γράφει ο Δημήτριος Τσίκας
Βρισκόμαστε σε ένα ιστορικά κομβικό σημείο, και οποιοσδήποτε διεθνολόγος ή πολιτικός επιστήμων βλέπει μπροστά του σήμερα να λαμβάνουν χώρα οι θεωρίες των μεγάλων θεωρητικών της γεωπολιτικής. Το παγκόσμιο ενδιαφέρον βρίσκεται σε μία ζώνη που ξεκινάει από την Κορεατική χερσόνησο, περνάει από το Κινεζικό Τουρκεστάν (Ουιγουρία), συνεχίζει στο Κασμίρ όπου αναμετρώνται δύο πυρηνικές δυνάμεις, την κεντρική Ασία (όπου από την περασμένη εβδομάδα υπάρχει ένταση στα σύνορα Τατζικιστάν- Κιργιστάν), το Ιράν, τη Συρία, τον Έβρο, την Ουκρανία, την Πολωνία και καταλήγει στην Βαλτική.
Όλοι οι πολιτικοί επιστήμονες και θεωρητικοί της Γεωπολιτικής, από τον Halford Mackinder μέχρι τον αείμνηστο Κιτσίκη, επικεντρώνονται σε αυτήν την περιοχή, η οποία διαχρονικά χαρακτηρίζεται από έντονες πολιτικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές και εδαφικές διαφορές. Και σήμερα βλέπουμε αυτήν την ζώνη να βράζει.
Πρώτος ο Halford Mackinder παρατήρησε αυτόν τον σημαντικό ρόλο που παίζει η συγκεκριμένη περιοχή, αναπτύσσοντας την θεωρία του «Heartland», πάνω στην οποία βασίζεται η θεωρία του «Belt and Road Initiative» της σημερινής Κίνας, επενδύοντας δισεκατομμύρια σε υποδομές. Αργότερα, ο Nicholas Spykman συμπλήρωσε την θεωρία του Mackinder, λέγοντας εκτός των άλλων, ότι η Ανατολική Ευρώπη είναι το κλειδί για τον έλεγχο της Heartland.
Παρομοίως, η θεωρία της «Ενδιάμεσης Περιοχής» του Κιτσίκη προσδιορίζει αυτήν την περιοχή στις χώρες μεταξύ Αδριατικής θαλάσσης και Ινδού ποταμού που σχηματίζουν την Ενδιάμεση Περιοχή και γεφυρώνουν τους πολιτισμούς της Δύσεως και της Ανατολής.
Εκτός των πολιτικών επιστημόνων και των Γεωπολιτικών, πολλοί στρατιωτικοί και διορατικοί πολιτικοί παρατήρησαν την σημαντικότητα αυτής της ζώνης, με άξιο αναφοράς τον Πολωνό στρατηγό Józef Piłsudski που ανέπτυξε το project του Intermarium, μιας ένωσης των χωρών που εκτείνονται από την Μαύρη Θάλασσα ως την Βαλτική, και ουσιαστικά αποτελούν τα πολιτισμικά και γεωπολιτικά σύνορα της Ρωσίας με την Δύση. Αυτή η ιδέα ολοκληρώθηκε από τον εξόριστο στρατηγό Władysław Sikorski, επεκτείνοντας την αναγκαιότητα διευρύνσεως προς το Αιγαίο και την Αδριατική.
Σήμερα, σε θεωρητικό-ιδεολογικό επίπεδο, οι συμμαχίες που δημιουργούνται προκειμένου να συνεργαστούν οι χώρες τής, κατά τον Spykman, Debated Zone, έχουν ως αποτέλεσμα το Visegrád Group, το Three Seas Initiative, το Β-9 (Bucharest Nine) και γενικώς την ενίσχυση της συνεργασίας των κρατών αυτών.
