της Άννας Ορφανού
Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην πραγματικότητα δεν είναι πρόβλημα. Επιλύεται πανεύκολα. Είναι θέμα απλά πολιτικής βουλήσεως. Αν πραγματικά τους ενδιέφερε οι νέοι γονείς που αντιμετωπίζουν κοινωνικές ή οικονομικές δυσκολίες πρώτον θα μπορούσαν να θέσουν το θέμα ως υψίστης προτεραιότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απαιτώντας περισσότερα κονδύλια για την στήριξη των οικογενειών καθώς είναι θέμα εθνικής σημασίας. Δεύτερον αντί ο Μητσοτάκης και η νέα δημοκρατία να δίνουν επιδόματα σε παράνομους μετανάστες θα έπρεπε να θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα τους Έλληνες. Δεν είναι δυνατόν να επιδοτούμε την μισή Αφρική και Ασία να έρχονται εδώ να γεννάνε δωρεάν, να νοσηλεύονται δωρεάν, να τρώνε, να πίνουν, να μένουν δωρεάν και οι Έλληνες όχι απλά να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν παιδί αλλά ούτε καν την δυνατότητα να πληρώσουν το ενοίκιο τους.
Θα μπορούσε ακόμα και να ξεκινήσει μια καμπάνια στους ομογενείς του εξωτερικού να μαζευτούν χρήματα ώστε να επιδοτούνται τα νέα ζευγάρια. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική της νέας τάξης πραγμάτων η οποία λέει ότι είναι ευκολότερο να αντικαταστήσεις ένα πληθυσμό μια χώρας με νέους μετανάστες, παρά να επιδοτήσεις την γέννηση γηγενών ανθρώπων.
Στην Ουγγαρία το κράτος δίνει δωρεάν κατοικία σε κάθε οικογένεια που κάνει τρίτο παιδί ενώ εμείς εδώ ούτε επίδομα τέκνου 50 ευρώ τον μήνα δεν παίρνουμε την στιγμή που υπάρχει μόνο ένας εργαζόμενος στην οικογένεια και αν αυτός εργάζεται. Η Ελλάδα αργοσβήνει και οι Έλληνες πρέπει να σταματήσουμε αυτή την παθητική στάση και να αρχίσουμε να διεκδικούμε αλλιώς σε λίγο δεν θα υπάρχουμε ως έθνος και αυτό που διεκδικούμε είναι η συνέχεια του Ελληνισμού και στους επόμενους αιώνες.
