δεν θα μπορούσε καμία να θεωρηθεί). Το επιχείρημα ήταν ένα και στις ευρωπαϊκές συναντήσεις των τελευταίων δεκαετιών, θα γινόταν ευκόλως αποδεκτό. Το «μακεδονικό είναι το τελευταίο ψεύδος του κομμουνισμού». Λόγια απλά και κατανοητά σε μιαν Ευρώπη που ήδη από την δεκαετία του ’90, που ξέσπασε το πρόβλημα (με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας) ήδη ξόρκιζε τα εγκλήματα του κομμουνισμού ο οποίος δυνάστευε επί δεκαετίες την ανατολική Ευρώπη.
Ο στρουθοκαμηλισμός των ελληνικών κυβερνήσεων
Ο Νικόλαος Μάρτης, ο οποίος χρησιμοποιούσε αυτή την έκφραση ήταν ήδη εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής και οι επίγονοί του δεν τολμούσαν να δυσαρεστήσουν τα ελληνικά αριστερά κόμματα. Δεν είχε περάσει και πολύς καιρός που η Νέα Δημοκρατία κυβέρνησε με αυτά τα κόμματα ως κυβερνητικούς εταίρους… Και ενώ οι Ελληνικές κυβερνήσεις της εποχής έκρυβαν το κεφάλι τους σαν την στρουθοκάμηλο, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν ότι η Γιουγκοσλαβία διαλύεται και τα Σκόπια ανεξαρτητοποιούνται, η ελληνική αριστερά συνέχιζε. Βιβλία, ομιλίες, συγκεντρώσεις. Υπέρ των «Μακεδόνων». Η λύσσα τους εναντίον κάθε εθνικής θέσεως έφθανε σε σημείο να μιλούν και για «μακεδονική μειονότητα» εντός ελληνικού εδάφους.
Και όλα αυτά χωρίς να τους απαντά κανείς. Οι ομάδες των εθνικιστών που τους καταδίκαζαν χαρακτηρίζονταν ανενδοιάστως «φασίστες» από την Νέα Δημοκρατία η οποία εκβιαστικά, όπως πάντα ερχόταν να διεκδικήσει την ψήφο μας. Όχι διότι είχε μια θετική πρόταση, αλλά για να μην ξαναβγούν οι «άλλοι». Οι «άλλοι» που αρχικά ήταν το ΠΑΣΟΚ και σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Λες και η ΝΔ είναι καλύτερη από αυτούς τους «άλλους». Η ίδια άλλωστε ήταν που τους υπέθαλψε απονευρώνοντας την Ελληνική Δεξιά και αποστερώντας τον πατριωτικό χώρο από την ιδεολογική του βάση. Την βάση στην οποία στηρίχθηκαν πολιτικές οι οποίες διπλασίασαν την Ελλάδα.
Η περίφημη διαπραγμάτευση
Γνωρίζαμε βεβαίως ήδη τι θα πει «διαπραγμάτευση» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σημαίνει πλήρης και άνευ όρων παράδοση στην άλλη πλευρά. Το είδαμε στις συνομιλίες τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2015. Όπου ξεκίνησαν με λεονταρισμούς και θριαμβολογίες για να καταλήξουν να τα «δώσουν όλα» και να υποθηκεύσουν το μέλλον της Ελλάδος για την επόμενη εκατονταετία. Πόσο μάλλον τώρα με τα Σκόπια. Μπορούμε να φαντασθούμε τον Αλέξη Τσίπρα και τους ομοίους του να γελούν με χαιρεκακία την ώρα που οι Έλληνες συγκεντρώνονταν να βροντοφωνάξουν για την Ελληνική Μακεδονία. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι προφανώς εκείνη την ώρα θεωρούσαν ότι «παίρνουν το αίμα τους πίσω» από τους Έλληνες πατριώτες. Ας τα βλέπουν αυτά οι άνοες που τους ψήφισαν νομίζοντας πως δεν θα πληρώσουν ΕΝΦΙΑ…
Πώς λοιπόν πήγαν να διαπραγματευθούν; Με την ίδια ακριβώς χαιρέκακη διάθεση, πρόθυμοι να υποχωρήσουν αφήνοντας τους Σκοπιανούς να τα πάρουν όλα. Όνομα, εθνικότητα, γλώσσα… Και ήρθε το υπουργείο Εξωτερικών να υποστηρίξει ότι τη γλώσσα την είχαμε δώσει από το 1978! Ούτε έδωσαν σημασία στη διάψευση του καθηγητού Μπαμπινιώτη που είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην σύνοδο του ΟΗΕ για τις γλώσσες του 1978.
Και τώρα αποκαλύπτεται ότι οι Σκοπιανοί οι ίδιοι δεν ήλπιζαν σε «μακεδονική» γλώσσα. Στις συσκέψεις τους την ονόμαζαν «σλαβομακεδονική». Άρα τι διαπραγμάτευση έκαναν και τι «κέρδισαν» οι δικοί μας;
Δεν θα περιμέναμε βέβαια να είχε η Ελληνική πλευρά εγκαίρως τις πληροφορίες, για το τι έλεγαν στις συσκέψεις τους οι Σκοπιανοί. Φοβούμεθα ότι το κράτος μας έχει αποσαθρώσει τις υπηρεσίες που θα μπορούσαν να τις «αλιεύσουν». Όμως είναι προφανές ότι και οι διαπραγματευτές μας δεν είχαν την παραμικρή πρόθεση να φανούν «αυστηροί». Ξεκίνησαν έτοιμοι να ηττηθούν. Ίσως διότι θεωρούν ότι μια ήττα της Ελλάδος δεν τους αφορά.
