γράφει ο Γιάννης Χ. Κουριαννίδης
Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα»
Η εικόνα νεαρών Πομακόπουλων που απαγγέλλουν σωβινιστικά τουρκικά ποιήματα, κατά τη διάρκεια τελετής για τη λήξη του σχολικού έτους, μέσα στο τζαμί τού Εχίνου τής Ξάνθης, γεννά συναισθήματα θλίψης ανάμικτα με οργή.
Το γεγονός το αποκάλυψε ο Κομοτηναίος δημοσιογράφος Κοσμάς Καραΐσκος καί δυστυχώς δεν είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά. Είναι γνωστό ότι εδώ και χρόνια η μειονοτική εκπαίδευση στη Θράκη εργαλειοποιείται από τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, ώστε αυτή να εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς της Άγκυρας αλλοτριώνοντας την εθνική συνείδηση των νεαρών Ελλήνων Πομάκων.
Αυτό που συνέβη φέτος, όμως, είναι πρωτοφανές. Ενώπιον πρώην αλλά και νυν βουλευτών, όπως ο Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, ακούστηκαν ποιήματα που εξυμνούσαν το “γενναίο τουρκικό έθνος”, έκαναν αναφορά στην Κόκκινη Μηλιά δηλαδή στο σύμβολο της παγκόσμιας τουρκικής κυριαρχίας, καλούσαν σε προσμονή για “κατάκτηση” μέσω του Ισλάμ κ.λπ. Και όλα αυτά διανθισμένα με αναφορές στην Παλαιστίνη και στη Γάζα, αλλά και κριτική προς τον … ΟΗΕ! Σε μία τελετή, υποτίθεται θρησκευτικού χαρακτήρα, που οργανώθηκε από δασκάλους διορισμένους από την ελληνική πολιτεία!
Θλίψη, λοιπόν, για τον αφελληνισμό των Πομακόπουλων, που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Και παράλληλα οργή εναντίον της ελλαδίτικης πολιτείας που καθεύδει ανεχόμενη αυτήν την κατάσταση, απρόθυμη να την αντιμετωπίσει και ανίκανη να αντιληφθεί τις συνέπειες που δημιουργούνται από την αδιαφορία της.
Εκατομμύρια κατασπαταλήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν για την υλοποίηση των πολυδιαφημισμένων προγραμμάτων “μειονοτικής εκπαίδευσης”. Εκπαιδευτικοί έχτισαν καριέρες πάνω σε αυτά και ημερίδες διοργανώθηκαν για να παρουσιαστεί η ωφελιμότητά τους. Με τελετές σαν κι αυτή στον Εχίνο, βλέπουμε την όποια “επιτυχία” επί τού πεδίου και όχι μέσα από πίνακες, αριθμούς και στατιστικές!
Την ώρα που εμείς σπαταλούμε άσκοπα χρήματα σε άχρηστα διαπολιτισμικά εκπαιδευτικά προγράμματα, η Τουρκία δεν χάνει ευκαιρία να αναφερθεί στην “τουρκική μειονότητα τής Δυτικής Θράκης”, όπως έκανε πρόσφατα ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Χακάν Φιντάν, στην 51η Σύνοδο τού Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας. Η αναφορά του σε “σοβαρές παραβιάσεις που εμποδίζουν (τούς “Τούρκους τής Δυτικής Θράκης”) να απολαύσουν ακόμη και τα πιο βασικά δικαιώματα και ελευθερίες” και ότι πρέπει “να διασφαλιστεί η εθνική ταυτότητα, η θρησκευτική εκπαίδευση και τα πολιτιστικά δικαιώματα της τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας”, δεν φαίνεται να ευαισθητοποιησαν τους κυβερνητικούς αξιωματούχους των Αθηνών, που περιορίστηκαν στις συνήθεις τυπικές και άνευρες δηλώσεις. Λειτούργησαν όμως, όπως πάντα, ως καύσιμο στο όχημα της τουρκικής προπαγάνδας στη Θράκη καί της καλλιέργειας τού τουρκικού αφηγήματος περί της δήθεν τουρκικής καταγωγής των Ελλήνων μουσουλμάνων.
Η Τουρκία προσπαθεί με κάθε τρόπο να δείχνει ότι ως “μητέρα – πατρίδα” βρίσκεται πάντα στο πλευρό των “ομογενών” της. Κάτι που δεν κάνει η ελληνική πολιτεία για να προστατεύσει τα παιδιά της από ξένες προπαγάνδες και επιβουλές.
Κι όμως. Διπλα στους λίγους εξτρεμιστές τουρκόφρονες της Θράκης μας (που κάνουν όμως πολύ θόρυβο, αφού παίζουν χωρίς αντίπαλο, γι αυτό και αποθρασύνονται συνεχώς) υπάρχει η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων μουσουλμάνων, με την καθαρή ελληνική συνείδηση. Και ανάμεσα σε αυτούς και σημαντικές προσωπικότητες που παλεύουν χρόνια να αναδείξουν την ελληνική πολιτισμική ιδιοπροσωπεία και ταυτότητά τους. Ένας αγώνας δύσκολος και μοναχικός. Απέναντι σε δύο εχθρούς. Σε ένα επιθετικό κράτος που θέλει να τους αλλάξει την ταυτότητα και σε ένα άλλο, δειλό, που αρνείται να την υπερασπίσει.
Ένας αγώνας που αξίζει τον σεβασμό και την βοήθεια όλων μας.
